Soul of a Witch

Everly, wiedźma z nieprawego łoża Kenta - ojca Victorii i Jeremiaha. Wydaje się kruchą istotą, nie mającą pojęcia jak silna jest jej magia. Po zabiciu Marcusa - brata Juniper, przez Jeremiaha, trafia do domu, swojego domu. Jest to dom, który okazuje się być Domem Czarownic od pokoleń. Uciekając przed atakującymi ją istotami, natrafia na pokój, w którym poznaje Calluma- arcydemona. Od pierwszej chwili można wyczuć u niego pożądanie, tęsknotę i chęć chronienia Everly. Gdy dziewczyna wraca do domu ojca, żeby zdobyć grymuar, demon cały czas ją chroni.

Początek zapowiadał się ekscytująco, Everly jest kreowana na nieśmiałą, pełną tajemnic wiedźmę. Wydaje się, że to Callum będzie wiódł prym w ich relacji. Jego postać wzbudzała we mnie strach, ale też ciekawość, co zrobi, gdy dziewczyna zdobędzie nad nim władzę. I tak jak w pierwszej scenie, to on przejął nad nią władzę, tak później role się odwracają, co w pewien sposób psuje mi początkowy wizerunek Calluma. Głównym celem tej dwójki jest zabicie Boga. Czy im się to uda i czy znajdą jakiś sprzymierzeńców?

Ta część początkowo nie pozwalała mi się od siebie oderwać, ale nie jest to moja ulubiona część. Mamy tu wzmianki o bohaterach z poprzednich części, powtórki scen, co mnie trochę zniesmaczyło. Sceny seksu były dla mnie czasami wręcz niesmaczne. Zostanę fanką drugiego tomu, czyli Juniper i Zane’a.

Everly, wiedźma z nieprawego łoża Kenta - ojca Victorii i Jeremiaha. Wydaje się kruchą istotą, nie mającą pojęcia jak silna jest jej magia. Po zabiciu Marcusa - brata Juniper, przez Jeremiaha, trafia do domu, swojego domu. Jest to dom, który okazuje się być Domem Czarownic od pokoleń. Uciekając przed atakującymi ją istotami, natrafia na pokój, w którym poznaje Calluma-...

Najlepsza część z całej trylogii, cudownie czytało mi się o przygodach Everly oraz o uczuciu Calluma <3<3 Polecam serdecznie!

Najlepsza część z całej trylogii, cudownie czytało mi się o przygodach Everly oraz o uczuciu Calluma <3<3 Polecam serdecznie!

Ta seria powinna się skończyć po drugim tomie. Fabuła nie była konsekwentna w porównaniu do poprzednich części. Opis pikantnych scen - bleh.

Ta seria powinna się skończyć po drugim tomie. Fabuła nie była konsekwentna w porównaniu do poprzednich części. Opis pikantnych scen - bleh.

Warto było przeczytać dwie pierwsze części, aby dotrwać do końca. Ten tom jest najlepszy. Bohaterowie mnie urzekli. Everly młoda czarownica rozkwitała podczas opowieści a arcydemon Callum był tak czarujący, że naprawdę czytałam ten tom z wielką przyjemnością. Było zdecydowanie więcej fantastyki niż w poprzednich tomach. Moim zdaniem pozostałe części mogłyby być zawarte w tej książce i byłaby to jedna naprawdę dobra książka. W końcu cała trylogia ma opis jako romantasy a nie porno, choć były również opisy seksu i perwersji ,tu było zdecydowanie mniej takich scen. Ogólnie biorąc pod uwagę całość ,moim zdaniem był to fajny pomysł na opowieść z demonami i bogami. Było przedstawienie ludzkich słabości, pokonywanie ich, odkrywanie własnych potrzeb oraz ciemnych stronach ludzkiego człowieczeństwa. Było to ciekawe sięgnąć po nieco inną fantastykę niż do tej pory,ale czy kiedyś do niej wrócę? Pewnie nie. 😈

Warto było przeczytać dwie pierwsze części, aby dotrwać do końca. Ten tom jest najlepszy. Bohaterowie mnie urzekli. Everly młoda czarownica rozkwitała podczas opowieści a arcydemon Callum był tak czarujący, że naprawdę czytałam ten tom z wielką przyjemnością. Było zdecydowanie więcej fantastyki niż w poprzednich tomach. Moim zdaniem pozostałe części mogłyby być zawarte w...

