Zwykła przyzwoitość

Właśnie dzisiaj skończyłam czytać ten tom. Pomimo mojej przeogromnej sympatii do Bezimiennego - ta część podobała mi się mniej od dwóch poprzednich. A to głównie za sprawą wyjątkowo mnie irytującej postaci Aldony.

Bezimienny na potrzeby tej części zyskuje fikcyjne imię Zygmunta, w dalszym ciągu jawi się nam on jako ktoś nieprzeciętny. Z jednej strony to osoba, która chce szanować prawo, porządek, staje w obronie słabszych, oferuje pomoc potrzebującym. Z drugiej strony wiemy już, że potrafi zachować zimną krew w każdej sytuacji, nigdy nie traci umiejętności trzeźwego myślenia, a co najważniejsze jest zdolny do zabijania i robi to bez najmniejszego zawahania.

Książka porusza poważny temat - oszustw dokonywanych kosztem starszych, często niczemu nieświadomych ludzi. Kradzież danych, chwilówki, kredyty zaciągnięte na kogoś - jakie to łatwe. O ileż życie byłoby lepsze, gdyby każdy miał chociaż odrobinę przyzwoitości - zwykłej przyzwoitości!

Miało być 8/10, ale będzie 9/10 ze względu na zaskakujące zakończenie. Takiego obrotu sprawy się nie spodziewałam, a epilog daje nadzieję, że niedługo będziemy czytać kolejny tom o przygodach Bezimiennego.

Właśnie dzisiaj skończyłam czytać ten tom. Pomimo mojej przeogromnej sympatii do Bezimiennego - ta część podobała mi się mniej od dwóch poprzednich. A to głównie za sprawą wyjątkowo mnie irytującej postaci Aldony.

Bezimienny na potrzeby tej części zyskuje fikcyjne imię Zygmunta, w dalszym ciągu jawi się nam on jako ktoś nieprzeciętny. Z jednej strony to osoba, która chce...

Najlepsza ze wszystkich trzech części o Bezimiennym. Duża dawka mordobicia i specyficzny klimacik warszawskich Włoch.

Najlepsza ze wszystkich trzech części o Bezimiennym. Duża dawka mordobicia i specyficzny klimacik warszawskich Włoch.

Trzecia odsłona cyklu o „Bezimiennym” jest chyba najlepsza. Nie zmienia to jednak faktu, że to wciąż tylko lekka rozrywka z dużym przymrużeniem oka, którą szybko się wypiera ze świadomości.
Polski Reacher na dobre zagościł w świadomości czytelników i jego przygody cieszą wielu amatorów literatury sensacyjnej. Tak na dobrą sprawę, to dobrze jest mieć takiego superbohatera.
Niestety dla mnie ten cykl to zbyt wielka klisza, skrojona na modłę amerykańskiego pierwowzoru.
Mało to oryginalne. Autor zdecydowanie poszedł na łatwiznę.

Trzecia odsłona cyklu o „Bezimiennym” jest chyba najlepsza. Nie zmienia to jednak faktu, że to wciąż tylko lekka rozrywka z dużym przymrużeniem oka, którą szybko się wypiera ze świadomości.
Polski Reacher na dobre zagościł w świadomości czytelników i jego przygody cieszą wielu amatorów literatury sensacyjnej. Tak na dobrą sprawę, to dobrze jest mieć takiego...

To moje pierwsze, ale zdecydowanie nie ostatnie spotkanie z Bezimiennym.
Powieść porusza mnóstwo różnych wątków, które autor pięknie ze sobą splata, po to, żeby na końcu wszystkie rozwiązać.
Bohaterowie są niejednoznaczni i zaskakujący, cudnie prowadzeni. Klimat warszawskich Włoch opisany jest tak plastycznie, że z łatwością można sobie wyobrazić wszystkie miejsca.

To moje pierwsze, ale zdecydowanie nie ostatnie spotkanie z Bezimiennym.
Powieść porusza mnóstwo różnych wątków, które autor pięknie ze sobą splata, po to, żeby na końcu wszystkie rozwiązać.
Bohaterowie są niejednoznaczni i zaskakujący, cudnie prowadzeni. Klimat warszawskich Włoch opisany jest tak plastycznie, że z łatwością można sobie wyobrazić wszystkie miejsca.

