Marta Galewska-Kustra

Kolejna siedemnasta część sympatycznego przyjaciela naszych maluchów Pucia , przeznaczona dla najmłodszego grona czytelników 1+. Seria ,, Uczę się mówić’’. Książeczka malutka ,akurat do drobnych rączek naszych pociech. Twarde kartonowe stronice wraz z okładką. Rogi zaokrąglone, aby dziecko nie zrobiło sobie krzywdy. Piękne ilustracje , przedstawione w prosty sposób ,aby dotarły swoim przekazem do jak największego grona małych czytelników. Pierwszy raz Pucio w takiej szerokiej harmonii barw, świat cieszy się tu wraz z Puciem całą feerią kolorów. Przyciągają tym samym uwagę szkrabów, wyrabiają percepcję wzrokową. Treść zawarta jest już w samym tytule lektury. Dziecko jest zaproszone do zabawy i aktywnego uczestnictwa podczas czytania książeczki przez rodzica. Wszystkie dzieciaki utożsamiają się powoli z Puciem. Nasz maluch uczy się nie tylko kolorów ale i dźwięków , dzięki edukacji przez zabawę! Do tytułowych kolorów i dźwięków dodałabym jeszcze ruch. Pucio od pierwszej strony jedzie swoim pięknym kolorowym autkiem i goni za motylkiem, który mu ucieka. ,,Hej, motylku, zaczekaj’’ to powtarzająca się fraza na każdej kartce. Przy okazji nasz maluch uczy się mówić. Pucio w czasie gonitwy przejeżdża przez plac zabaw, gdzie pracownicy budują huśtawkę – bujaczkę , prostą chybotkę. A ile przy tym robią hałasu! Pucio widzi dzieci , które bawią się w piaskownicy, zjeżdżają na zjeżdżalni. Jedzie zawzięcie dalej, mija zieleńce i staw. A wszystko po to by dogonić motylka. Czy uda mu się to? Komu wręcza Pucio kolorowy bukiet kwiatów? Razem z Puciem nasz maluszek poznaje kolory: pomarańczowy – marchewka , zjeżdżalnia, wiaderko do piasku. czarny- gawron, mrówki, mucha, kot. czerwony- motylek, mrówka, zegar uliczny, zabawkowy wóz strażacki , skakanka. żółty – młotek, koparka, domek, kwiatek. niebieski – drzwi domku, krople deszczu, kalosze Misi, staw. zielony – żaba, liście na drzewach, huśtawka. biały – dmuchawiec, piesek. fioletowy – autko Pucia, latawiec, balonik. brązowy – błoto, myszka, ptaszki. różowy – lody. Razem z Puciem zapoznaje się z krótkimi słowami , dzięki wyrazom dźwiękonaśladowczym: Stuk, Stuk – młotek ; BZii , BZii – wkrętarka ;BUM , BACH – koparka; KAP, KAP – krople deszczu, SKRZYP- drzwi, CHLAP,CHLAP-kalosze Misi; TiK TAK – uliczny zegar; HOP- skakanka; i-O, i-O – trąbka od zabawkowego wozu strażackiego ; MiAU! -kot; BUJU BUJU- huśtawka, SZU SZU- drzewa; KUM KUM – żaba; ĆWIR ĆWIR – ptaki; PLUSK PLUSK – woda , Pi, Pi – myszka, FRUU – motylek; BRUM BRUM – autko Pucia, JUHU – okrzyk radości; GUL GUL- picie wody z butelki i inne. Dziecko nasze poza tym uczy się tolerancji w stosunku do inności drugich osób. Na placu zabaw spotykamy z Puciem czarnoskórą dziewczynkę, niepełnosprawne dziecko na wózku inwalidzkim, czy noszące okulary. Poznajemy świat i ludzi , takimi jakimi są. I to jest coś normalnego, bez wywoływania skrajnych emocji, wytykania palcem. Każdy jest inny i należy do jednego społeczeństwa. Trzeba wszystkich akceptować bez wyjątku. Na końcu książki zadania do rozwiązania przez dziecko - co widział Pucio podczas szalonej gonitwy za motylkiem. Książeczkę polecam szczerze dla dzieciaczków, które zaczynają mówić. Powiem jednak szczerze, że te starsze ,,konie’’, które zżyły się z Puciem poprzez poprzednie części też sięgają ,żeby obejrzeć nowość, ze zwykłej ciekawości. Dobrze wiedzą, że wyrosły już z tego typu książeczek, ale sentyment pozostał.