Czerwień

Ależ to była dobra książka! Ciekawy pomysł, fabuła, charakterystyka postaci. I przede wszystkim moje Trójmiasto: Gdańsk, Sopot, Gdynia. W końcu akcja poprowadzona w nadmorskim kurorcie. Sopockie i gdańskie plaże, kluby, restauracje, słynny "Maxim". Wszystkie tereny, które znam, które są mi bliskie.
Pierwszy tom z serii "Kolory zła" - zapowiada się bardzo dobry cykl kryminalny.

Małgorzata Oliwia Sobczak otworzyła świat mafii na Wybrzeżu. Czytając jej książkę, nie sposób było nie pomyśleć ze strachem, że przecież takie sytuacje mogły mieć miejsce i być może dzieją się obecnie. Chodzi mi oczywiście o zorganizowaną grupę przestępczą, oraz że grupa trzymająca władzę wszędzie ma swoich ludzi. Przeleciało w mojej głowie od razu kilka klubów, jak słynna "Zatoka Sztuki", Cristal, Rudy Kot, Lido, a także zaginięcie Iwony Wieczorek.
Warszawa miała swój Wołomin i Pruszków, a Gdańsk też ma zapewne jakieś struktury zorganizowane, o których aż strach pomyśleć.

Wielkim miastem trzęsie grupa przestępcza, która ma wpływy i ludzi w kręgach prokuratury, sądów, policji, adwokatów, biznesmenów, notariuszy. Wszystko jest ze sobą powiązane, aby każdy mógł czerpać korzyści, oczywiście natury materialnej. Kasa rządzi światem, jeszcze długo się to nie zmieni.
Kiedyś były kluby, początki rozprowadzania substancji odurzających, narkotyki, sutenerstwo, a obecnie pewnie też "biznesmeni" załatwiają sobie swoje ciemne interesy w klubach i prywatnych posiadłościach, z jeszcze większym rozmachem, by czerpać jeszcze większe zyski.

W książce mamy dwie linie czasowe, gdzie przeszłość i teraźniejszość splotą się ze sobą, gdzie wszystko ma swój początek. Fabuła sięga lat dziewięćdziesiątych, kiedy wszystko jeszcze raczkowało, potem rok 2013, Polska już w Unii, postęp technologii, dostęp do elektroniki, informatyki. Wszystko na wyciągnięcie ręki: telefony komórkowe, większe możliwości w dziedzinie medycyny i kryminalistyki, rozwój badań DNA. Postęp cywilizacyjny, który przynosi ogrom korzyści, ale i niesie ze sobą zmiany kulturowe i wypacza człowieczeństwo. Ludzie potrzebują więcej bodźców by czuć, że żyją.

Takie moje pierwsze skojarzenia w recenzji książki, ponieważ nie sposób ominąć tak ważnego tematu, który stał się całym pokłosiem nieszczęść głównej zaginionej, zamordowanej Moniki Boguckiej. Młodej, pięknej dziewczyny o niebanalnej, wyjątkowej urodzie, która uległa magii niebezpiecznego świata przestępczego. Moja refleksja jest jedna, że nigdy nie warto wchodzić w takie układy, struktury. Zawsze jesteś na uwięzi, nie możesz się wydostać z kręgu zła. Kiedy Monika sobie to uświadomiła było już dla niej za późno.

"Monika spojrzała na Waldemara. Imponowało jej, że był z tego ciemnego świata, w którym panowały siła i władza. Pociągał ją ten niezbadany mrok zbrodni, agresji, seksu i pieniędzy. Ceniła honor, jakim odznaczali się członkowie mafii. Wiedziała, że wszyscy kierują się jasno określonymi regułami, a ich złamanie grozi śmiercią. Nie przerażało jej to, choć wiedziała, że powinno. Jednak na samą myśl, że znalazła się tak blisko tej podziemnej rzeczywistości, czuła dreszcz ekscytacji. Taka już była Czarna Puma. Lubiła balansować na linie".