Cykl o Bezimiennym wciąga. Za każdym razem jest to przemyślana i ciekawie poprowadzona historia, która dobrze się czyta. Polecam

Cykl o Bezimiennym wciąga. Za każdym razem jest to przemyślana i ciekawie poprowadzona historia, która dobrze się czyta. Polecam

Beznadzieja

Beznadzieja

I trzecia część serii o Bezimiennym za mną. Bohater zostaje zmuszony d poszukania sobie lokum i tak trafia na pokój do starszego pana – Henryka. Szybko okazuje się, że ten ma kłopoty i jest szantażowany, ponieważ rzekomo wziął dużą pożyczkę i jej nie spłacił. Bezimienny nie byłby sobą, gdyby nie zaangażował się w wyjaśnienie tej sprawy, która jest grubymi nićmi szyta, chodzi bowiem o to, że działa szajka, która nielegalnie przejmuje nieruchomości, od osób, które są samotne i nie są w stanie spłacać kredytów, o zaciągnięciu których nawet nie mieli pojęcia. Pomaga mu w tym bratanica Pana Henryka, z grupą przyjaciół, którzy pomagali do tej pory uchodźcom oraz komornik, początkowo będący na liście podejrzanych o udział w procederze. Po drugiej stronie barykady mamy Hyzia, Dyzia i Zyzia, przy czym te ksywki należą do braci i ich wujka. Na czele piramidy stoi z kolei bardzo rozgarnięty typ.

Czyta się szybko, książka nie nudzi, wątek jest ciekawy, bo wyłudzanie danych osobowych to znane zjawisko. Końcówka – mnie osobiście zszokowała, więc czekam z niecierpliwością na kontynuację.

I trzecia część serii o Bezimiennym za mną. Bohater zostaje zmuszony d poszukania sobie lokum i tak trafia na pokój do starszego pana – Henryka. Szybko okazuje się, że ten ma kłopoty i jest szantażowany, ponieważ rzekomo wziął dużą pożyczkę i jej nie spłacił. Bezimienny nie byłby sobą, gdyby nie zaangażował się w wyjaśnienie tej sprawy, która jest grubymi nićmi szyta,...

Najsłabsza z serii. Ten cykl trochę na siłę już idzie, Panie Wojtku skończ tą serię w fajny sposób i dajmy Zygmuntowi spokój.

Najsłabsza z serii. Ten cykl trochę na siłę już idzie, Panie Wojtku skończ tą serię w fajny sposób i dajmy Zygmuntowi spokój.

Mocna trzecia część serii o Bezimiennym. Nowe miasto, nowi bohaterowie, osadzeni w ciekawym kontekście. Sam główny bohater jest trochę baśniowy, angażując się w konflikty z którymi związany nie jest, natomiast jak się to kupi to fabuła szybko wciąga.

Mocna trzecia część serii o Bezimiennym. Nowe miasto, nowi bohaterowie, osadzeni w ciekawym kontekście. Sam główny bohater jest trochę baśniowy, angażując się w konflikty z którymi związany nie jest, natomiast jak się to kupi to fabuła szybko wciąga.

Bezimienny zachwyca mnie za każdym razem. Jest zwarty, gotowy do pomocy, zawsze myśli analitycznie i bezpardonowo rozprawia się z tymi „złymi”.
Teraz, dodatkowo zyskał twarz Mateusza Damięckiego, który wystąpił w „Prostej sprawie”, Aktora również lubię, więc dla mnie to dodatkowy atut.
Polecam wielbicielom twórczości pana Chmielarza, przede wszystkim polecam każdemu, kto chce przeczytać i poznać fajną historię.

Bezimienny zachwyca mnie za każdym razem. Jest zwarty, gotowy do pomocy, zawsze myśli analitycznie i bezpardonowo rozprawia się z tymi „złymi”.
Teraz, dodatkowo zyskał twarz Mateusza Damięckiego, który wystąpił w „Prostej sprawie”, Aktora również lubię, więc dla mnie to dodatkowy atut.
Polecam wielbicielom twórczości pana Chmielarza, przede wszystkim polecam każdemu, kto...