Hrabia Monte Christo

"Hrabia Monte Christo" zachwyca czytelników złożoną fabułą pełną intryg, zemsty i tajemnic. Powieść przenosi nas w niezwykłą podróż po XIX-wiecznej Francji, ukazując niezwykłą siłę ludzkiej determinacji i przebiegłości. Główny bohater, jest symbolem walki o sprawiedliwość i chęć odwetu za swoje krzywdy. Obszerna powieść, ale i tak polecam, czyta się bardzo dobrze.

"Hrabia Monte Christo" zachwyca czytelników złożoną fabułą pełną intryg, zemsty i tajemnic. Powieść przenosi nas w niezwykłą podróż po XIX-wiecznej Francji, ukazując niezwykłą siłę ludzkiej determinacji i przebiegłości. Główny bohater, jest symbolem walki o sprawiedliwość i chęć odwetu za swoje krzywdy. Obszerna powieść, ale i tak polecam, czyta się bardzo dobrze.

Wspaniała powieść.

Wspaniała powieść.

Wydanie MG w dwóch tomach a te Świata Książki nie różnią się niczym poza oprawą. Te samo tłumaczenie Klemensa Łukasiewicza, ten sam opis, ( ale tylko pierwszego tomu w MG ) tylko inny gabaryt książki przez co w MG jest ponad 1300 stron gdy tu niemal 1000. Z wydań MG mam też obie Alicje w Krainie... i Po drugiej stronie...

Wydanie MG w dwóch tomach a te Świata Książki nie różnią się niczym poza oprawą. Te samo tłumaczenie Klemensa Łukasiewicza, ten sam opis, ( ale tylko pierwszego tomu w MG ) tylko inny gabaryt książki przez co w MG jest ponad 1300 stron gdy tu niemal 1000. Z wydań MG mam też obie Alicje w Krainie... i Po drugiej stronie...

Statek o nazwie "Faraon" dopływa do brzegów Marsylii, a w wraz z nim stopę na lądzie stawia młody marynarz Edmund Dantès. Pełen życia, dobra i naiwności wierzy, że uda mu się poślubić narzeczoną Mercedes i zanieść radość do domu swego biednego ojca. Szczęście nie trwa długo, bowiem jedno kłamstwo i ludzka niegodziwość zamienią jego życie w koszmar, a ponura twierdza If zostać ma jego grobem. Życie bywa jednak przewrotne, a już wkrótce do głosu dojdzie długo pielęgnowana zemsta, jedyna taka, która będzie wiedziała, co oznacza wyrównanie rachunku krzywd.

Jakże wiele lat musiało upłynąć, bym mógł sięgnąć po tak wspaniałe dzieło, jakim jest genialna powieść Aleksandra Dumasa. Uznam to zatem za wyraz dobrej woli losu, który znał dobrze czas przybliżenia mi tej książki.
Historia ta jest opowieścią o wspomnianej już zemście, ale i też o przemyślanej intrydze dającej jedyne wytchnienie człowiekowi, któremu odebrano wszystko, począwszy od wielkiej miłości, a kończąc na szczęśliwym życiu u boku bliskich osób. Nic nie zastąpi straconych lat, a tytułowy Hrabia niczym zamaskowany mściciel staję się powoli budzącą postrach vendettą sięgającą swych przeciwników jak anioł zagłady. Udało się Dumasowi utrzymać niesłabnące napięcie, a mimo ogromnej ilości lat na karku powieść ta wciąż budzi emocję i jest mistrzowskim wzorem dla historii tego rodzaju.

Niesamowitym jest też to, jak udała się koncepcja zmiany głównego bohatera w postać głęboko owładniętą jednym celem oraz wręcz obsesyjnie popadającą w mrok własnej duszy. Dzieło francuskiego mistrza literatury jest czymś więcej niż tylko książką przygodową z wątkiem dramatycznym, albowiem treść skrywa w sobie ogromne pokłady psychologicznych warstw i nawiązań do antycznej kultury, które przemykają między rozdziałami niczym greckie erynie gotowe do zadania ostatecznego ciosu. Doskonałość dzieła autora "Trzech Muszkieterów" składa się z wielu czynników, a złożoność powieści niezmiennie pasjonuje i napędza do odkrywania nowych znaczeń wynikających z lektury. Zdecydowanie jest to jedna z moich ulubionych książek oraz najbardziej wartościowych, które zasilają zasoby mego zbioru.

Statek o nazwie "Faraon" dopływa do brzegów Marsylii, a w wraz z nim stopę na lądzie stawia młody marynarz Edmund Dantès. Pełen życia, dobra i naiwności wierzy, że uda mu się poślubić narzeczoną Mercedes i zanieść radość do domu swego biednego ojca. Szczęście nie trwa długo, bowiem jedno kłamstwo i ludzka niegodziwość zamienią jego życie w koszmar, a ponura twierdza If...

