Marta Obuch

Przy pierwszych stronach książka podobała mi się – pomyślałam, że nareszcie trafiłam na coś w „moim” poczuciu humoru. Dość szybko jednak poczułam się nim zmęczona, za dużo było takiego dowcipkowania niezbyt wysokich lotów; generalnie książka wg mnie jest przeznaczona dla młodszych osób, nie że dla dzieci, ale tak 20+. Jest bardzo lekka, szybkoczytająca się. Nie wiem czemu na okładce piszą, że to komedia kryminalna. Dla mnie to komedia obyczajowa, rodzinna, trochę komedia omyłek, „kryminał” jest tłem. Co do postaci, to najlepiej napisana jest postać babci (ale również najbardziej wkurzająca). Postać głównej bohaterki – 30-letniej lekarki Ewy trąci infantylizmem (jak na lekarkę pracującą w szpitalu i przychodni wydaje się też mieć zaskakująco dużo wolnego czasu, ale tu już czepiam się nieistotnych szczegółów). Wcześniej nie przeczytałam, że to trzecia część jakiegoś cyklu, bo bym pewnie się w ogóle za lekturę nie zabrała (lubię czytać po kolei),ale tego komisarza Marchewki jest tutaj tak niewiele, że aż trudno uwierzyć, że to tworzy jakiś cykl. Ogólnie książka dość słaba, taka co to”można przeczytać dla relaksu, ale nie trzeba”. Zgadzam się z opiniami, że bez polotu i charakteru oraz zabawna na siłę.