Sztuka kłamania

Kocham sposób w jaki autorka przedstawia postacie, ich sposób myślenia, charakter. Można zagłębić się w umysł postaci i lepiej zrozumieć jej intencje oraz motywy

Kocham sposób w jaki autorka przedstawia postacie, ich sposób myślenia, charakter. Można zagłębić się w umysł postaci i lepiej zrozumieć jej intencje oraz motywy

Brooke Astley jest policjantką, której marzeniem jest awans do wydziału zabójstw. Jednak jak na razie tkwi w wydziale do spraw sztuki i antyków, gdzie czuje, że się marnuje. Jej życie nabiera tempa, kiedy na kryminalną scenę wkracza nowy fałszerz sztuki, Luc Moreau.

Luc i Brooke są świetnie wykreowanymi postaciami. To dwa silne charaktery, które nie znają granic i nie cofną się przed niczym. Policjantka uparcie dąży do odkrycia tożsamości fałszerza, którego nie wie, że ma tuż pod nosem, a on nie zawaha się wykorzystać tego faktu.

Akcja toczy się w odpowiednim tempie. Poznajemy drogę Luca od zera do złoczyńcy oraz towarzyszymy Brooke w prowadzeniu śledztwa. Obserwujemy stopniowo rozwijającą się relację fałszerza i policjantki. Autorka nie odsłania przed nami od razu wszystkich kart, jak przystało na pierwszy tom trylogii.

Brooke Astley jest policjantką, której marzeniem jest awans do wydziału zabójstw. Jednak jak na razie tkwi w wydziale do spraw sztuki i antyków, gdzie czuje, że się marnuje. Jej życie nabiera tempa, kiedy na kryminalną scenę wkracza nowy fałszerz sztuki, Luc Moreau.

Luc i Brooke są świetnie wykreowanymi postaciami. To dwa silne charaktery, które nie znają granic i nie...

🥀 "Sztuka Kłamania" - Julia Kubicka

wiek: 18+

ocena: ⭐⭐⭐⭐⭐/5

🥀 RECENZJA 🥀

Przysięgam, tak książka jest ta dobra. Dawno nie czytałam czegoś tak wspaniałego. Jest to historia przepełniona toksycznością oraz manipulacją.
Luc Moreau jest manipulatorem, który niesamowicie dobrze operuje kłamstwami, a na dodatek wybitnym malarzem. W taki sposób stał się fałszerzem idealnym.
Brooke Astley, pani detektyw, która w końcu dostaje poważną sprawę do rozwiązania. Jak się okazuje nie wszystko idzie tak jak by chciala. Brooke nieświadomie gra w grę Luca, dokładnie tak jak on sobie tego zapragnie.
Detektyw mimo wielu szkód, jakie wyrządził jej fałszerz dalej brnie w zaparte by go złapać. Brooke jest bardzo pewną siebie i silną kobietą, która cały czas się nie poddaje. Luc natomiast zdecydowanie nie jest osobą, z której warto brać przykład.
Pokochałam ich historię. W pewien sposób czuje jakby coś łączyło mnie Bee. Napewno nie jest to historia godna naśladowania. W trakcie czytania poczułam ogromną więź z bohaterami i bardzo długo żadna książka mnie aż tak nie wciągnęła.
🥀 Koniecznie musicie poznać tą historię by dowiedzieć się jak powstają złoczyńcy!

🥀 "Sztuka Kłamania" - Julia Kubicka

wiek: 18+

ocena: ⭐⭐⭐⭐⭐/5

🥀 RECENZJA 🥀

Przysięgam, tak książka jest ta dobra. Dawno nie czytałam czegoś tak wspaniałego. Jest to historia przepełniona toksycznością oraz manipulacją.
Luc Moreau jest manipulatorem, który niesamowicie dobrze operuje kłamstwami, a na dodatek wybitnym malarzem. W taki sposób stał się fałszerzem...

z początku książka jakoś nie zaciekawiła, z kolejnymi stronami coraz bardziej się wkręcało w historię. Niestety lektor chyba nie zachęcił, bo audiobooka opornie się słuchało. Ciekawe co pokażą następne części

z początku książka jakoś nie zaciekawiła, z kolejnymi stronami coraz bardziej się wkręcało w historię. Niestety lektor chyba nie zachęcił, bo audiobooka opornie się słuchało. Ciekawe co pokażą następne części

“Wszyscy chcą rządzić światem”

“-Nie jestem fanem ludzi jako ogółu, ale uwielbiam konkretne osoby.”