Młode dziewczyny, dziewczynki, kobiety zawsze stanowią dla obrzydliwych dziadów źródło zabawy i wykorzystywania. To jest dla mnie straszne i smutne. Smutny los dziewczyny, która myśli, że złapała "zakochanego" w niej starszego o wiele lat mężczyznę, a jest tylko przedmiotem do zabawy i uciech, jednym z wielu. Najpierw ciuszki, prezenty, świecidełka, a potem czas zapłaty, nie ma nic za darmo.

Monika Bogucka zagubiła się w tym świecie, mimo iż jej życie mogło wyglądać zupełnie inaczej. Pochodziła z dobrej, zamożnej rodziny, mama sędzia Helena Bogucka, ojciec adwokat Roman Bogucki, również dziadek Ryszard Deskur, twardy, żelazny, nieprzejednany przedstawiciel kręgu adwokatów. Mogła osiągnąć wszystko. Monika miała talent wokalny, chciała śpiewać, nagrywać. Pomoc ofiarował jej jedyny przyjaciel Mario, wpatrzony w nią, zakochany chłopak, zafascynowany jej urodą, talentem. Nie rozumiał tylko, że tak się zatraca, tak rujnuje swoje życie. Chciał jej pomóc, martwił się o nią...

W książce, jak wspomniałam wcześniej, mamy dwie linie czasowe, dwie identyczne zbrodnie, dwie piękne młode kobiety bardzo do siebie podobne. Ciemne długie włosy, zielone oczy, zadarty nosek. Zarówno pierwsza zaginiona Monika Bogucka w 1996 roku oraz po siedemnastu latach zaginiona Martyna Kaleta, zostały odnalezione martwe na sopockiej plaży. Obu dziewczynom wycięto czerwień wargową, mówiąc wprost, zostały pozbawione ust.
Jaki był motyw? Dlaczego zabójca postąpił w tak okrutny sposób okaleczając swoje ofiary? Czy był to seryjny morderca? Czy po siedemnastu latach powrócił, aby znowu zabijać?

Zagadkę próbuje rozwikłać prokurator Leopold Bilski, krok po kroku odkrywa tajemnice poprzedniej zbrodni doszukując się przeoczonych w dawnych latach ważnych informacji, a także, co ważne, stara się ustalić wszystkie fakty dotyczące dziewczyny zamordowanej obecnie w 2013 roku. Dlaczego Martyna wyszła sama z sopockiego klubu? Dlaczego samotnie poszła nocą na plażę? Z kim rozmawiała przez telefon w dniu zaginięcia? Kto za nią szedł? Zastanawiało go, dlaczego zbrodnia tak szybko została umorzona, nie przyłożono się, aby dopaść zabójcę.
Martyna i Monika, co je łączyło? Obie miały przed sobą całe życie, ale jedno spotkanie przekreśliło je na zawsze.

Plątanina uczuć, skrywanych namiętności, pożądania, niezdrowej fascynacji i żądzy. Brudny świat przestępców, którzy myślą, że są panami świata. Jednak czas robi swoje i nie dla wszystkich jest łaskawy, także dla nich. Chociaż tutaj mogliśmy dostać w prezencie od autorki trochę sprawiedliwości - jak potoczyło się życie "ważniaków gangsterów" z końca XX wieku: Waldemar Mila, Łukasz Kazarki "Kazar", Krystian Borowiec "Wata", Ukrainiec "Pażałsta"

Leopold Bilski zaangażował się emocjonalnie, zgubił swój profesjonalizm, który zawsze był jego mottem. A może czekał na taką sprawę życia, chciał rozwiązać tę zagadkę, zatem wnikliwie badał, szukał, analizował, przepytywał osobiście świadków, zbierał materiały. Adrenalina krążyła w jego żyłach, napędzała go, by odkryć tajemnicę sprzed lat. Ale nawet on nigdy by nie przypuścił, kto okaże się sprawcą tak makabrycznych zbrodni.

