Arystokratka pod ostrzałem miłości vol 2

Przeczytałam, bo chciałam skończyć cykl. Momentami było cięzko, bo daleko temu tekstowi do części pierwszej, ale było krotko, więc się udało. Ziemia zatoczyła koło, Kotki zadomowiły się na zaku w Kostce, a Kupidyn zaczął lubować się w zieleninie. I tylko postrzelonego w kolano policjanta żal. Dobrze, że to już koniec.

Przeczytałam, bo chciałam skończyć cykl. Momentami było cięzko, bo daleko temu tekstowi do części pierwszej, ale było krotko, więc się udało. Ziemia zatoczyła koło, Kotki zadomowiły się na zaku w Kostce, a Kupidyn zaczął lubować się w zieleninie. I tylko postrzelonego w kolano policjanta żal. Dobrze, że to już koniec.

Czytam już z chęci dowiedzenia się, jak się skończy ta historia. Męczę się tak samo, jak męczył się już autor. Szkoda, że nie ma wewnętrznej siły, aby to skończyć jak należy.
Wygląda, że będzie jeszcze jedna część i to jest w tym najsmutniejsze.

Czytam już z chęci dowiedzenia się, jak się skończy ta historia. Męczę się tak samo, jak męczył się już autor. Szkoda, że nie ma wewnętrznej siły, aby to skończyć jak należy.
Wygląda, że będzie jeszcze jedna część i to jest w tym najsmutniejsze.

Smuteczki bo już nie będzie Psychooo

Smuteczki bo już nie będzie Psychooo

Znowu uśmiałam się serdecznie. Wiele momentów było tak zabawnych, że rechotałam w głos. Z jednej strony trochę mi żal, że nie przeczytam nic więcej o Denisce, czy Józefie, ale z drugiej, to może dobrze, że wreszcie się skończyło.

Znowu uśmiałam się serdecznie. Wiele momentów było tak zabawnych, że rechotałam w głos. Z jednej strony trochę mi żal, że nie przeczytam nic więcej o Denisce, czy Józefie, ale z drugiej, to może dobrze, że wreszcie się skończyło.

Maria Kostka z Kostki wciąż nie może się zdecydować, którego z absztyfikantów wybrać. A chaos na zamku w Kostce nie pomaga - reportaż wciąż jest kręcony, a pan Spock rozpoczyna romans z Emą (kamerzystką). Z kolei Helena i Milada zaczynają durzyć się w Józefie, który unika ich jak ognia. Ojciec Marii śledzi ciotkę Norę, by odkryć, gdzie są diamenty, a mecenas Benda oświadcza, że powtórnie ożeni się z byłą żoną i to na Kostce. Psycho! Oczywiście Deniska odwala swoje, pani Chicha gotuje góry żarcia, a matka Marii jedzie na prozacu. W międzyczasie trwa sezon i zamek odwiedzają muflony, Mark często dzwoni do Marii, a Maks zabiega o jej względy na swój własny sposób.
Ogólnie - autor w formie i nie jest nudno! Cały czas coś się dzieje, jest ciekawie i zabawnie. Bozek przywraca mi wiarę w czeski humor. No i zakończenie (w epilogu oczywiście) mimo wszystko godne pochwały. Bo to jest właśnie ten typ literatury, gdzie takiego rodzaju zakończeń się spodziewamy. I raczej nikt nie będzie narzekał, że przewidywalne, oklepane, nieoryginalne. Jest po prostu dokładnie takie, jak powinno być.

Maria Kostka z Kostki wciąż nie może się zdecydować, którego z absztyfikantów wybrać. A chaos na zamku w Kostce nie pomaga - reportaż wciąż jest kręcony, a pan Spock rozpoczyna romans z Emą (kamerzystką). Z kolei Helena i Milada zaczynają durzyć się w Józefie, który unika ich jak ognia. Ojciec Marii śledzi ciotkę Norę, by odkryć, gdzie są diamenty, a mecenas Benda...

"Arystokratka pod ostrzałem miłości" vol. 2 to część wieńcząca przygody Kostków i ich "świty". Nie była już tak zabawna jak poprzednie części, wiele wątków zostało zamkniętych przez autora, a jednak kilkukrotnie parsknęłam głośno śmiechem czytając kolejne przygody, jakie spotkały amerykańsko-czeskich bohaterów.

Jako zamknięcie cyklu - lektura obowiązkowa dla wszystkich fanów! Zakończenie również było lekko zaskakujące :) I wciąż pozostaję fanką Józefa!

