Gorszy

Dni szare, po brzegi wypełnione pustką, rozświetlone kolorowymi szkiełkami witraży. Gdy świeci słońce, wypełniają się radością. Kiedy nastaje ciemność, ich piękno gaśnie, budząc niezmącony mrok. Mozaika ludzkich spraw. Półprawdy, obsesje i kłamstwa. Migoczą dziesiątkami barw nadziei, oświetlają wzniosły cień wnętrza duszy. Posklejane okruchy życia tworzą niezauważalne blizny. Te fragmenty zdarzeń, których odłamki bezustannie ranią. Życie wśród ułudy i pozorów. Czarna dziura cierpienia zamyka na światło.

Ona i On. Gorące lato. Miłość i nienawiść. Na idealnym z pozoru związku pojawiają się skazy. Ona chce odejść, On za wszelką cenę chce ratować małżeństwo.
Ewa, artystka tworząca witraże, dusi się w związku. Żar namiętności dawno wygasł. Chce uwolnić się od tego co jej nie służy. Podjęła już decyzję i czeka na odpowiedni moment, by powiedzieć o tym mężowi, który ją osaczył, odebrał radość życia i bezustannie przekracza granice, pogrążając ich związek w beznadziei.
Adam, ceniony psychiatra żyje w świecie iluzji. Zagubiony w teraźniejszości, z piętnem przeszłości próbuje odzyskać to co utracone. Aż pęka fasada szlachetnego człowieka i atakują demony, doprowadzając na skraj szaleństwa. Emocje uwalniają się stopniowo, ukazując twarz narcystycznego szaleńca.

Historia małżeństwa. Światło dzienne ujrzą skrywane tajemnice. Otoczy ch obojętność, niemiłość, niedbałość i paranoja. Błądzą w świecie pozorów, zatracając się w pustych gestach i wyplutych na prędce słowach.

Eliza Korpalska i Tomasz Brewczyński stworzyli thriller extreme o sile obsesji, doprawiony szczyptą erotyzmu. Mroczna, duszna atmosfera prowadzi przez korytarze manipulacji. Za zamkniętymi drzwiami skrywa się ból i cierpienie. Głębia psychologiczna postaci wzbogaca fabułę. Autorzy perfekcyjnie kreują atmosferę niepewności, wprowadzając enigmatyczny klimat. Każdy element ma tu znaczenie, a rozsypane puzzle wydarzeń tworzą przejmującą całość.

Esencjonalny wyraz emocji skrywanych przed światem. Nie ma związków idealnych, bo nie ma idealnych ludzi. Jednak istnieją relacje, które ewidentnie są szkodliwe i przynoszą cierpienie. Trucizna sączy się i osiada na dnie serca.
Obraz zła uśpionego w ludzkim umyśle. Niechciane myśli wirują tworząc zaburzony obraz rzeczywistości. Wewnętrzny ból jest całym światem, z którego nie sposób się wydostać. Codzienność, odbiciem tego co postrzegamy wokół. Czasami wystarczy chwila, by poukładany świat legł w gruzach. Ludzie są niczym witraże...

Aromat śmierci staje się coraz bardziej wyczuwalny. Kto już raz splamił ręce krwią nie powstrzyma go już nic. Koszmar dopiero się rozpoczyna. Potężne emocje wywołane zdarzeniami z dzieciństwa, tkwią głęboko jak zadra wepchnięta na dno świadomości. Każdy dzień to fikcja, mistyfikacja i maskowanie prawdy, której nie można zabić, bo jest nieśmiertelna. Zło tkwi głęboko. Pleni się bujnie, czai, dręczy aż nagle wypływa.

Okłamywanie siebie i bliskich. Z miłości, spełnienia, tęsknoty, satysfakcji. Ciągle jesteśmy do czegoś zmuszani. Zależni od innych czujemy się gorsi. Poczucie to przytrafia się każdemu. Niektórzy odczuwają jednak ten stan ciągle. Rany zaniżonej wartości dręczą. Dotkliwe odczuwanie najczęściej przejawia się z powodu traumatycznych doświadczeń, zaniedbań emocjonalnych dzieciństwa. Poczucie wybrakowania odciska ślady, które utrudniają szczęśliwe życie. Czas nie stanie się lekarstwem, to tylko iluzja, w której sekunda czy wieczność trwają tyle samo. Miliony żyć, odłamków i przebłysków przeplatających się.

Hipnotyzująca i przejmująca wyprawa w głąb udręczonej duszy człowieka. Tu może zdarzyć się wszystko.

Czytajcie! Polecam bardzo.