Statek o nazwie "Faraon" dopływa do brzegów Marsylii, a w wraz z nim stopę na lądzie stawia młody marynarz Edmund Dantès. Pełen życia, dobra i naiwności wierzy, że uda mu się poślubić narzeczoną Mercedes i zanieść radość do domu swego biednego ojca. Szczęście nie trwa długo, bowiem jedno kłamstwo i ludzka niegodziwość zamienią jego życie w koszmar, a ponura twierdza If zostać ma jego grobem. Życie bywa jednak przewrotne, a już wkrótce do głosu dojdzie długo pielęgnowana zemsta, jedyna taka, która będzie wiedziała, co oznacza wyrównanie rachunku krzywd.

Jakże wiele lat musiało upłynąć, bym mógł sięgnąć po tak wspaniałe dzieło, jakim jest genialna powieść Aleksandra Dumasa. Uznam to zatem za wyraz dobrej woli losu, który znał dobrze czas przybliżenia mi tej książki.
Historia ta jest opowieścią o wspomnianej już zemście, ale i też o przemyślanej intrydze dającej jedyne wytchnienie człowiekowi, któremu odebrano wszystko, począwszy od wielkiej miłości, a kończąc na szczęśliwym życiu u boku bliskich osób. Nic nie zastąpi straconych lat, a tytułowy Hrabia niczym zamaskowany mściciel staję się powoli budzącą postrach vendettą sięgającą swych przeciwników jak anioł zagłady. Udało się Dumasowi utrzymać niesłabnące napięcie, a mimo ogromnej ilości lat na karku powieść ta wciąż budzi emocję i jest mistrzowskim wzorem dla historii tego rodzaju.

Niesamowitym jest też to, jak udała się koncepcja zmiany głównego bohatera w postać głęboko owładniętą jednym celem oraz wręcz obsesyjnie popadającą w mrok własnej duszy. Dzieło francuskiego mistrza literatury jest czymś więcej niż tylko książką przygodową z wątkiem dramatycznym, albowiem treść skrywa w sobie ogromne pokłady psychologicznych warstw i nawiązań do antycznej kultury, które przemykają między rozdziałami niczym greckie erynie gotowe do zadania ostatecznego ciosu. Doskonałość dzieła autora "Trzech Muszkieterów" składa się z wielu czynników, a złożoność powieści niezmiennie pasjonuje i napędza do odkrywania nowych znaczeń wynikających z lektury. Zdecydowanie jest to jedna z moich ulubionych książek oraz najbardziej wartościowych, które zasilają zasoby mego zbioru.

Statek o nazwie "Faraon" dopływa do brzegów Marsylii, a w wraz z nim stopę na lądzie stawia młody marynarz Edmund Dantès. Pełen życia, dobra i naiwności wierzy, że uda mu się poślubić narzeczoną Mercedes i zanieść radość do domu swego biednego ojca. Szczęście nie trwa długo, bowiem jedno kłamstwo i ludzka niegodziwość zamienią jego życie w koszmar, a ponura twierdza If...

uwielbiam

uwielbiam

Najdłuższa książka przeczytana w tym roku?
U mnie była to niepodważalnie jedna z lepszych książek literatury klasycznej „Hrabia Monte Christo”. Już początkowe strony sprawiły, że zatopiłam się w tej lekturze bez pamięci. I choć objętościowo stanowi wyzwanie to podczas lektury ilość stron wcale czytelnika nie przytłaczała.
Edmund Dantes to niezwykle urokliwy i sympatyczny młodzieniec, który staje przed życiową szansą dostania awansu w marynarce i poślubienia pięknej Mercedes. Jednak okrutny los doświadcza młodzieńca, kiedy w przeddzień ślubu trafia do więzienia z powodu oskarżeń na tle politycznym. Samotność i utrata wiary w drugiego człowieka doprowadza go prawie do szaleństwa, pragnie popełnić samobójstwo. Jednak podejmuje decyzję o próbie ucieczki z twierdzy zamku If, która stanowi jego „dom”. Poznaje innego więźnia księdza Farie, dzięki któremu udaje mu się wydostać z tego piekła… Edmund pragnie zemsty na każdym, kto przyczynił się do niesprawiedliwości, która go spotkała.
Absolutnie wciągająca, intrygująca i momentami mroczna historia. Wybitnie wykreowana postać Hrabiego Monte Christo. Widzimy przemianę tej postaci ze spokojnego i miłego chłopaka do mężczyzny pałającego niewyobrażalną zemstą, przy czym jest twardy i bezwzględny, każdy czuje przed nim respekt. Stanowi tajemnicę i jednocześnie zagadkę. Nie ma dla niego rzeczy niemożliwych, uważa się za osobę niemalże równą Bogu. Czytelnik w trakcie lektury ma poczucie ogromnego żalu, za to co spotkało głównego bohatera. Jak bardzo można złamać człowieka wyssanym z palca donosem?
Ta książka ma w sobie coś niezaprzeczalnie wybitnego. I choć nie ukrywam, zdarzały mi się słabsze chwile podczas rozmów paryskiej „socjety” mniej angażujące fragmenty to i tak to mała rysa na tak dobrym dziele.
Fascynująca opowieść o zemście, intrygach, zazdrości i próbie odkupienia.