"Choć materiał zebrany wcześniej przez policjantów wydawał się wyczerpujący, Bilski lubił spotykać się ze świadkami sam. Z mimiki, gestów i tembru głosu można czasem wyczytać znacznie więcej niż z suchych faktów. Podejście psychologiczne - to było jego zawodowe motto".

Książka "Czerwień" - bardzo dobra, szybko się czytało, ciekawa jestem filmu, bo jeszcze nie widziałam, na pewno na spokojnie obejrzę. Jestem też ciekawa kolejnych części "kolorów zła", czy dalej będzie to Trójmiasto, czy spotkamy bohaterów z pierwszego tomu. Wszystko przede mną.
Póki co, bardzo polecam książkę.

Miłej lektury :)

Ależ to była dobra książka! Ciekawy pomysł, fabuła, charakterystyka postaci. I przede wszystkim moje Trójmiasto: Gdańsk, Sopot, Gdynia. W końcu akcja poprowadzona w nadmorskim kurorcie. Sopockie i gdańskie plaże, kluby, restauracje, słynny "Maxim". Wszystkie tereny, które znam, które są mi bliskie.
Pierwszy tom z serii "Kolory zła" - zapowiada się bardzo dobry cykl...

Zaczęłam moją przygodę z "Kolorami Zła". Przeczytałam właśnie "Czerwień "
Niezły thriller. Podoba mi się, że osadzony jest w Trójmieście i ukazuje dość wyraźnie przestępczy światek.
Dwie linie czasowe łączą się ze sobą i uzupełniają, sprawa Martyny w dużym stopniu przypomina morderstwo Moniki.
Dość szybko i dobrze wytypowałam mordercę.
Fajnie i szybko się czyta.
Jestem ciekawa następnego koloru "Czerń"

Zaczęłam moją przygodę z "Kolorami Zła". Przeczytałam właśnie "Czerwień "
Niezły thriller. Podoba mi się, że osadzony jest w Trójmieście i ukazuje dość wyraźnie przestępczy światek.
Dwie linie czasowe łączą się ze sobą i uzupełniają, sprawa Martyny w dużym stopniu przypomina morderstwo Moniki.
Dość szybko i dobrze wytypowałam mordercę.
Fajnie i szybko się czyta.
Jestem...

Ależ to było dobre!
Moje pierwsze spotkanie z autorką i zastanawiam się dlaczego dopiero teraz? książki z cyklu Kolory Zła leżą na mojej półce do przeczytania i dopiero chęć obejrzenia serialu spowodowała moje zainteresowanie autorką.
Fantastyczna opowieść, ciekawe postaci i trafne pokazanie osobowości psychopatycznej. Czapki z głów!
Dobrze, że mam jeszcze do przeczytania ciąg dalszy :)

Ależ to było dobre!
Moje pierwsze spotkanie z autorką i zastanawiam się dlaczego dopiero teraz? książki z cyklu Kolory Zła leżą na mojej półce do przeczytania i dopiero chęć obejrzenia serialu spowodowała moje zainteresowanie autorką.
Fantastyczna opowieść, ciekawe postaci i trafne pokazanie osobowości psychopatycznej. Czapki z głów!
Dobrze, że mam jeszcze do przeczytania...

Świetna!

Świetna!

Bardzo dobra pozycja zapowiadająca świetną serię.... Ekranizacja nie oddaje tego, co oferuje książka.

Bardzo dobra pozycja zapowiadająca świetną serię.... Ekranizacja nie oddaje tego, co oferuje książka.

Całkiem niezła, choć nie pozbawiona pewnych mankamentów.

1. Postacie mają dość okrojony zarys, co sprawia, że trudno jest się z nimi utożsamić - Leopold, Tadeusz, mafjozo Kazar, Anna = BEZBARWNOŚĆ.

2. Zakończenie, które wydaje się być zbyt szybkie i nagłe.

Całkiem niezła, choć nie pozbawiona pewnych mankamentów.

1. Postacie mają dość okrojony zarys, co sprawia, że trudno jest się z nimi utożsamić - Leopold, Tadeusz, mafjozo Kazar, Anna = BEZBARWNOŚĆ.

