Zanim wystygnie kawa

Opowiadania super,życiowe ciekawie opisane przez japońskiego pisarza.
Piórem wspaniałym napisana powieść,zaś styl lekki.
Dałam się porwać tej książce,fajna była❤️

Opowiadania super,życiowe ciekawie opisane przez japońskiego pisarza.
Piórem wspaniałym napisana powieść,zaś styl lekki.
Dałam się porwać tej książce,fajna była❤️

Moim zdaniem książka jest piękna, wzruszająca, wzbudza refleksje dotyczące przeszłości i przyszłości, tego, że przeznaczenia nie da się zmienić, bez względu na to, co zrobimy, ale można wiele rzeczy zrozumieć, zmienić nastawienie, spojrzeć inaczej na różne sprawy. Nie zwróciłam za bardzo uwagi na sposób, w jaki pisał autor, czy inne szczegóły, które, jak czytałam w innych opiniach, przeszkadzały innym czytelnikom. Dlaczego ? A no dlatego, bo po prostu wyciągnęłam z tej lektury wiele rzeczy dla siebie, miałam wiele przemyśleń i dlatego resztę uważam za rzecz drugorzędną. Książka wywołała emocje na tyle, na ile żadnej innej już od dawna się to nie udało. Dlatego polecam.

Moim zdaniem książka jest piękna, wzruszająca, wzbudza refleksje dotyczące przeszłości i przyszłości, tego, że przeznaczenia nie da się zmienić, bez względu na to, co zrobimy, ale można wiele rzeczy zrozumieć, zmienić nastawienie, spojrzeć inaczej na różne sprawy. Nie zwróciłam za bardzo uwagi na sposób, w jaki pisał autor, czy inne szczegóły, które, jak czytałam w innych...

☕️"Zanim wystygnie kawa" zaczęłam czytać już dawno temu, jednak nie skończyłam jej. Spróbowałam jeszcze raz z tą pozycją i zdecydowanie tego nie żałuję 🤍

☕️Sama nie wiem od czego mam zacząć, więc... bohaterowie. Właśnie oni najbardziej urzekli mnie w tej książce. Nie mogę chyba wyrazić tego w innych słowach, ale byli oni dla mnie jak prawdziwi, jakbym osobiście poznała tych ludzi. Autor w niewiarygodnie realny sposób w małych ilościach, poznawał ich wszystkich z czytelnikiem i mimo tego, iż ta książka jest bardzo krótka, to sprawił, że się do nich przywiązałam. Bardzo przeżywałam każdą rzecz, która się im działa i każdego z nich polubiłam, choć może byli ekscentryczni, dziwaczni czy trudni do zrozumienia.

☕️Język również bardzo mi się spodobał. Tę książkę czytało mi się lekko i przyjemnie, była niczym ciepła kawa dla mojej duszy. Jest połączeniem całkiem naturalnego i zwyczajnego sposobu wyrażania, lecz łączy ze sobą troszkę poetyzmu, co jest dla mnie idelane. Z pewnością znajdziecie w niej mnóstwo pięknych momentów, wartych Waszych znaczników.
☕️"Zanim wystygnie kawa" to książka która trafiła w moje czułe punkty i (choć to prawie niemożliwe 😂) wzruszyła mnie do tego stopnia, że płakałam. Autor poruszył wiele ważnych tematów i zmusił do refleksi. Z tej pięknej historii z fantastycznym wątkiem przenoszenia w czasie, płynie morał i nie jest to książka, którą się po prostu czyta. Ona zostanie u mnie w sercu jeszcze długo po przeczytaniu.

☕️Inną wspaniałą rzeczą w tej książce jest klimat. Można by powiedzieć, że czytając tę książkę czuje się aromatyczny smak kawy i atmosferę stuletniej kawiarni. Czytając odczuwałam ten wspaniały spokój i miałam wrażenie, że właśnie tam siedzę, i popijam przepyszną kawę ❤️‍🩹

☕️Polecam i uważam, że "Zanim wystygnie kawa" to książka, którą naprawdę warto przeczytać 🤍

☕️"Zanim wystygnie kawa" zaczęłam czytać już dawno temu, jednak nie skończyłam jej. Spróbowałam jeszcze raz z tą pozycją i zdecydowanie tego nie żałuję 🤍

☕️Sama nie wiem od czego mam zacząć, więc... bohaterowie. Właśnie oni najbardziej urzekli mnie w tej książce. Nie mogę chyba wyrazić tego w innych słowach, ale byli oni dla mnie jak prawdziwi, jakbym osobiście poznała...

Kojąco-uspokajająca literatura japońska. Warto przeczytać, bo poza tym, że nakłania do pomyślenia o życiu, to również pozwala się wyciszyć.

Kojąco-uspokajająca literatura japońska. Warto przeczytać, bo poza tym, że nakłania do pomyślenia o życiu, to również pozwala się wyciszyć.

Fajny koncept, bardzo przytulna książka, niestety tragicznie napisana. Autor w każdym rozdziale powtarzał mniej więcej to samo. Średnio co 5 stron przypominał nam, że Kazu jest córką kobiety przy stoliku i że to ona nalała jej kawy, albo że matka Kyoko zmarła itp. Autor chyba nie ufał czytelnikom, że uważnie przeczytają jego książkę, albo gorzej - uznał ich z góry za idiotów.

