Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książeczka z PRL-u z serii ,,Poczytaj mi mamo ’’.
Format prostokątny zachowany jeszcze przed zmianami z 1974 roku.
Książeczka cienka, dobry druk. Papier grubszy odrobinę. Ilustrowana przez Halinę Zakrzewską.
W ty starszym wydaniu ,pomimo , że graficzka jest ta sama, uważam ,że malunki są dużo ładniejsze.
Zajączki mają takie ciepłe pyszczki, figlarne spojrzenie , tego czego zabrakło w wydaniu kwadratowym. Tu aż się uwalnia z ilustracji optymizm.
Obrazki są naprzemienne kolorowe i czarno-białe. Zdecydowanie preferuję to wydanie.

Tekst w obydwu wydaniach jest ten sam. Historyjka poświęcona zajączkowej rodzinie. Głównym bohaterem jest Szarek , zajączek leniwy, straszny śpioch i piecuch.
Podczas gdy jego rówieśnicy wstają rano, zjadają pyszne śniadanko, on smacznie śpi pod pierzyną aż do południa. Niewiele konsumuje , gdyż nie ma apetytu. Krzywi się na szpinak, na sałatę. Nic mu nie smakuje.
Tak dalej być nie może pomyślała mama Szarka. Poprosiła jego przyjaciół Kapustka i Sałatka, żeby wpłynęli na jej synka.
Zajączki obiecały ,że się postarają.

Co takiego mądrego wymyślił Kapustek i Sałatek?
Co to było ,,uciekająca pierzyna’’ co ranek u Szarka?
Jak zakończył się wielki wyścig biegowy w Zajączkowie?

O tym wszystkim przeczytacie swoim dzieciom.
Morał jest taki ,że dziecko musi dobrze się wysypiać, wstawać rano o normalnej porze, zażywać ruchu i zabaw na świeżym powietrzu i dobrze się odżywiać. Wtedy będzie zdrowo rosło i kto wie, może nawet startować w jakieś konkurencji sportowej. To już tak na wyrost.

Polecam!

Książeczka z PRL-u z serii ,,Poczytaj mi mamo ’’.
Format prostokątny zachowany jeszcze przed zmianami z 1974 roku.
Książeczka cienka, dobry druk. Papier grubszy odrobinę. Ilustrowana przez Halinę Zakrzewską.
W ty starszym wydaniu ,pomimo , że graficzka jest ta sama, uważam ,że malunki są...

Rozwiń

Zwiń

Książeczka dla dzieci, wznowienie pierwszego wydania z 1975 roku.
A wszystko dzięki uprzejmości Muzeum Książki Dziecięcej.
Twarda oprawa, częściowo lakierowana, format kwadratowy. Papier Lux Cream. Ilustracje skoncentrowane na samym drzewie, trzeba sobie wiele dopowiedzieć samemu.

Piękna historia z czasów PRL-u. Najbardziej historię przeżyła moja mama z łezką w oku, która przyszła odwiedzić wnuki. Zaczęło się wtedy czytanie . To jej czasy. Zrozumiała reakcja.
Dzieciom jak i mnie też opowieść się bardzo podobała. Prześliczna.

Czas akcji bez smartfonów, komputerów. Zabawy na dworze. Opisane stare podwórko, kamienice do wyburzenia i jedyna atrakcja dla dzieci to wielkie rozgałęzione drzewo.
Drzewo nie byle jakie , sięgające wprost nieba, przewyższające swoją wysokością oficyny wokół.
Nikt nie wiedział ile lat sobie ono liczy , ale było bardzo stare. A w gałęziach nawet pozostała obręcz po kole, kiedy bociany wiły sobie gniazdo na nim lata temu.
Dzieci z podwórka lubiły się na nim bawić. Było dla nich inspiracją do marzeń, zabaw w dżunglę itp. Dzieciaki z gałęzi lubiły podpatrywać lokatorów w domach, ich życie.
Dzięki drzewu mogły też się odwiedzać, wchodząc po konarach, czy podawać sobie coś cennego na odległość. ,,Odczarowują’’ nawet zaklętą księżniczkę – małą dziewczynkę w wieży, którą , mama zamknęła w domu.
Na podwórku jest zawsze wesoło, wszyscy żyją jak jedna rodzina. Wszyscy się znają i sobie pomagają. Większość z nich hoduje w domu koty, choć psy też się zdarzają.
Najsympatyczniejszą osobą jest starsza pani , która na wojnie straciła swoje dzieci i teraz służy pomocą i pociechą wszystkim dzieciakom z podwórka.
A jak przychodzi zarządzenie z góry ,żeby wyciąć drzewo , to wszyscy mieszkańcy stają ramię w ramię , aby je ochronić. Przekaz ekologiczny ważny bardzo w dzisiejszych czasach.