Dni szare, po brzegi wypełnione pustką, rozświetlone kolorowymi szkiełkami witraży. Gdy świeci słońce, wypełniają się radością. Kiedy nastaje ciemność, ich piękno gaśnie, budząc niezmącony mrok. Mozaika ludzkich spraw. Półprawdy, obsesje i kłamstwa. Migoczą dziesiątkami barw nadziei, oświetlają wzniosły cień wnętrza duszy. Posklejane okruchy życia tworzą niezauważalne...

Adam i Ewa - perfekcyjne małżeństwo. On, szanowany lekarz psychiatra, zadbany, dystyngowany, otoczony szacunkiem. Ona, artystyczna dusza, piękna, z pasją tworząca fascynujące witraże. Co może pójść nie tak?
Otóż wszystko, gdy podskórne szaleństwo pragnie wydostać się na zewnątrz.

Obserwujemy wydarzenia z tylko jednego dnia, raz z perspektywy Ewy, raz Adama (nie licząc retrospektyw). I z każdą następną kartką obraz robi się jaśniejszy, ale też bardziej przerażający.

Nie polubicie jednego z głównych bohaterów - jestem tego prawie pewna. Nie mieściło mi się w głowie w trakcie lektury, że ktoś taki może żyć, być akceptowany przez społeczeństwo, normalnie funkcjonować, pracować i nikt tego nie zauważył. Do połowy książki byłam zirytowana, w miarę odkrywania kart coraz bardziej zniesmaczona.

Książkę pisało dwoje Autorów, czasem czułam różnicę w sposobie opowieści, ale finalnie wyszło całkiem nieźle. Nie jest to powieść, która zajmie Wasze umysły na dużej, ale może docenicie makabryczne wizje pisarzy.

Ciekawa pozycja - na wakacje będzie idealna.

Adam i Ewa - perfekcyjne małżeństwo. On, szanowany lekarz psychiatra, zadbany, dystyngowany, otoczony szacunkiem. Ona, artystyczna dusza, piękna, z pasją tworząca fascynujące witraże. Co może pójść nie tak?
Otóż wszystko, gdy podskórne szaleństwo pragnie wydostać się na zewnątrz.

Obserwujemy wydarzenia z tylko jednego dnia, raz z perspektywy Ewy, raz Adama (nie licząc...

Początek super, pod koniec trochę nudna

Początek super, pod koniec trochę nudna

Bardzo dobrze jest przestawiona postać psychopaty, duszna i aż uwiera gdy się czyta.
Ta książka to trochę taki przykład, że nie potrzeba wiele słów by dużo przekazać.
Lekarz psychiatrii, który zmaga się ze swoimi problemami psychicznymi, świat i wydarzenia tłumaczy, interpretuje sobie po swojemu, przemawia przez niego ogromna próżność (bardzo dobrze jest to tutaj opisane). Irytowała mnie tu często Ewa, czy ona naprawdę była aż tak naiwna? Za każdym razem wierzyła Adamowi, usprawiedliwiała go i również interpretując rzeczywistość po swojemu. Osobiście zabolała mnie historia z Lolkiem. Wiem, że ja bym nie wybaczyła.
I tylko jedna myśl mi się kołatała, jak zakończy się ta historia?
Czasem się zastanawiałam czy aby napewno Ewa jeszcze jest z Adamem, zwłaszcza w wydarzeniach z teraz? Czy to jego chora wyobraźnia?
Chyba zakończenie nie mogło być inne…
Historia która z jednej strony jest niewygodna (przez Adama) ale nie można się od niej oderwać. Bardzo dobry thriller psychologiczny - POLECAM!

Bardzo dobrze jest przestawiona postać psychopaty, duszna i aż uwiera gdy się czyta.
Ta książka to trochę taki przykład, że nie potrzeba wiele słów by dużo przekazać.
Lekarz psychiatrii, który zmaga się ze swoimi problemami psychicznymi, świat i wydarzenia tłumaczy, interpretuje sobie po swojemu, przemawia przez niego ogromna próżność (bardzo dobrze jest to tutaj...