2. Zakończenie, które wydaje się być zbyt szybkie i nagłe.

Bardzo ciekawa, zaskakujące rozwiązanie zagadki!

Bardzo ciekawa, zaskakujące rozwiązanie zagadki!

Moja urlopowa książka, zaintrygowała mnie. Przeczytałam w kilka godzin. Polecam.

Moja urlopowa książka, zaintrygowała mnie. Przeczytałam w kilka godzin. Polecam.

Mimo, że widziałam wiele pozytywnych opinii na temat książki, długo zajęło mi zanim po nią sięgnęłam. Wreszcie przeczytałam ją w majówkę i okazało się, że był to idealny wybór, ponieważ okazała się idealną “lekturą pociągową”. Fakt, że jest ona szybka w czytaniu i dość lekka (jak na kryminał) w odbiorze nie jest wielkim zarzutem. Jednak po tylu zachwytach, oczekiwałam po tej książce czegoś więcej.
Na samym początku czułam się trochę zagubiona i zajęło mi wejście na właściwe tory akcji. Z czasem wydarzenia stają się bardziej poukładane, ale jednocześnie historia traci swoje tempo. Niektóre wątki zdają się być za bardzo rozciągnięte. Jednak najbardziej zawiodło mnie zakończenie książki. Zagmatwana fabuła tocząca się w dwóch liniach czasowych zwieńczona tak naciąganym finałem. UWAGA! LEKKI SPOILER! [ Przy wsparciu rodziny toczysz nierówną i wyniszczającą walkę z najgroźniejszymi członkami mafii, by ostatecznie zostać zamordowaną przez… eh… ] Ta książka zasługiwała na ciekawszy koniec.
W niedługim czasie od zakończenia lektury na Netflix pojawił się film bazujący na motywach powieści. W sumie nie za wiele ma on wspólnego z książką. Jednak pierwszy raz w życiu (i pewnie jest to niepopularna opinia) uważam, że filmowe rozwiązanie intrygi jest lepsze niż to książkowe. Bardziej bazuje na całej prowadzonej wcześniej akcji.
Ostatecznie nie uważam tej książki za złą. Myślę, że jestem tu trochę ofiarą własnych oczekiwań. Z ciekawością, ale i odpowiednim nastawieniem i nieco niżej postawioną poprzeczką sięgnę po kolejne części.

Mimo, że widziałam wiele pozytywnych opinii na temat książki, długo zajęło mi zanim po nią sięgnęłam. Wreszcie przeczytałam ją w majówkę i okazało się, że był to idealny wybór, ponieważ okazała się idealną “lekturą pociągową”. Fakt, że jest ona szybka w czytaniu i dość lekka (jak na kryminał) w odbiorze nie jest wielkim zarzutem. Jednak po tylu zachwytach, oczekiwałam po...

Naprawdę bardzo chciałem skończyć tą książke. Co chwilę zaciskałem zęby i łapałem się za głowę niedowierzając jakie idiotyzmy czytam. Nie dałem jednak rady. To coś to najgorsza literacka abominacja z jaką miałem do czynienia w swoim życiu. Nie wiadomo do końca czym to jest: niby to kryminał, jednak więcej tutaj erotyka i obyczajówki i to najgorszego sortu. Wszystko to podlane sztucznymi dialogami, dziurami fabularnymi i logicznymi oraz sztywnym językiem który ma tylko stworzyć złudzenie wiedzy i researchu jaki przeprowadziła autorka. Absolutna szmira z kupionymi ocenami. Wstydzicie sie użyszkodnicy lubimyczytac i te wasze 10/10.

Naprawdę bardzo chciałem skończyć tą książke. Co chwilę zaciskałem zęby i łapałem się za głowę niedowierzając jakie idiotyzmy czytam. Nie dałem jednak rady. To coś to najgorsza literacka abominacja z jaką miałem do czynienia w swoim życiu. Nie wiadomo do końca czym to jest: niby to kryminał, jednak więcej tutaj erotyka i obyczajówki i to najgorszego sortu. Wszystko to...