“Odkąd się poznaliśmy, szłam prosto w ramiona szaleństwa.”

Mam słabość do złota, a okładka “Sztuki kłamania” pięknie mieni się w słońcu.

Mam słabość do antagonistów w rolach głównych, bo ile razy dobro może wygrywać ze złem?

Mam słabość do fałszerzy sztuki, bo Neal Caffrey nie pozostawił mnie obojętną.

“Sztuka kłamania” przyciągnęła mnie od razu, bo jak powiecie mi “kradniemy lemoniadę” to jestem pierwsza w kolejce. Szarzy moralnie bohaterowie to mój ulubiony typ a to w połączeniu z zakazanym romansem, intrygą i zabawą w kotka i myszkę? Jak widać niewiele mi trzeba do szczęścia.

Luc Moreau to ciekawa postać. Gadkę ma niezłą a swoją wiedzą o sztuce błyska, choć rzadko. Nie powiodło mu się specjalnie w życiu i w sumie przez przypadek wpada do przestępczego świata. Luc jest czarujący, mądry i posiada niezwykły talent. Po za tym fortele jakich dokonuje są imponujące. Nie będę Wam spoilerować, ale jak na początek kryminalnej kariery, ma on niezłe plecy, charyzmę, kiedy trzeba i umie się ustawić. Niestety wbrew temu co mógłby sugerować opis, jego perspektywa nie dominuje w książce. Nieco mnie to rozczarowało. Luc po za swoimi wszystkimi zaletami ma też dużą poważną wadę. Jest hipokrytą. Pozwólcie mi proszę, na drobną parafrazę

“Nie, nie mogę tego zrobić. Moja matka ma już jednego syna w więzieniu” - ale w sumie to jednak chce zaangażować się jeszcze bardziej.

“Nie, nie mogę cię w to wciągać, przecież masz narzeczoną co ona powie” - ale i tak wdrapię się do ciebie przez okno jak nie będziesz chciał mnie widzieć, aby wciągnąć cię do biznesu z powrotem, bo pieniądze mi się skończyły a sam tego nie zrobię.

Luc ma też dość krótką pamięć, bo jak widzi Brooke to od razu zapomina co miał zrobić... To tyle było można powiedzieć o inteligentnym antagoniście.

Przejdźmy do Brooke. Ma ona jedno konkretne marzenie. Chce dostać się do wydziału zabójstw. Obecnie jest częścią policji zajmującą się fałszowaniem sztuki i tym podobnym. Aby spełnić marzenie musi się wykazać. Problem leży w tym, że nie ma jak. Duże sprawy się nie trafiają, a gdy już, już ma się coś dziać wszyscy nagle się przyznają. Wszyscy inni detektywi to stereotypowi policjanci. Nieszczególnie obchodzi ich kto został zamknięty, byleby statystyka się zgadzała. Brooke natomiast... Brooke natomiast to niezły obiekt do badań psychologicznych moim zdaniem. Jej perspektywa to powolne wpadanie w obłęd. Trzeci cytat z góry? To nie tylko przenośnia. Uwierzcie mi to co dzieje się w głowie Brooke jest tak zawiłe, że może gdyby nie perspektywa Luca pomyślałabym, że na zakończenie tej serii Brooke się obudzi i dowie się, że to wszystko było snem. Muszę przyznać, że chociaż obsesja dziewczyny mocno mnie denerwowała to jak została wykorzystana przez Luca? Wow. Myślę, że nie jeden by się po tym nie pozbierał i myślę, że to był jeden z tych zwrotów akcji, po których przestaje się kibicować związkowi bohaterów. Podsumowując ten wątek, po prostu wkurza mnie fakt jak łatwo Brooke dała zrobić z siebie wariatkę. Miała potencjał na silną bohaterkę a wyszło... przewrotnie.

Naprawdę ciekawa jestem pociągnięcia akcji w kolejnych tomach. Zastanawiam się czy ktoś trzeci wpadnie na trop Luca. W jakim kierunku powędruje relacja bohaterów? Zakończenie stawia wiele znaków zapytania, ale jednocześnie nie wiem, kiedy sięgnę po kolejny tom.

“Wszyscy chcą rządzić światem”

“-Nie jestem fanem ludzi jako ogółu, ale uwielbiam konkretne osoby.”