W jaki sposób bawiły się jeszcze dzieci na drzewie i co ciekawego odkryły?
Komu zdarzyła się bardzo niemiła przygoda na podwórku?
Czy drzewo zostało ścięte?
Co się stało z lokatorami po wyburzeniu kamienic?

O tym wszystkim przeczytacie sami w książeczce.
Bardzo ciekawie przedstawione postacie , kolorowe , mówiące wiele o człowieku.
Beztroskie czasy , gdy dzieci nie gapiły się godzinami w telewizor , komputer czy smartfon.
Przepiękna książeczka. Dzieciaki były zachwycone, gdyż same mają domek w ogrodzie na drzewie.

A mama moja tylko wspominała słowa z książki jak to dawniej z każdą rzeczą ludzie chodzili na skargę do administracji. Obie się z tego śmiałyśmy.

Polecam!

Książeczka dla dzieci, wznowienie pierwszego wydania z 1975 roku.
A wszystko dzięki uprzejmości Muzeum Książki Dziecięcej.
Twarda oprawa, częściowo lakierowana, format kwadratowy. Papier Lux Cream. Ilustracje skoncentrowane na samym drzewie, trzeba sobie wiele dopowiedzieć samemu.

Piękna ...

Rozwiń

Zwiń

Kolejna napisana pod publiczkę książka z nazwą Auschwitz w tytule.
Jak długo można produkować takie książki?
Zapewne tak długo jak autor będzie zdobywał poklask, a czytelnicy wiernie czytać.
Czas powiedzieć NIE!

Obojętnie jakim literackim językiem posługuje się autor, nie będzie na to przyzwolenia.
Nie można oczerniać osób, które nie żyją. One nie mogą się bronić. Mowa o Stefanii Budniak z domu Stawowy.
Gdyby to była powieść w formie fikcji literackiej, wszystko tam mogłoby się zdarzyć.
Ale tytuł zaznacza ,że historia prawdziwa.

Bardzo ciekawe, bo coś innego twierdzi wnuk bohaterki Paweł Bugajski znany kardiochirurg w Poznaniu. Słuchałam wywiadu z nim.
Oto jego słowa:
,,Tajemnica z Auschwitz. Prawdziwa historia” Niny Majewskiej - Brown to opowieść o Stefanii Budniak, żonie leśnika i partyzanta Floriana Budniaka. To nie historia prawdziwa, ale paszkwil.
Nina Majewska – Brown biegle posługuje się formą powieści. Gatunek ten jest bardzo pojemny. W powieści można napisać wszystko, ale jeśli opatrzy się ją hasłem „prawdziwa historia”, ktoś może powiedzieć „sprawdzam”.
Sugeruje się w książce, że to SS-man pomógł mojej babci przejść Auschwitz . Jest to wątek nieprawdziwy’’.

Paweł Bugajski czuje się dotknięty negatywnym przedstawieniem babci i dziadka w powieści „Tajemnica z Auschwitz. Prawdziwa historia”. Lekarz przypomina, że Florian był dowódcą partyzantów na terenie Radomszczyzny. Był odważnym i zasłużonym konspiratorem. Ukrywał się przed Niemcami. Gestapo zamiast niego, zabrało żonę’’.