Dałam niestety tylko 6⭐️ Po tym tomie oczekiwałam wiecej. Dużego wow, dużego mroku, brutalności, zdeprawowania. No bo przecież to tom o Arcydemonie i Arcywiedzmie!!! A 3/4 książki była tak słodko-pierdząca, że brakowało tylko jednorożców hasajacych po lasach i żygających tęczą. I jak dla mnie było wciśnietych za dużo 🌶🌶🌶 scen a za mało samej akcji.

Dałam niestety tylko 6⭐️ Po tym tomie oczekiwałam wiecej. Dużego wow, dużego mroku, brutalności, zdeprawowania. No bo przecież to tom o Arcydemonie i Arcywiedzmie!!! A 3/4 książki była tak słodko-pierdząca, że brakowało tylko jednorożców hasajacych po lasach i żygających tęczą. I jak dla mnie było wciśnietych za dużo 🌶🌶🌶 scen a za mało samej akcji.

Nie jest to takie gówno, jak "Her Soul to Take", ale trochę brakuje mu do "Her Soul for Revenge".

Pierwsze 100 stron - weszło jak złoto, pomyślałam nawet, że autorka naprawdę się jakoś rozwinęła albo redakcja wzięła ją solidnie w obroty, ale potem niestety im dalej, tym gorzej, a ostatnie 150 stron trochę zmęczyłam. Ten tom jest zdecydowanie za długi, Laroux zbyt wiele razy się powtarza i miejscami przegrywa z imperatywem fabularnym.

Doceniam za world building dotyczący wiedźm i bogów, ale ten związany z Piekłem w ostatniej ćwiartce książki - na tym etapie całego cyklu był zupełnie zbędny. Doceniam za dynamikę relacji Evelry i Calluma, ale pod koniec było już zbyt słodko-pierdząco i też wątpię, czy jako postaci są oni spójni, zwłaszcza Callum. Niektóre sceny zbliżeń były fajne, a niektóre żenujące. Fajnie zróżnicowane, ale niestety, podobnie jak w pierwszym tomie - dość przypadkowe.

Generalnie żałuję, że cała rzecz nie jest jakoś lepiej zaplanowana i napisana, bo byłaby naprawdę fajna, jakby zabrał się za nią ktoś z lepszym warsztatem. Tymczasem jak na dark romance, który ma całą stronę triggerów, jest tutaj potwornie ckliwie i... konserwatywnie. Demony w całej serii są mroczne, rozpustne i rozsmakowane w przemocy, ale co z tego, skoro nagle ta jedna dwudziestoletnia typiara okazuje się wielką miłością na całe życie? A w "Soul of a Witch" idziemy w tym jeszcze o krok dalej.

Ostatecznie - jest to książka, przy której pierwszej połowie wysłałam szare komórki na urlop i bawiłam się wyśmienicie. Nie ma to żadnych ambicji, bo nie musi, czyta się szybko, jest trochę krindżowe, ale niezbyt problematyczne, ma w sobie sporo niewykorzystanego potencjału. Wywala się na twarz pod koniec, ale z rozpędu już się je doczytuje.
A po wszystkim nawet ma się jakiś mały, malusieńki żal, że to już koniec cyklu. Ale taki tyci tyci.

Nie jest to takie gówno, jak "Her Soul to Take", ale trochę brakuje mu do "Her Soul for Revenge".

Pierwsze 100 stron - weszło jak złoto, pomyślałam nawet, że autorka naprawdę się jakoś rozwinęła albo redakcja wzięła ją solidnie w obroty, ale potem niestety im dalej, tym gorzej, a ostatnie 150 stron trochę zmęczyłam. Ten tom jest zdecydowanie za długi, Laroux zbyt wiele...

Mam wrażenie, że autorka z każdą kolejną częścią trylogii "Przeklęte dusze" nie dość, że podnosi sobie poprzeczkę, to jeszcze do niej bez problemu sięga. Nie tylko w scenach dla dorosłych, ale również w ciągnięciu całej fabuły.

Mam wrażenie, że autorka z każdą kolejną częścią trylogii "Przeklęte dusze" nie dość, że podnosi sobie poprzeczkę, to jeszcze do niej bez problemu sięga. Nie tylko w scenach dla dorosłych, ale również w ciągnięciu całej fabuły.