"Arystokratka pod ostrzałem miłości" vol. 2 to część wieńcząca przygody Kostków i ich "świty". Nie była już tak zabawna jak poprzednie części, wiele wątków zostało zamkniętych przez autora, a jednak kilkukrotnie parsknęłam głośno śmiechem czytając kolejne przygody, jakie spotkały amerykańsko-czeskich bohaterów.

Jako zamknięcie cyklu - lektura obowiązkowa dla wszystkich...

Pozbierane okruchy z pańskiego stołu, bo jakoś trzeba było zakończyć, a pazerne wydawnictwo mogło podzielić to na powieść w odcinkach i kasować za każdy.

Pozbierane okruchy z pańskiego stołu, bo jakoś trzeba było zakończyć, a pazerne wydawnictwo mogło podzielić to na powieść w odcinkach i kasować za każdy.

Nie powiem, łezka się w oku kręci na myśl, że to koniec przygody z Marią III Kostką z Kostki. Spędziłam przy każdej z tych książek świetny czas, śmiejąc się do rozpuku, ponieważ pomimo prostolinijnego humoru, trafił on do mojego serca.

Na pewno przeczytam te książki jeszcze nie raz, bo nie tak łatwo zostawić mi Marię, Józefa, Pana Spocka, Panią Cichą i Deniskę, którzy przypadli mi do serca.

Zdecydowanie polecam te książki każdemu, kto potrzebuje czegoś lekkiego i poprawiającego humor. Sięgając po nie kompletnie nie spodziewałam się, że tak je pokocham, bo jak wiele innych pozycji odkładałam je w nieskończoność. Jednak nie żałuję, że zaczęłam tak późno, bo przynajmniej nie musiałam czekać zbyt długo na kolejne fantastyczne i pokręcone przygody mieszkańców Kostki!

Nie powiem, łezka się w oku kręci na myśl, że to koniec przygody z Marią III Kostką z Kostki. Spędziłam przy każdej z tych książek świetny czas, śmiejąc się do rozpuku, ponieważ pomimo prostolinijnego humoru, trafił on do mojego serca.

Na pewno przeczytam te książki jeszcze nie raz, bo nie tak łatwo zostawić mi Marię, Józefa, Pana Spocka, Panią Cichą i Deniskę, którzy...

Ostatnia już część arystokratki nie była zachwycająca, ale łatwa, lekka i przyjemna.

Książka do samego końca była książką bardzo pogodną i wesołą. Bardzo też podobało mi się zakończenie "miłosnego trójkąta". Ogólne zakończenie nie porywające, ale pozytywnie oceniam tę część i całą serię "Arystokratki".

Ostatnia już część arystokratki nie była zachwycająca, ale łatwa, lekka i przyjemna.

Książka do samego końca była książką bardzo pogodną i wesołą. Bardzo też podobało mi się zakończenie "miłosnego trójkąta". Ogólne zakończenie nie porywające, ale pozytywnie oceniam tę część i całą serię "Arystokratki".

Z przyjemnością muszę przyznać, że ostatnia część przygód załogi zamku Kostka mnie nie zawiodła tak jak poprzednia. Wrócił śmiech, komedia i działo się niezwykle dużo. Autor nawet postanowił spłatać czytelnikom niezłego psikusa. Rozwiązały się także rozterki sercowe arystokratki, chociaż ich finał może wydawać się dość oczywisty. Zresztą oprócz trójkąta miłosnego jak grzyby po deszczu wyrastają w tej części również inne perypetie miłosne. Wszystko jest jednak przedstawiony w tak absurdalny i przekomiczny sposób, że nie można poczuć nimi przesytu.

Cała seria miała swoje wzloty i upadki, lecz ja zdecydowanie będę wspominać ją naprawdę dobrze. Trochę mi żal, że jest to już koniec, aczkolwiek według mnie kolejne tomy nie są już potrzebne.

Z przyjemnością muszę przyznać, że ostatnia część przygód załogi zamku Kostka mnie nie zawiodła tak jak poprzednia. Wrócił śmiech, komedia i działo się niezwykle dużo. Autor nawet postanowił spłatać czytelnikom niezłego psikusa. Rozwiązały się także rozterki sercowe arystokratki, chociaż ich finał może wydawać się dość oczywisty. Zresztą oprócz trójkąta miłosnego jak grzyby...