Nie polecam! Obawiam się ,że kiedyś dojdzie do tego, że wśród żywych zabraknie już kogoś, żeby mógł zaprzeczyć koloryzowaniu formy dokumentalnej i następne pokolenia będą czytać pokrętne pisma.

Darujcie Kochani , ale ja wierzę bardziej wnukowi niż pisarce!

Kolejna napisana pod publiczkę książka z nazwą Auschwitz w tytule.
Jak długo można produkować takie książki?
Zapewne tak długo jak autor będzie zdobywał poklask, a czytelnicy wiernie czytać.
Czas powiedzieć NIE!

Obojętnie jakim literackim językiem posługuje się autor, nie będzie na to prz...

Rozwiń

Zwiń

Horror, fantasy, kolejna świetna pozycja Mistrza Grozy. Twarda oprawa.

To było 1 października. Główny bohater rysownik Clay Riddel cieszył się, że wreszcie został doceniony przez wydawnictwo.
Zawarł kontrakt jako autor komiksów.
Wracał uszczęśliwiony do żony , oczywiście z prezentem.
Wszystkie starania poszły na marne. Tuż po godzinie 15 stało się coś niebywałego.
Przez Stany Zjednoczone przeszła fala nazwana Pulsem, pochodząca z odebranych połączeń telefonów komórkowych. Ludzie pod wpływem rozdzwonionych komórek pozamieniali się w groźne zombi, polujące na tych , którzy jeszcze byli nieskalani. Z nieba spadały samoloty. Samochody rozjeżdżały się wzajemnie na drodze. Mężczyzna odgryzł ucho niewinnemu psu. Kanibale ludzkiego rodzaju. Żądza mordu!
Clay od tego momentu nie myśli już o niczym innym jak tylko przeżyć samemu oraz odnaleźć żonę i synka, którzy przebywają z daleka od Bostonu w Kent Pond.
Po drodze spotyka innych ocalonych jeszcze ludzi, zawiera mimowolne przyjaźnie i wspólnie walczy z dziwnymi ludzkimi potworami. Jeszcze nie wie i zadręcza się pytaniami co spowodowało chaos , terroryści a może awaria jakiegoś systemu.

Czy uda mu się odleźć bliskich?
Czy żona i synek są bezpieczni , czy już ,, przemienieni’’?
Czy uda się pokonać wytwarzające się zło?

Powieść ta odbiega trochę formą jaką do tej pory stosował King tzn. analiza psychologiczna bohaterów oraz dokładne opisy sytuacji.
Tutaj skupia się na wartkiej akcji. Ale czy zawsze musi być tak samo? Zastosował inny styl i tak samo dobry, ciekawy, emocjonujący, trzymający w napięciu, straszny, pełen grozy.
King próbuje pokazać apokalipsę, upadek cywilizacji. Bardzo mu się to udaje.
Mistrz nie daje się zaszufladkować to jednej formy. Dopiero pokazuje na co go stać.

Tutaj ma przekaz dla ludzkości. Nie ma osoby, która nie posiadałaby komórki. I to prawie wszyscy bez niej nie widzą życia. Mało tego nie potrafią się z nią rozstać ani na sekundę, gdyż tracą swoją pewność, bezpieczeństwo, spełnienie. King pokazuje, że nie jest to droga osiągnięcia gwarancji spokoju.
W zasadzie niewiele trzeba, jeden błąd, jakaś pomyłka elektroniczna, czyjeś niedopatrzenie i wszystko runie, zawali się. Chce nam to uzmysłowić, żebyśmy nie polegali tak na sprzęcie elektronicznym, na technologii i nie uzależniali się od tego.