Harley Laroux – Soul of a Witch



Przeklęte dusze tom 3

* arcydemon i czarownica
* ostatni tom trylogii
* 18 + - mocne sceny

10/10

Opis fabuły:


Everly nie była nauczona wierzyć w siebie. Wmawiano jej, że jest bezsilna, że posiada ledwie strzępki magicznej mocy, a jedynym sensem jej istnienia powinna być służba Istocie z głębin oraz ojcu, okrutnemu przywódcy sekty. Everly nie było wolno chodzić na randki i cieszyć się życiem, była tłamszona przez apodyktycznego ojca i przyrodnie rodzeństwo. Przez długi czas wierzyła, że właśnie na to zasługuje i nie powinna liczyć na nic więcej.

Gdy jest świadkiem brutalnego, ataku członków sekty na Juniper coś w niej pęka. Jej matka, nie widząc innego wyjścia z sytuacji odbiera sobie życie, a dziewczyna zaczyna kwestionować wszystko w co do tej pory wierzyła.

Niespodziewanie jej magia się budzi. Tłamszona przez długi czas daje sobie znać w najmniej spodziewanym momencie. W sytuacji zagrożenia przenosi Everly do magicznego domu czarownic, jej przodkiń, gdzie spotyka arcydemona Calluma, który wyciąga do niej pomocną dłoń. Wspólnie mają zamiar stawić czoło Bogu i położyć kres jego istnieniu raz na zawsze.

„Od tak dawna jesteś przy mnie. Znajoma twarz nieznanej mi osoby w stu różnych wcieleniach. Jakbyśmy zawsze krążyli wokół siebie, dwie planety w kosmicznym układzie uwięzione w wiecznej pętli, ale niemogące się do siebie zbliżyć. Czekałem na ciebie, jeszcze zanim wiedziałem, że to ty.”

Recenzja:

Moje oczekiwania, wobec tego tomu były ogromne, znacznie większe niż przy poprzednich częściach trylogii. Apetyt zaostrzał mi się z każdą wzmianką o Everly i Callumie w poprzednich tomach. W końcu mamy tu do czynienia z arcy demonem liczącym tysiące lat, przy którym Leon i Zade to niemal demoniczne oseski, a Everly to nie „zwykły” człowiek, tylko wyjątkowo cenna dla demonów czarownica.

Na szczęście się nie zawiodłam, choć myślałam, że będzie mroczniej – ta część ma najwięcej ciepła ze wszystkich tomów. Nie czułam już tak panującej w Abelaum grozy, ale w finalnym rozrachunku, uważam, że Soul of, a Witch stanowi przepiękne zakończenie serii. Akcja książki dzieje się w dużej mierze w magicznym domu czarownic, pełnym tajemnic. Poznajemy również lokację, na którą bardzo długo czekałam oraz całkiem nowe, nadnaturalne postacie. Nasza para musi bowiem porządnie przygotować się do walki ze starożytnym Bogiem. Od nich zależy los świata.

„Arcydemona się nie przywołuje. Jego się zaprasza. A jeśli ma się pecha, arcy demon odpowiada na to zaproszenie i się pojawia.”

Everly i Callum to wyjątkowa para. Uczucie i wsparcie, jakim siebie darzyli doprowadzało mnie niemal do łez. Ich relacja, wzajemne zrozumienie, szacunek i szczerość… To było piękne. Dzięki pomocy demona, Everly odnalazła w sobie siłę i rozkwitła pełną mocą. A demon w końcu odnalazł sens istnienia.

„Nie interesuje mnie, kim nie jesteś. (…) Opowiedz mi, kim jesteś. Opowiedz, co płonie w twojej duszy, co sprawia, że w twoich żyłach krąży żywy ogień. Opowiedz, dlaczego biegniesz, choć wiesz, że nie zdołasz uciec.”.

Nie zabrakło oczywiście pikanterii. Callum to wyjątkowy demon, który lubi być…posłuszny. Ostrzegam, niektóre sceny mogą być dla niektórych zbyt mocne i pokręcone. :D Warto mieć to pod uwagą, przed rozpoczęciem czytania – mi one przypadły do gustu i uważam, że są jednymi z najlepszych, jakie spotkałam w książkach.

Mogłoby się wydawać, że seria Przeklęte dusze, opowiadająca w każdym tomie o tej samej historii, czyli o walce demonów i ich wybranek przeciwko Istocie z głębin i wyznającej go sekcie, może być nudna. Co więcej, akcja każdego tomu dzieje się w równoległym czasie i głównie w tym samym miejscu – miasteczku Abelaum w stanie Waszyngton, a ścieżki bohaterów w kilku momentach się krzyżują. Każda para ma jednak inne cele, inne perspektywy, łączą ich inne relacje, a poszczególni bohaterowie mają swoje własne, indywidualne charaktery, dzięki czemu nie miałam wrażenia, że czytam na nowo tę samą historię od nowa.