Najdłuższa książka przeczytana w tym roku?
U mnie była to niepodważalnie jedna z lepszych książek literatury klasycznej „Hrabia Monte Christo”. Już początkowe strony sprawiły, że zatopiłam się w tej lekturze bez pamięci. I choć objętościowo stanowi wyzwanie to podczas lektury ilość stron wcale czytelnika nie przytłaczała.
Edmund Dantes to niezwykle urokliwy i sympatyczny...

Książka uznawana za jedno z najwybitniejszych dokonań literatury francuskiej okazała się pod pewnymi względami przewyższać, a pod innymi nie dorównywać moim oczekiwaniom. I o ile same oczekiwania nie powinny być punktem wyjścia do oceny, tak całkiem zgrabnie przekładają się tym razem na zalety i wady powieści.

Wielowątkowa, rozbudowana intryga snująca się powoli niczym łódź kołysana delikatnie na wietrze, osiąga pod koniec powieści swój punkt kulminacyjny, ale nie w postaci huraganu, a w postaci kilku pojedynczych zrywów niemogących nawet lekko zagrozić kadłubowi. Ta powieść jest tak melancholijna w swojej formie i języku, tak wyczekana w warstwie fabularnej, że kończy się nie dobijając nawet do ułamka tych emocji, które można by uzyskać w tak ambitnej historii.

Jest to jednocześnie jej zaleta i wada, zależnie od tego czy lubicie taką literaturę. Nie ma tu wielkich zaskoczeń. Tak, wydarzenia ostatecznie kończą się prawie dokładnie tak jak się spodziewacie. Wartością powieści jest sama droga a nie jej cel. Droga usłana wieloletnią urazą, zawziętością, rządzą zemsty, ukaraniem niesprawiedliwości.

To co bardzo zaburza immersję w całej powieści to sama postać Hrabiego i jego przemiana, która, mimo podbudowania wieloma latami niewoli oraz budowania pozycji, jest zwyczajnie przejaskrawiona. To nie jest historia jednego człowieka. Tego nie da się zwyczajnie zmieścić w życiorysie i to jeszcze osoby napotykającej na tak wiele potencjalnych miejsc załamania.

I wreszcie - ta powieść jest zwyczajnie za długa i przegadana. Nie czuję, że powinna być aż taka długa. Gdyby Dumas trafił na uczynną duszyczkę, która by w pewnych miejscach ucięła wątek, zabrała nadmiarowe zdania opisowe, opanowała trochę kwiecistość języka i dialogów. Ta powieść byłaby dużo lepsza. Ale i tak jest świetna.

Książka uznawana za jedno z najwybitniejszych dokonań literatury francuskiej okazała się pod pewnymi względami przewyższać, a pod innymi nie dorównywać moim oczekiwaniom. I o ile same oczekiwania nie powinny być punktem wyjścia do oceny, tak całkiem zgrabnie przekładają się tym razem na zalety i wady powieści.

Wielowątkowa, rozbudowana intryga snująca się powoli niczym...

Wspaniała powieść. Nic się nie zestarzała - wciągająca intryga, ciekawa akcja, a motyw ucieczki najbardziej klasyczny z klasycznych.

Wspaniała powieść. Nic się nie zestarzała - wciągająca intryga, ciekawa akcja, a motyw ucieczki najbardziej klasyczny z klasycznych.

Dramat sytuacji i intrygi budują niesamowite napięcie. A budowanie postaci pozwala zrozumieć ich wybory w najcięższych dylematach moralnych.

Dodatkowo książka imponuje poziomem porównań z kulturą antyczną. Aż żałuję że w mówie współczesnej już się tego nie stosuje.

Dramat sytuacji i intrygi budują niesamowite napięcie. A budowanie postaci pozwala zrozumieć ich wybory w najcięższych dylematach moralnych.

Dodatkowo książka imponuje poziomem porównań z kulturą antyczną. Aż żałuję że w mówie współczesnej już się tego nie stosuje.