UWAGA! MEGA SPOILER!
.
.
.
.
.
Pomysł był ciekawy, ale wykonanie w mojej opinii tragiczne.
Fabuła tej książki jest tak poprowadzona, że praktycznie od początku (scena masturbacji w małżeńskim łóżku) można się domyśić, że Ewa nie żyje. Potem autorzy tylko mnie w tym utwierdzili dialogami, które były tak nienaturalne, nierzeczywiste, nieuzasadnione, że nie mogły mieć miejsca z żyjącą, zdrową umysłowo kobietą. Po tym, co przeszła Ewa z tym facetem, jej słodkie zwroty do męża, pochlebstwa, całe monologi przechodzące w formę opowiadania o tym, jak to kocha Adama i jak to ją kiedyś uratował, to jakiś szalony bełkot. Kto uwierzy w takie zachowanie? Od razu nasuwa się myśl, że to tylko kukła lub trup, który przemawia wyłącznie w myślach chorego męża, który ją zabił. Czytałem dalej tylko po to, żeby się upewnić, że dobrze myślę.

Scena zdrady na weselu - Ewa patrzy na akt seksualny męża i przyjaciółki (w tym zmiana lokalizacji i pozycji) do samego końca, nie przerywając im, nie wybiegając z łazienki. To chyba jakaś masochistka. Idiotyzm.

Przez całą fabułę główną aktywnością, motywem działania, sensem życia, jest seks. Bohaterowie podniecają się co chwilę i wszystkim - żoną, mężęm, sąsiadką, przyjaciółką żony, zabójstwem własnego ojca... Podniecona dotykiem męża w ramię kobieta jest tak mokra, że po wstaniu zostawia plamę śluzu na kanapie. To ona nie ma ubrań, bielizny? Może powinna udać się do lekarza, bo to nie jest chyba normalne?

Po co szczegółowe zabójstwo Ewy jest ponownie pokazane w kolejnej scenie z punktu widzenia Adama? I to z dokładnym opisem gwałtu na umierającej osobie. To już naprawdę przesada. Drodzy autorzy - czasem naprawdę mniej znaczy lepiej. Niedopowiedzenie potrafi wzbudzic więcej emocji niż drastyczne opisy w ilości do kwadratu, nawet jeśli to thriller ekstremalny. Pokazanie tej sceny z dwóch perspektyw niczego nie wnosi.

Ponadto książka jest bardzo przegadana, rozwleczona do granic możliwości. Scena walki Adama z Krzyśkiem, to jakiś koszmar. Jakby wszystko działo się przez wiele godzin.

Zmiany nastroju Adama też bardzo nienaturalne - po awanturze z Wiolką, która doprowadziła go do furii, nagle prowadzi ją do domu, uśmiecha się do niej. Ona tak samo - uspokaja się nagle i gadają, jakby przed chwilą wcale go nie upokorzyła do granic możliwości. Od razu wiadmo, że ją też zabił.

Do tego jeszcze wydumane słownictwo, które w ustach narratora opowiadającego historię "z boku" byłyby ok, ale nie w dialogu czy myślach bohatera - nikt tak nie mówi ani nie myśli... Ciągłe powtarzanie, że "w końcu połączymy się małżeńskim akcie" było męczące, bo tak naprawdę Adam tylko o tym gadał, a nic nie robił w tym kierunku. To też utwierdzało mnie, że po prostu fizycznie zbliżenie jest z jakiegoś powodu niemożliwe lub utrudnione.

No i wisienka na torcie - Adam wymieniający czego symbolem jest jaskółka w chyba wszystkich kulturach świata. Normalnie chwilowo, to jakby się zamienił w prof. Langdona z ksiażek Dana Browna. Gdybyście wspomnieli wcześniej, że miał takie zainteresowania, to bym może uwierzył, że wie takie rzeczy.

Fragmenty Ewy czytane przez lektorkę wydawały się lepsze, składniejsze, bardziej wiarygodne. Niektóre były naprawdę dobre, metaforyczne, plastyczne.

Wymęczyłem tę książkę. Nie polecam.

UWAGA! MEGA SPOILER!
.
.
.
.
.
Pomysł był ciekawy, ale wykonanie w mojej opinii tragiczne.
Fabuła tej książki jest tak poprowadzona, że praktycznie od początku (scena masturbacji w małżeńskim łóżku) można się domyśić, że Ewa nie żyje. Potem autorzy tylko mnie w tym utwierdzili dialogami, które były tak nienaturalne, nierzeczywiste, nieuzasadnione, że nie mogły mieć miejsca...

Książka przedstawia intrygującą i mroczną historię,w której lekarz psychiatrii zmagający się z własnymi problemami psychicznymi, traci kontrolę nad swoim życiem. Jego wewnętrzne demony i narastające zaburzenia prowadzą do tragicznych wydarzeń...

Książka przedstawia intrygującą i mroczną historię,w której lekarz psychiatrii zmagający się z własnymi problemami psychicznymi, traci kontrolę nad swoim życiem. Jego wewnętrzne demony i narastające zaburzenia prowadzą do tragicznych wydarzeń...