Co tu dużo mówić. Niedawno 19 lipca, tydzień jeszcze nie minął jak wystąpiła globalna awaria systemów informatycznych , także w Polsce. Awaria systemów operacyjnych Microsoftu sprawiła, że problemy dotknęły również media, banki, czy placówki medyczne na całym świecie.
Paraliż na lotniskach i w bankach może nie dla jednego był horrorem życia. To była tylko namiastka.
Mogą stać się dużo poważniejsze rzeczy, mogą naprawdę spadać samoloty itp.
King jest bardzo mądrym i myślącym człowiekiem.
Wiele przewiduje i umie dodać dwa do dwóch.

Świetna książka. Czysty horror. Drakońska, pełna przemocy fizycznej, przelewanej krwi.
Polecam! Niech każdy sobie wyrobi o niej własne zdanie, a nie patrzy na innych.

Horror, fantasy, kolejna świetna pozycja Mistrza Grozy. Twarda oprawa.

To było 1 października. Główny bohater rysownik Clay Riddel cieszył się, że wreszcie został doceniony przez wydawnictwo.
Zawarł kontrakt jako autor komiksów.
Wracał uszczęśliwiony do żony , oczywiście z prezentem.
Wszy...

Rozwiń

Zwiń

Książka została wydana z okazji jubileuszu dziewięćdziesięciolecia Wydawnictwa Nasza Księgarnia. Obejmuje kilka tomów. Ten tom jest jako dziewiąty z kolei , ale nazwany troszkę inaczej ,, Poczytaj mi mamo jeszcze raz’’.
Twarda oprawa , pokryta specjalną farbą drukarską , udającą zamsz. Bardzo przyjemna w dotyku. Format większy niż zwykle, bez zachowania wymiarów z pierwotnego cyklu wydawniczego. Dla uszanowania tej okazji zastosowano kredowy papier . Jest to prezent dla wiernych czytelników, stanowiących pokolenia.

Powrót do czasów , których już nie ma. Historyjki nie stanowią małych książeczek z serii ,,Poczytaj mi mamo’’. Są napisane zupełnie nowe na wzór wcześniejszych. Ze starszego pokolenia wybrano panią Wandę Chotomską i panią Joannę Papuzińską. Pozostali autorzy stanowią młodsze pokolenie jak Marcin Brykczyński, Grzegorz Kasdepke, Barbara Kosmowska, Joanna Olech, Małgorzata Strękowska – Zaremba.
Z kolei do antologii wybrano śmietankę wybitnych grafików jak Wandę Orlińską, Elżbietę Gaudasińską, Edwarda Lutczyna, Jolantę Marcolla, Bogusława Orlińskiego, Krystynę Michałowską, Tomasza Borowskiego.
Młodsze pokolenie może się poszczycić tym, że właśnie wychowało się na tych pierwotnych książeczkach z serii ,, Poczytaj mi mamo’’.

W żadnym innym zbiorku tych historyjek nie znajdziecie, ani absolutnie nie są wydane pojedynczo. Opowiadania są dłuższe i bardziej skierowane do starszych dzieci wczesnoszkolnych, choć dla przedszkolaków też się nadają.
Niewątpliwie starania nie poszły na marne, gdyż dostaliśmy cudowny zbiór, nowoczesny, zgodny i aktualny z XXI wiekiem.

W książeczce poruszane są problemy :wakacyjne , rodzin wielodzietnych, dzieci niepełnosprawnych, hejtu w sieci i wyśmiewania się z innych za pomocą kompromitujących filmików, chorób w rodzinie – szpital onkologia, miłości matki do chorego dziecka, wyimaginowany świat dziecięcych marzeń , różnicy warstw społecznych – bogactwo i bieda, dziecięcych powierzchownych spojrzeń na świat różnych zawodów w przyszłości, zwierząt będących w schronisku i ich adopcji. Aby podkolorować świat jest też piękna bajeczka o kukułce i zegarach oraz panu zegarmistrzu.
Opowiadań jest dokładnie 7.

Na końcu znajdziemy wkładki z życiorysu i dorobku literackiego lub graficznego autorów i ilustratorów.
Dodatkowo umieszczone zostały fotografie archiwalne tych znanych osób oraz dodane ich specjalne wypielęgnowane wspomnienia z dzieciństwa.
Przepiękne!