“Odkąd się poznaliśmy, szłam prosto w ramiona szaleństwa.”

Mam słabość do złota, a okładka “Sztuki kłamania” pięknie mieni się w słońcu.

Mam słabość do antagonistów w rolach głównych, bo ile razy dobro może wygrywać ze złem?

Mam słabość do fałszerzy sztuki, bo...

Miałam wobec tej książki stosunkowe duże oczekiwania. Sam opis nasuwał mi na myśl książke pełną intryg, kłamstw i wzajemnego pociągania do siebie naszych głównych bohaterów Luca i Brooke.

Przez pierwsze strony nie wciągnełam się w tą historie jednak w miare rozwijania sie akcji szło coraz lepiej, zaczęłam fascynować się Luciem, którego pov zdecydowanie bardziej przypadło mi do gustu. Jednakże wszystko przepadło po 3 letnim time skipie.. gdzie dowiadujemy się, że detektyw Brooke popadła w obsesje a luc wiedzie nudne życie wciąż malując fałszywki. Od tego momentu do końca książki akcja wygląda tak, że Brooke bez zgody swoich przełożonych próbuje złapać Luca a on robi z niej wariatke, generalnie niezbyt ciekawie. Jednak najbardziej zaskoczyło mnie zakończenie, niestety nie w tym pozytywnym sensie. Pani detektyw, która darzy fałszerza ogromną nienawiścią, grozi mu bronią nagle postanawia wykonać z nim wiele aktów 18+by na końcu go uśpić. Gdzie w tym logika???? Rozumiem książka osiemnaście plus dodatkowo ma przedstawiać tokayczną relacje ale ja jedyne co tu widze to brak pomysłu na zakończenie

Generalnie książke oceniam 6/10 gdyż początek był znakomity a jedynie później coś nie wyszło. Ponadto niektóre sceny dla dorosłych są zdecydowanie obrzydliwe np. Luc podglądający Brooke kiedy sprawia sobie przyjemność w wannie (mężczyzna robi to z dachu innego budynku)

Miałam wobec tej książki stosunkowe duże oczekiwania. Sam opis nasuwał mi na myśl książke pełną intryg, kłamstw i wzajemnego pociągania do siebie naszych głównych bohaterów Luca i Brooke.

Przez pierwsze strony nie wciągnełam się w tą historie jednak w miare rozwijania sie akcji szło coraz lepiej, zaczęłam fascynować się Luciem, którego pov zdecydowanie bardziej przypadło...

Ta książka stale jest zachwalana, więc postanowiłam się przekonać, w czym tkwi sekret.

Historia bardzo mnie zaskoczyła. Całość jest przemyślana, zaplanowana i wręcz szokująca. Każda wypowiedziana kwestia, każda scena, każdy wątek, a do tego styl pisania autorki... Wszystko jest świetnie opowiedziane, do tego została wmieszana spora dawka psychologii. Zabawa w kotka i myszkę, w której nie wiadomo, kto jest kim, potrafiła nieźle namieszać. Nie spodziewałam się zwrotów akcji i niektórych postępowań bohaterów. Chociaż od natłoku myśli czasami gubiłam się w fabule, to muszę przyznać.

Akcja jest napięta i utrzymana w równym tempie. Nic nie pędzi za szybko ani za wolno. Gwarantuję wam, że od natłoku wydarzeń, myśli i zwrotów akcji wpadniecie w prawdziwy rollercoaster emocjonalny. W pewnym momencie wręcz nie wiadomo, kto mówi prawdę, a kto kłamie, tak samo komu ufać, a komu nie.

Brooke i Luc to bohaterowie, którzy zostali świetnie wykreowani. Uwielbiam ich mimo, że są szaleńcami - w końcu widać to bardzo wyraźnie, bo tak naprawdę żadne z nich nie postępuje w sposób poprawny moralnie. Mamy spojrzenie na świat z perspektywy ich dwójki, dzięki czemu możemy lepiej zrozumieć ich czyny i myśli.

Wyczekuję kontynuacji tej serii, na którą na pewno będę się czaić<3

Ta książka stale jest zachwalana, więc postanowiłam się przekonać, w czym tkwi sekret.

