Robin Hobb

Po zakończeniu pierwszego tomu, można powiedzieć, że nie przepadałam za księciem Władczym. W tym tomie nienawidzę jego, kręgu Mocy i wszystkich innych panoszących się postaci. Moja nienawiść do nich bierze się najprawdopodobniej z ich poczucia wyższości nad Bastardem, i jak w rzeczywistości nieważni i słabi są podczas konfliktu z Zawyspiarzami. Nie byłam fanką Sikorki w pierwszym tomie, tu się to niestety nie zmieniło (miałam nawet cichą nadzieję, że Bastard poczuje coś do Hożej). Moje główne zarzuty do niej to brak zrozumienia sytuacji Bastarda w Koziej Twierdzy i robienie mu wyrzutów o nie stawianie jej na pierwszym miejscu, lecz króla Roztropnego. Gdy się rozstawali pod koniec tomu wahałam się pomiędzy tym, że może być w ciąży, bądź oddała lojalność księciu Władczemu (dość pozytywnie się o nim wypowiadała wcześniej+ próbował nią wcześniej manipulować i wkraść w jej łaski). Mogę jedynie liczyć na to, że dziewczyna zmądrzeje lub zostawi Bastarda w spokoju w tomie trzecim, bo jak znamy naszego protagonistę, jego uczucia nigdzie się nie ruszają bez dowodu zdrady. Bardzo dobra kontynuacja serii, mam nadzieję na jeszcze lepsze zakończenie trylogii :) 9/10