Światła w popiołach

Jakoś się zaczęło, potem się ciągnęło i już miałem chęć to zostawić, a potem było... już tylko gorzej... Absurd goni absurd, historia, która mogła mieć potencjał... Ech, szkoda gadać...
Kolejny raz ilość a nie jakość.

Jakoś się zaczęło, potem się ciągnęło i już miałem chęć to zostawić, a potem było... już tylko gorzej... Absurd goni absurd, historia, która mogła mieć potencjał... Ech, szkoda gadać...
Kolejny raz ilość a nie jakość.

Od rozdziału 2 akcja się toczy w szybkim tempie. Potem trochę zwalnia, czasem jest pod górkę. Końcówka trochę inna niż bym się spodziewał.

Od rozdziału 2 akcja się toczy w szybkim tempie. Potem trochę zwalnia, czasem jest pod górkę. Końcówka trochę inna niż bym się spodziewał.

Brawo

Brawo

Bardzo lubię ten cykl, jednak czuje jakby historia była ciągnięta już trochę na siłę. Do postaci można się przywiązać - jednak to już chyba za dużo. Zakończenie książki mam wrażenie, że daje znać o tym, że to jeszcze nie koniec. Mimo tego to książki nadal się dobrze czyta.

Bardzo lubię ten cykl, jednak czuje jakby historia była ciągnięta już trochę na siłę. Do postaci można się przywiązać - jednak to już chyba za dużo. Zakończenie książki mam wrażenie, że daje znać o tym, że to jeszcze nie koniec. Mimo tego to książki nadal się dobrze czyta.

Powracamy do losów Seweryna i Burzy, którzy muszą dla dobra ich rodzin nauczyć się żyć osobno. Jednak znalezione w lesie spalone ciało powoduje, że znów muszą współdziałać, zwłaszcza że będą musieli przypomnieć sobie o licealnej imprezie, w której zginęło dwoje ich znajomych. Jednak znalezione ciało oraz ślady podadzą w wątpliwość, co wydarzyło się tamtego dnia.
Jedna z tych części, które śledztwo bezpośrednio wpływa i dotyczy głównych bohaterów. Mało tego, Seweryn po raz kolejny będzie przeżywał złe chwile, które mogą skończyć się tragicznie. Dlatego do ostatniej strony chyba bardziej nam zależy na rozwiązaniu jego wątku niż całego prowadzonego śledztwa. Czy poznamy prawdę… jak to bywa z Mrozem, trzyma nas do samego końca. Z jednej strony oddychamy z ulgą, po to, żeby kilka stron dalej stwierdzić „że to bez sensu, jak tak można?” Ale przynajmniej nie jest aż tak bardzo ckliwie i są emocje.

Powracamy do losów Seweryna i Burzy, którzy muszą dla dobra ich rodzin nauczyć się żyć osobno. Jednak znalezione w lesie spalone ciało powoduje, że znów muszą współdziałać, zwłaszcza że będą musieli przypomnieć sobie o licealnej imprezie, w której zginęło dwoje ich znajomych. Jednak znalezione ciało oraz ślady podadzą w wątpliwość, co wydarzyło się tamtego dnia.
Jedna z...

Niespodziewane i szokujące zwroty akcji, ciekawe wydarzenia i oczywiście jak to w serii o Zaorskim tło polityczne i mafijne. Być może nie była to najciekawsza z książek Mroza, ale nadal spełnia ona swoje funkcje. Bardzo się cieszę, że mogłam po raz kolejny przenieść się do Roztoczańskich Żeromic, brać udział w rozterkach głównych bohaterów. O dziwo powieść ta spowodowała, że uroniłam łzę.
Czekam teraz na kolejny tom o Zaorskim i Burzy, szczególnie na to czy groźby Rajszy spełnią się. Polecam

Niespodziewane i szokujące zwroty akcji, ciekawe wydarzenia i oczywiście jak to w serii o Zaorskim tło polityczne i mafijne. Być może nie była to najciekawsza z książek Mroza, ale nadal spełnia ona swoje funkcje. Bardzo się cieszę, że mogłam po raz kolejny przenieść się do Roztoczańskich Żeromic, brać udział w rozterkach głównych bohaterów. O dziwo powieść ta spowodowała,...