Historia bardzo mnie zaskoczyła. Całość jest przemyślana, zaplanowana i wręcz szokująca. Każda wypowiedziana kwestia, każda scena, każdy wątek, a do tego styl pisania autorki... Wszystko jest świetnie opowiedziane, do tego została wmieszana spora dawka psychologii. Zabawa w kotka i...

Typiarke porbił fałszerz w converach, a ta do wydziału zabójstw chce 😂

Typiarke porbił fałszerz w converach, a ta do wydziału zabójstw chce 😂

Zaczęłam tą serię, ponieważ zaintrygowałam mnie jej nietypowa fabuła, a ostatnio miałam ochotę na coś czegoś jeszcze nie czytałam. Nie miałam wysokich oczekiwań co do tych książek i się miło zaskoczyłam, bo muszę przyznać, że naprawdę spodobała mi się ta historia. Nie jest to typowy romans i właśnie tego oczekiwałam od tych książek i to dostałam. Książki były zaskakujące i nieszablonowe, naprawdę nie potrafiłam przewidzieć jakich wydarzeń mam się spodziewać. Polubiłam się z tymi książkami.

Zaczęłam tą serię, ponieważ zaintrygowałam mnie jej nietypowa fabuła, a ostatnio miałam ochotę na coś czegoś jeszcze nie czytałam. Nie miałam wysokich oczekiwań co do tych książek i się miło zaskoczyłam, bo muszę przyznać, że naprawdę spodobała mi się ta historia. Nie jest to typowy romans i właśnie tego oczekiwałam od tych książek i to dostałam. Książki były zaskakujące i...

"To dlatego ludzie stają się źli. Ponieważ cały wszechświat wmawia im, że są beznadziejni w byciu dobrymi"

Sztuka kłamania jest dla mnie ogromnym, pozytywnym zaskoczeniem. Nawet nie wiem jak to się stało, bo jakoś do 150 strony byłam nastawiona sceptycznie i byłam bliska odłożenia jej na bok. Cieszę się, że tego nie zrobiłam, bo teraz trafia ona w topkę moich ulubionych książek.

Jest to historia, która zmiecie Was z planszy i dla której zarwiecie nockę, bo fabuła nie pozwoli Wam oderwać się choćby na minutę.

Jeśli miałabym wyróżnić najmocniejsze strony, to z pewnością będą to dialogi i wnikliwe wchodzenie w psychikę bohaterów. Autorka zadbała również o to, by żadne słowo nie było przypadkowe, dlatego czyta się to tak dobrze. Nie znajdziecie tutaj bezsensownych dialogów, każde zdanie wypowiedziane przez bohatera ma swoje późniejsze konsekwencje - czyli jest to coś, czym cechuje się dobra powieść. Więc gdy już to wyczaiłam, moje skupienie podczas czytania się wzmogło.

Ciężko jest określić kto tutaj jest protagonistą, a kto antagonistą. Na początku kibicowałam Lucowi, później Brooke, a potem już byłam do tego stopnia zmanipulowana, że nie wiedziałam, kto jest dobry, a kto zły. A ten zabieg sprawił, że zakochałam się bez opamiętania. Uwielbiam książki nieoczywiste, które za główny cel obierają dyskusję na temat moralności. Dla wielu osób nudne, ale zaręczam Wam, że nie w tym przypadku. Całość opatrzona jest intensywną akcją i wysokim napięciem wywoływanym u czytelnika.

Julia Kubicka trafia do listy moich ulubionych autorek, pokochałam jej styl pisania. Ilość cytatów, które sobie zapisałam na czytniku jest oszałamiająca i wiem, że będę musiała kupić tę książkę w papierze, bo mam ochotę przeczytać ją kolejny raz, by znów przeżyć te emocje na nowo. Dodatkowo wspomnę, że nałogowo słucham playlisty dołączonej do książki, przypominając sobie sceny z książki. Myślę, że to wystarczająco oddaje moją miłość do tej trylogii (za mną już również drugi tom oraz wyczekuję na trzeci, który niedługo ma premierę).

"To dlatego ludzie stają się źli. Ponieważ cały wszechświat wmawia im, że są beznadziejni w byciu dobrymi"

Sztuka kłamania jest dla mnie ogromnym, pozytywnym zaskoczeniem. Nawet nie wiem jak to się stało, bo jakoś do 150 strony byłam nastawiona sceptycznie i byłam bliska odłożenia jej na bok. Cieszę się, że tego nie zrobiłam, bo teraz trafia ona w topkę moich ulubionych...