Fajny koncept, bardzo przytulna książka, niestety tragicznie napisana. Autor w każdym rozdziale powtarzał mniej więcej to samo. Średnio co 5 stron przypominał nam, że Kazu jest córką kobiety przy stoliku i że to ona nalała jej kawy, albo że matka Kyoko zmarła itp. Autor chyba nie ufał czytelnikom, że uważnie przeczytają jego książkę, albo gorzej - uznał ich z góry za idiotów.

Książka bardzo mi się podobała. Jest smutna. Są w niej 4 opowiadania

Książka bardzo mi się podobała. Jest smutna. Są w niej 4 opowiadania

Spodziewałam się czegoś lepszego przez hype na tą książkę, ale moim zdaniem są to poprostu zwykłe historie bez zwrotów akcji ani żadnych wartościowych informacji. Inaczej można spojrzeć na tą książkę jako osoba, która lubi zastanawiać się nad innymi zakończeniami historii- bo tutaj faktycznie muszę przyznać, że jest to bardzo dobry materiał na takie spędzanie czasu.

Spodziewałam się czegoś lepszego przez hype na tą książkę, ale moim zdaniem są to poprostu zwykłe historie bez zwrotów akcji ani żadnych wartościowych informacji. Inaczej można spojrzeć na tą książkę jako osoba, która lubi zastanawiać się nad innymi zakończeniami historii- bo tutaj faktycznie muszę przyznać, że jest to bardzo dobry materiał na takie spędzanie czasu.

Bardzo szybko i przyjemnie mi się czytało, nawet mnie wzruszyła. Cieszę się, że to nie były wyłącznie opowiadania, ale baza była cały czas taka sama i mimo różnych historii, postaci cały czas się przewijały te same. Podobało mi się też to, że podróże w czasie nie były do końca w centrum książki, lecz właśnie uczucia i historie poszczególnych osób były najważniejsze. Z chęcią sięgnę po następny tom.

Bardzo szybko i przyjemnie mi się czytało, nawet mnie wzruszyła. Cieszę się, że to nie były wyłącznie opowiadania, ale baza była cały czas taka sama i mimo różnych historii, postaci cały czas się przewijały te same. Podobało mi się też to, że podróże w czasie nie były do końca w centrum książki, lecz właśnie uczucia i historie poszczególnych osób były najważniejsze. Z...

To moje pierwsze spotkanie z japońską literaturą. I od razu napisze. Jestem zauroczony. Cisza, spokój, relax. Przeżycie duchowe najwyższego lotu. Bez przekleństw, wulgaryzmów itp.
Malutka podziemna Tokijska kawiarnia w bocznej uliczce, z dala od tłumów i zgiełku miasta.
4 opowiadania jakże przejmujące i wzruszające. O matce, która nie zobaczy swojego dziecka.. O małżeństwie i nieuleczalnej chorobie jednego z małżonków. O rozstaniu młodych ludzi. O siostrach, które nie mogą się porozumieć.
Dla mnie opowieść o chorobie jednego z małżonków jest czy była wstrząsająca ale też bardzo piękna.
W tej restauracji można się przenieść w czasie. Ale czy warto tak igrać z losem.
Wspaniała książka o miłości, przyjaźni o rzeczach wspaniałych, które przelatują nam miedzy palcami życia.
Polecam.

To moje pierwsze spotkanie z japońską literaturą. I od razu napisze. Jestem zauroczony. Cisza, spokój, relax. Przeżycie duchowe najwyższego lotu. Bez przekleństw, wulgaryzmów itp.
Malutka podziemna Tokijska kawiarnia w bocznej uliczce, z dala od tłumów i zgiełku miasta.
4 opowiadania jakże przejmujące i wzruszające. O matce, która nie zobaczy swojego dziecka.. O małżeństwie...

Z początku książka zapowiadała się dobrze, pierwsze rozdziały były przyjemne i wciągające, natomiast dosyć szybko dopatrzyłam się w niej sporych niedociągnięć. Jak na historię, której drugim najważniejszym elementem, zaraz po relacjach międzyludzkich, jest przenoszenie się w czasie, sam system owych podróży zwyczajnie nie ma sensu. Im dalej w las, tym mniej spójne były przekazywane nam informacje. Na plus bohaterowie, których faktycznie dało się polubić, a ich zachowanie było wiarygodne. Jeśli chodzi o zakończenie, mnie osobiście nie usatysfakcjonowało. Było przewidywalne, a akcja na samym końcu potoczyła się zbyt szybko. Dodatkowo ostateczne wybory głównych postaci zupełnie nie współgrały z charakterami, które poznaliśmy we wcześniejszych rozdziałach. Ogólnie całość nie była najgorsza, czytało się szybko i przyjemnie, dało się z niej wynieść kilka mądrych myśli, natomiast nie zachęciła mnie do sięgnięcia po inne tomy z tej serii.

Z początku książka zapowiadała się dobrze, pierwsze rozdziały były przyjemne i wciągające, natomiast dosyć szybko dopatrzyłam się w niej sporych niedociągnięć. Jak na historię, której drugim najważniejszym elementem, zaraz po relacjach międzyludzkich, jest przenoszenie się w czasie, sam system owych podróży zwyczajnie nie ma sensu. Im dalej w las, tym mniej spójne były...