Piękne ,mądre historie , bardzo życiowe i na czasie.
Ilustracje też bardzo ładne, dopracowane w każdym calu.
Książkę można śmiało zabrać na wakacje lub czytać dzieciom w domu co wieczór na dobranoc.

Polecam! Pozostaję pod wrażeniem. Dzieciom bardzo się podobały, młodszym trzeba było wiele wytłumaczyć, co nam zupełnie nie przeszkadzało w czytaniu.

Książka została wydana z okazji jubileuszu dziewięćdziesięciolecia Wydawnictwa Nasza Księgarnia. Obejmuje kilka tomów. Ten tom jest jako dziewiąty z kolei , ale nazwany troszkę inaczej ,, Poczytaj mi mamo jeszcze raz’’.
Twarda oprawa , pokryta specjalną farbą drukarską , udającą zamsz. Ba...

Rozwiń

Zwiń

Książka została wydana z okazji jubileuszu dziewięćdziesięciolecia Wydawnictwa Nasza Księgarnia. Obejmuje kilka tomów. To jest ósmy.
Twarda oprawa , pokryta specjalną farbą drukarską , udającą zamsz. Bardzo przyjemna w dotyku. Format większy niż zwykle, bez zachowania wymiarów z pierwotnego cyklu wydawniczego. Dla uszanowania tej okazji zastosowano kredowy papier .Wybrano 10 bajek do tej antologii. Jest to prezent dla wiernych czytelników, stanowiących pokolenia. Starano się wybrać najciekawsze,wartościowe literacko i graficznie.
Wielu autorów i ilustratorów już nie żyje, więc ,żeby móc opublikować , trzeba mieć zgodę spadkobierców zgodnie z prawami autorskimi.
Niewątpliwie starania nie poszły na marne, gdyż dostaliśmy cudowny zbiór.

Seria książeczek ,,Poczytaj mi mamo’’ ukazywała się od 1950 roku.
Były one prostokątne w formacie 24x17 cm.
W 1974 roku postanowiono serię odmłodzić i unowocześnić.
Zyskała kwadratowy format 16x16 cm.
Seria ta była najdłużej wydawana i najbardziej poczytna z czasów PRL-u.
Wśród kilkuset tytułów opublikowanych w serii znajdziemy baśnie, realistyczne opowieści, utwory ułatwiające zasypianie, teksty literackie popularyzujące wiedzę z różnych dziedzin przede wszystkim przyrodniczą.
Autorami piszącymi te wdzięczne historyjki byli najlepsi autorzy jak Jan Brzechwa, Zdzisław Nowak, Artur Oppman, Czesław Janczarski, Hanna Łochocka i inni.
To samo możemy powiedzieć o ilustratorach, że stanowili śmietankę malarską jak Krystyna Michałowska, Wanda Orlińska, Jerzy Flisak, Halina Zakrzewska i inni.

W książeczce spotkamy między innymi: kaczkę dziwaczkę, kaczki strojnisie, ptaki odlatujące do ciepłych krajów na zimę, panią sowę, polnego skrzacika , który był życiową podporą wszystkich zwierzątek; zajączka Szarka, Kapustka i Sałatka, dzieci z zerówki, pana Twardowskiego i innych.

Na końcu znajdziemy wkładki z życiorysu i dorobku literackiego lub graficznego autorów i ilustratorów.

Bardzo ładne zestawienie historyjek. Można wybierać i codziennie po jednej czytać dzieciom na dobranoc.
Ilustracje też są w porządku. Jedne mniej zachęcające, drugie bardziej.
Polecam!

Książka została wydana z okazji jubileuszu dziewięćdziesięciolecia Wydawnictwa Nasza Księgarnia. Obejmuje kilka tomów. To jest ósmy.
Twarda oprawa , pokryta specjalną farbą drukarską , udającą zamsz. Bardzo przyjemna w dotyku. Format większy niż zwykle, bez zachowania wymiarów z pierwotne...

Rozwiń

Zwiń