Cykl z Sewerynem i Burzą to mój ulubiony. Poprzednie części były lepsze, ale na tą czekałam, bo byłam bardzo ciekawa co się wydarzy w relacji głównych bohaterów i prawdę mówiąc historia kryminalna była dla mnie tylko tłem. Czyta się bardzo dobrze i szybko i już czekam na kolejną.

Cykl z Sewerynem i Burzą to mój ulubiony. Poprzednie części były lepsze, ale na tą czekałam, bo byłam bardzo ciekawa co się wydarzy w relacji głównych bohaterów i prawdę mówiąc historia kryminalna była dla mnie tylko tłem. Czyta się bardzo dobrze i szybko i już czekam na kolejną.

Kolejna dobra książka z Zaorskim w roli głównej.
Faktycznie tym razem Mróz trochę okroił wątek morderstwa i dochodzenia do prawdy. W zamian rozbudował wątki głównych bohaterów co akurat mnie nie przeszkadzało. Bardzo polubiłem głównych bohaterów chociaż Rajsza mnie irytuje zapewne dlatego ze weszła pomiędzy Seweryna i Burzę.
To już kolejny raz jak rozmowy tateła z Lidką wywołują uśmiech. Mała diablica ma swój urok i ogromny potencjał!
Do tej pory pięć książek w serii oceniam 8.5/10.
Czekam na kolejną bo mamy jeszcze parę spraw do wyjaśnienia.

Kolejna dobra książka z Zaorskim w roli głównej.
Faktycznie tym razem Mróz trochę okroił wątek morderstwa i dochodzenia do prawdy. W zamian rozbudował wątki głównych bohaterów co akurat mnie nie przeszkadzało. Bardzo polubiłem głównych bohaterów chociaż Rajsza mnie irytuje zapewne dlatego ze weszła pomiędzy Seweryna i Burzę.
To już kolejny raz jak rozmowy tateła z Lidką...

"Tateł(...) muszę to zrobić rano kupę". To była 42 strona. Ostatnie zdanie, jakie przeczytałam. Pierwsza i ostatnia książka autora, po którą sięgnęłam
Infantylna, pełna tzw. "sucharów", dziwne powiedzonka, niezbyt wyszukane słownictwo. Na pierwszym planie tani, banalny romans, zagadka kryminalna to chyba tylko taki dodatek. Nic dziwnego, że autor tworzy w tak zawrotnym tempie - ilość nie równa jakość :)

"Tateł(...) muszę to zrobić rano kupę". To była 42 strona. Ostatnie zdanie, jakie przeczytałam. Pierwsza i ostatnia książka autora, po którą sięgnęłam
Infantylna, pełna tzw. "sucharów", dziwne powiedzonka, niezbyt wyszukane słownictwo. Na pierwszym planie tani, banalny romans, zagadka kryminalna to chyba tylko taki dodatek. Nic dziwnego, że autor tworzy w tak zawrotnym...

Cała seria o Zaorskim jest świetna, nie mogłam się oderwać od tej historii, w tydzień zmieniały się tylko strony i okładki.... Po zakończeniu, mam mieszane uczucia, dlaczego koniec?! Ja nadal chcę wiecej...
Pocieszam sie tylko faktem, że autor jest znany z tego że szybko pisze😆
Polecam wszystkim miłośnikom kryminałów.
Tymczasem jestem w oczekiwaniu na kolejną część...

Cała seria o Zaorskim jest świetna, nie mogłam się oderwać od tej historii, w tydzień zmieniały się tylko strony i okładki.... Po zakończeniu, mam mieszane uczucia, dlaczego koniec?! Ja nadal chcę wiecej...
Pocieszam sie tylko faktem, że autor jest znany z tego że szybko pisze😆
Polecam wszystkim miłośnikom kryminałów.
Tymczasem jestem w oczekiwaniu na kolejną część...