Źródło: By Nobel Foundation - Unknown photographer. (According to the Nobel Foundation, this image was donated and it's photographer is not recorded in any records) http://nobelprize.org/nobel_prizes/literature/laureates/1962/steinbeck-bio.html, Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=7014428
Amerykański pisarz i dziennikarz, laureat nagrody Nobla w dziedzinie literatury z 1962.
Jedyny syn księgowego Johna Ernsta Steinbecka seniora i nauczycielki Olivii Hamilton.
W latach 1919–1925 uczęszczał na Uniwersytet Stanforda, studiów nie zakończył jednak uzyskaniem dyplomu. Podejmował wiele prac dorywczych, m.in. jako malarz, pomocnik stolarza czy fizyczny pracownik na ranczo. Przebywanie wśród robotników oraz przywiązanie do rodzinnej Kalifornii ukształtowało charakterystyczną tematykę, nastrojowość i ton jego utworów.
Dopiero czwarta książka – Tortilla Flat wydana w 1935 roku, przyniosła mu uznanie i rozgłos. Następnie pojawiły się W niepewnym boju (1936) – utwór opowiadający o strajku kalifornijskich zbieraczy jabłek, Myszy i ludzie (1937) oraz zbiór opowiadań Długa dolina (1938). Największym sukcesem tego okresu okazała się jednak powieść Grona gniewu (1939) – ponura, poruszająca historia o tułaczce oklahomskich farmerów poszukujących pracy podczas wielkiego kryzysu.
Późniejsze utwory Steinbecka nie spotykały się już z tak powszechnym uznaniem. W następstwie spadku popularności pisarz poszerzył horyzont tematyczny, pisząc powieść wojenną Księżyc zaszedł (1942),marynistyczną Morze Korteza (1941),a także dzienniki. Później ukazała się jeszcze opowieść komiczna Krótkie panowanie Pepina IV (1957) oraz opowieść o Nowej Anglii Zima naszej goryczy (1961). Powrót do dawnej tematyki kalifornijskiej w Ulicy Nadbrzeżnej, został przez krytyków odnotowany jako obniżenie poziomu twórczości autora.
W 1962 Steinbeck otrzymał Literacką Nagrodę Nobla. Wydarzenie to pobudziło jednak głosy krytyków. Utwory Steinbecka cieszyły się w Ameryce i Anglii popularnością w powszechnym odbiorze, natomiast wśród elity (naukowców, wykładowców uniwersyteckich i intelektualistów) nie zyskiwały wysokiej oceny. Krytycy podkreślali sentymentalność i bardzo prosty sposób postrzegania przez pisarza problemów społecznych, a także brak wyrafinowanego języka. Zarzuty te mają szczególnie odniesienie do późniejszych utworów, odsuwając uwagę od uznanych dzieł z wcześniejszego okresu. W czasie kiedy wielu Amerykanów odwracało się od swojego kraju jako źródła inspiracji, Steinbeck pozostał wierny Kalifornii, sympatyzując także z trudną sytuacją tamtejszej wiejskiej biedoty. Pisarz unikał również modnego wówczas eksperymentowania i kultywował tradycyjny styl narracji. W rezultacie w twórczości Steinbecka mamy do czynienia z dokładnym i aktualnym realizmem, ponadczasowymi motywami ludzkiej godności i cierpienia. Uznawany za jednego z najwybitniejszych amerykańskich twórców powieści protestu społecznego.
Powieść o czasach Wielkiego Kryzysu w USA okazuje się być aktualna także dziś - w czasach "Nomadland". Powieść czyta się doskonale - dzięki klasycznej, realistycznej i wciągającej narracji. Główni bohaterowie budzą sympatię i współczucie. Więzy rodzinne, które ich łączą są, biorąc pod uwagę dzisiejsze czasy, godne pozazdroszczenia. Głową rodziny jest tu tak naprawdę matka, którą charakteryzuje wzorcowa postawa moralna. Jest to powieść o walce prostego, odważnego człowieka o godność, o godne życie. Naiwność emigrantów rozczula, gdyż nie wiedzą, co kryje się za fatamorganą marzeń o dobrej pracy w słonecznej Kalifornii. Zderzają się z brutalnym kapitalizmem lat 20. - z eksploatacją pracownika, nieuczciwością pracodawców, nędznymi zarobkami, przemocą. Steinbeck trafnie opisuje czas, w którym na zachodzie kraju powstaje idea strajku i niezgody na upokarzające traktowanie. Może czasami świat przedstawiony jest zbyt biało-czarny, a bohaterowie wyidealizowani, ale nie wpływa to na jakość powieści. Jest ona bardzo różnorodna - i komiczna i dramatyczna, ale przede wszystkim, niestety, nadal aktualna.
Zgrabnie napisana i wcale ciekawa historyjka. Jest strzelba Czechowa, jest akcja i ciekawe zakończenie, które autor sprytnie sugerował nam już wcześniej.
UWAGA: to nie jest dzieło, które by teraz przeszło. Afroamerykanów nazywa się czarnuchami, topi i dobija się niepotrzebne już zwierzęta, a jedyna postać żeńska opisana jest jako dziwka. Toteż miękiszony niechaj przed lekturą wezmą sobie lepiej relanium i pieluchę, bo się mogą zesr... :)
Reszta niech czyta śmiało, fajne czytadełko.