Pragnienie

Lubię słuchać audio tych książek, gdzie od czasu do czasu jest dodane jakieś skrzypnięcie, czy inni dźwięk. Bardzo oddaje to specyficzny styl Kariki. Opowiadania niby różne, ale łączą się z „głodem” ale także innymi książkami autora. Ja lubię ten specyficzny dziwnie trzymający w napięciu styl. I ten język, te opisy różnych emocji. Autor ma swój styl. Lubię to.

Lubię słuchać audio tych książek, gdzie od czasu do czasu jest dodane jakieś skrzypnięcie, czy inni dźwięk. Bardzo oddaje to specyficzny styl Kariki. Opowiadania niby różne, ale łączą się z „głodem” ale także innymi książkami autora. Ja lubię ten specyficzny dziwnie trzymający w napięciu styl. I ten język, te opisy różnych emocji. Autor ma swój styl. Lubię to.

Mroczny i niepokojący klimat . Opowiadanie o Czeluści Diabła - majstersztyk.

Mroczny i niepokojący klimat . Opowiadanie o Czeluści Diabła - majstersztyk.

Niestety, czegoś zabrakło. Głód był ciekawszy. Opowiadania chaotyczne. Ciężko się to czytało. Nie polecam.

Niestety, czegoś zabrakło. Głód był ciekawszy. Opowiadania chaotyczne. Ciężko się to czytało. Nie polecam.

Karika szczytował w szczelinie. Głód i Pragnienie juz trochę męczą.

Karika szczytował w szczelinie. Głód i Pragnienie juz trochę męczą.

Najnowsze opowiadania "Pragnienie" i "Głód" Josefa Kariki za mną. A kto czytał jego książki, ten wie, że nie można przejść obojętnie obok horrorów tego słowackiego pisarza.

Karika zgrabnie buduje świat na wzór rzeczywistości i praw nią rządzących po to tylko, aby wprawić w jego tryby najgroźniejszego przybysza nie z tej rzeczywistości, kwestionującego prawa ludzkie i prawa boskie. Pisarz odwołuje się do niedających się ująć w żadne karby, niemożliwe do poskromienia, niepoddające się wyobraźni: przestrzeń, czas i nieskończoność.
Przytoczone przez Karikę opowieści, które łączy postać Czarnego, Przedwiecznego, Autochtona ponad czasem, Starego Zła czyhającego na górze Czebrat w Słowacji to tylko bajdurzenie i klechdy. Prawdą jest jednak, że opowiadania te wywołują strach, niepokój i niezdrową ekscytację, tym samym biorąc górę nad rozsądkiem. Karika opowiada bardzo plastycznie i przekonująco, wywołując dreszcze i szum pod czaszką. Przedstawia tu splątanie złych miejsc, złych ludzi, niewłaściwych decyzji i nieodłącznych pierwotnych instynktów władających jednostką.
Pulsującą ciemność, okrucieństwo i brutalność łączy z dywagacjami nt. naszego życia jako symulacji i być może żartu wyższej inteligencji. Całość okrasza słowackim folkorem i echami II wojny światowej.
Czytaniu towarzyszą nieustannie niewygodne uczucia, ale jednak nadal zawartość książek fascynuje. Chce się czytać i chłonąć grozę do końca. Nie kupiłam jednak końcówki. Zbyt wydumana, zbyt filozoficzna.

"Pragnienie" oraz "Głód" nie są na pewno tak wybitne jak "Szczelina" jego autorstwa. Zapewniają jednak ogromną dawkę niepokoju i potworności. Roztaczają atmosferę strachu oraz budują napięcie. Przesączają się do podświadomości. Pomimo niedużej objętości czuć solidny ciężar treści. Ani na chwilę nie można się znudzić, ochłonąć, odpocząć... Karika trzyma czytelnika "w garści".

Jeśli podoba Wam się moja recenzja, to zapraszam po więcej:
https://www.instagram.com/anemonenemorose/

Najnowsze opowiadania "Pragnienie" i "Głód" Josefa Kariki za mną. A kto czytał jego książki, ten wie, że nie można przejść obojętnie obok horrorów tego słowackiego pisarza.

Karika zgrabnie buduje świat na wzór rzeczywistości i praw nią rządzących po to tylko, aby wprawić w jego tryby najgroźniejszego przybysza nie z tej rzeczywistości, kwestionującego prawa ludzkie i prawa...

Lepsza niż 'Głód', ale wciąż daleko do 'Szczeliny'.
Do wciągnięcia w jeden wieczór.

Lepsza niż 'Głód', ale wciąż daleko do 'Szczeliny'.
Do wciągnięcia w jeden wieczór.

Uwielbiam książki Jozefa Kariki, ale opowiadania w mojej opinii są niestrawne. Zdecydowanie wolę pełnometrażowe opowieści, tak jak przy "Głodzie" tak tutaj również mnie nic nie urzekło. Zakończenie znowu grubo przesadzone.

Uwielbiam książki Jozefa Kariki, ale opowiadania w mojej opinii są niestrawne. Zdecydowanie wolę pełnometrażowe opowieści, tak jak przy "Głodzie" tak tutaj również mnie nic nie urzekło. Zakończenie znowu grubo przesadzone.

To jest Karika, ok? Po prostu.

Zbiór "Pragnienie" łączy się idealnie ze zbiorem "Głód" i w mojej opinii najlepiej od "Głodu" zacząć i płynnie przejść do tej tu drugiej książki.
Z jednej strony- oj pisze o tym samym, wiemy co się wydarzy... Z drugiej- ta spójność, cały czas krążenie wokół masywu góry Czebrat... To jest zbyt dobrze osadzone, zbyt bliskie, zbyt prawdziwe.
Ludzie są zbyt normalni. Okoliczności zbyt codzienne.
I właśnie to ZBYT straszy nas najbardziej. Bez potworów. Po prostu realność.

To jest Karika, ok? Po prostu.

Zbiór "Pragnienie" łączy się idealnie ze zbiorem "Głód" i w mojej opinii najlepiej od "Głodu" zacząć i płynnie przejść do tej tu drugiej książki.
Z jednej strony- oj pisze o tym samym, wiemy co się wydarzy... Z drugiej- ta spójność, cały czas krążenie wokół masywu góry Czebrat... To jest zbyt dobrze osadzone, zbyt bliskie, zbyt prawdziwe....

kontynuacja książki "Głód". w mojej opinii mistrzowskie poprowadzenie historii splatając treść w artykuły, przemyślenia bohaterów, i mroczne sytuacje ukazujące zło na różnych płaszczyznach strachu.

kontynuacja książki "Głód". w mojej opinii mistrzowskie poprowadzenie historii splatając treść w artykuły, przemyślenia bohaterów, i mroczne sytuacje ukazujące zło na różnych płaszczyznach strachu.

Nudne, trochę też chaotyczne, utknęłam w trakcie i nie mam ochoty wracać.

Nudne, trochę też chaotyczne, utknęłam w trakcie i nie mam ochoty wracać.