Joanna Kłos

Styczniowe Wyzwanie LC - historia dziejąca się zimą. Na kolanach dwuletnia Emma, w rączce trzyma lalkę Pucia, w drugiej lalkę Misię i tak sobie w czwórkę czytamy. O zimie, pobycie w górach, o śniegu, bałwanie, sankach i nartach oraz o tacie, który złamał nogę, bo nie słuchał mamy i jechał za szybko. I o staniu w korku. Oglądamy piękne obrazki, stonowane kolorystycznie, z mnóstwem szczegółów, o których można rozmawiać. Emma odpowiada na pytania, które na każdej stronie zadaje autorka. Dziewczynka przy okazji poznaje i ćwiczy używanie nowych słów, a nawet prostych zdań. Czuje się, że książeczkę napisali specjaliści, którzy znają się na dwulatkowym mówieniu. Nie analizuję tego, bo nie potrafię, ale czuję to przez skórę. Wolałabym tylko, żeby tytuł książeczki był bardziej dziecięcy, aby te wszystkie mądrości adresowane do rodziców znalazły się gdzieś tam z boczku małym druczkiem. Żeby zamiast „Pucio i ćwiczenia z mówienia, czyli nowe słowa i zdania" nazywała się jakoś zimowo, zrozumiale dla dwulatka. Troszkę się poczepiałam, a przecież to mądra i piękna książeczka. Chociaż prawdę mówiąc dla mnie robi się nudna, czytamy ją po raz 235! Małej Czytelniczce się jednak nie nudzi, chce jeszcze i jeszcze, słucha, ogląda, dopowiada, właściwie to zna ją na pamięć. I co? I nico! Czytamy kolejny raz.