Ciężko było mi pogodzić się z tym, że trzeci tom jest ostatnim. Żywię jednak nadzieję, że może kiedyś Harley powróci do demonów i będziemy mogli cieszyć się kolejnymi książkami z tego uniwersum. Zdecydowanie jest ku temu potencjał. Na otarcie łez mam serię Loosers, na którą bardzo czekałam i która już niebawem ukaże się nakładem Wydawnictwa Papierowe Serca.

Harley Laroux – Soul of a Witch



Przeklęte dusze tom 3

* arcydemon i czarownica
* ostatni tom trylogii
* 18 + - mocne sceny

10/10

Opis fabuły:


Everly nie była nauczona wierzyć w siebie. Wmawiano jej, że jest bezsilna, że posiada ledwie strzępki magicznej mocy, a jedynym sensem jej istnienia powinna być służba Istocie z głębin oraz ojcu, okrutnemu przywódcy sekty....

Z całą pewnością ten tom był najlepszym z całej serii, a to głównie dlatego, że mimo powtórzenia po raz trzeci tej samej historii z innej perspektywy, nie był nudny. Dwa poprzednie tomy to w zasadzie to samo, perspektywy w jakich historia została przedstawiona często gdzieś się przecinały, co sprawiało, że czułam się jakbym czytała ciągle to samo. Tutaj jednak ta historia jest opowiedziana trochę inaczej i mimo, że w tle to nadal to samo co w poprzednich tomach to jednak coś zdecydowanie innego.

Historia głównie kręci się wokół brutalnego i perwersyjnego romansu pomiędzy arcydemonem i wiedźmą, czy ten romans był dobrze przedstawiony? Z pewnością tak, jednak ta książka utwierdziła mnie w fakcie, że tak brutalne sceny erotyczne absolutnie nie są dla mnie i po prostu mi się nie podobają, jednak nie twierdzę, że były one źle przedstawione, bo jestem pewna, że znajdą swoich fanów.

Tak naprawdę jedyne co mi się z całej książki podobało to postać głównej bohaterki i to jak odkrywała swoje magiczne dziedzictwo, historia w tle była mi aż nazbyt znana, żebym mogła się nią zainteresować a romans był dla mnie zbyt intensywny, pospieszny i absolutnie nie w moim guście.

Podsumowując, jest to z pewnością książka tylko dla czytelników 18+, czy znajdzie fana w każdym? Niestety nie. Książka jest specyficzna i z całą pewnością spodoba się tylko osobom szukających mocnych wrażeń w romansach.

Z całą pewnością ten tom był najlepszym z całej serii, a to głównie dlatego, że mimo powtórzenia po raz trzeci tej samej historii z innej perspektywy, nie był nudny. Dwa poprzednie tomy to w zasadzie to samo, perspektywy w jakich historia została przedstawiona często gdzieś się przecinały, co sprawiało, że czułam się jakbym czytała ciągle to samo. Tutaj jednak ta historia...

Trzy gwiazdki są za:
1. Dom Czarownic - opisy tego miejsca, lasu, wątek Leśnego Dziada i stworzeń z rodu fae to były jedyne chwilę w których udało się stworzyć namiastkę świetnej atmosfery, witchy vibe. Opisy te pokazują też że książka miała gigantyczny potencjał który nie został wykorzystany nawet w minimalnym stopniu niestety...
2. Postać Calluma - fajnie się czyta o bohaterach którzy mają obsesję na punkcie swoich ukochanych, a obsesja Calluma ustanawia nowy rekord
3. Wątek z pętlą czasową - to było nawet zgrabne.
Cała reszta woła o pomstę do nieba. Jest żenująco (starcie Everly ze starym bogiem zaczyna się od pyskówek rodem z gimbazy),wulgarnie i obleśnie (sceny miłosne są obleśne i żenujące zarazem, im dalej w las tym gorzej),ale przede wszystkim jest zwyczajnie nudno. Po prostu nudno.

Trzy gwiazdki są za:
1. Dom Czarownic - opisy tego miejsca, lasu, wątek Leśnego Dziada i stworzeń z rodu fae to były jedyne chwilę w których udało się stworzyć namiastkę świetnej atmosfery, witchy vibe. Opisy te pokazują też że książka miała gigantyczny potencjał który nie został wykorzystany nawet w minimalnym stopniu niestety...
2. Postać Calluma - fajnie się czyta o...