Jessica Foks

Po skończeniu pierwszej części, wiedziałam, że muszę sięgnąć po kolejną część. Jednak muszę przyznać, że przez pierwszą połowę książki ciężko było mi się wciągnąć. Gdzieś w połowie historii nadszedł moment, kiedy nie mogłam się oderwać i z niecierpliwością czekałam na rozwikłanie tajemniczego mężczyzny. Jedną z moich ulubionych scen jest ta z domku w lesie, pamiętałam fragmenty z TikToka i muszę przyznać, że poczułam w tamtym momencie lekki dreszczyk emocji. Wszyscy razem, w jednym domku, cisza przed burzą i on który wciąż jest blisko. Rosalie w tej części otwiera się dla Sharpa wyznaję mu swoje sekrety, nie mogąc wytrzymać z własnymi demonami. Widzimy jak w tej części ta dwójka coraz bardziej jest sobie bliska. Sharp który w pierwszej części mógł wydać nam się niebezpieczny, nie interesujący się nikim poza sobą pokazuję w tej części, że ma wielkie serce i potrafi zaskoczyć nie jeden raz. Jedyne, co bardzo mnie irytowało to zmiany nastroju głównych bohaterów w jednej chwili było wszystko świetnie w drugiej znów rzucali w siebie nożami. Autorka potrafiła wzbudzić w czytelniku wiele emocji, które z każdą stroną mogły namieszać nieźle w głowie. Fajnie, że wciąż możemy przeczytać o pozostałych bohaterach i również ich lepiej poznać. Końcówka książki zostawia czytelnika z taką reakcją, że od razu jest gotowy sięgnąć po kolejną część. Mimo tego, że ta część mniej przypadła mi do gustu myślę, że ostatecznie z ciekawości sięgnę po kolejne tomy.