Dom

Po przeczytaniu tej książki jestem roztrzęsiona. Czytając ją czułam złość , smutek , żal był też moment, że najzwyczajniej w świecie się popłakałam. Książka przedstawia nam brutalne traktowanie wychowanków bidula co jest dla mnie szokujące . Lubię gdy w książce opisane są dwa odstępy czasowe . Świetne dialogi, bohaterowie , cała fabuła. Autor dla mnie to numer 1. Czytając czuję się to napięcie tą chęć czytania i wertowania kartek aby dowiadywać się co będzie dalej i dalej . I jak to się mówi ? KARMA WRACA !

Po przeczytaniu tej książki jestem roztrzęsiona. Czytając ją czułam złość , smutek , żal był też moment, że najzwyczajniej w świecie się popłakałam. Książka przedstawia nam brutalne traktowanie wychowanków bidula co jest dla mnie szokujące . Lubię gdy w książce opisane są dwa odstępy czasowe . Świetne dialogi, bohaterowie , cała fabuła. Autor dla mnie to numer 1. Czytając...

Rzeczywista drastyczna brutalna i zaskakująca.
Krótko i na temat nie widzę sensu więcej pisać

Rzeczywista drastyczna brutalna i zaskakująca.
Krótko i na temat nie widzę sensu więcej pisać

Książka poruszająca trudne i ciekawe tematy. Wciąga i zaskakuje.

Książka poruszająca trudne i ciekawe tematy. Wciąga i zaskakuje.

W spokojnym, prowincjonalnym miasteczku Wschowa dochodzi do kilku tajemniczych zgonów, a sprawy te są bagatelizowane przez miejscową policję. Różne ofiary, różne sposoby pozbawienia życia, wspólny motyw – zemsta. Jakie grzechy popełniły ofiary? Kto dokonuje bestialskich samosądów i jak długa jest lista grzeszników sporządzona przez zabójcę?

Marta Lipowicz zwana „Lipą” dała się poznać jako nieustępliwa pani komisarz z Warszawy. Zesłana wprost ze stolicy policjantka jest na bakier w procedurami, podejmuje ryzykowne posunięcia wiedzione jedynie przeczuciem i ma iście niezawodny instynkt – tak w wielkim skrócie można oddać skomplikowany charakter młodej śledczej. Nic dziwnego, że nowoprzybyła funkcjonariuszka nie może liczyć na wsparcie kolegów z wydziału, podczas gdy bezpardonowo mówi im, jak mają prowadzić sprawy, a gdy kolega z pracy zachowa się niestosownie – nie ma skrupułów, by wymierzyć prewencyjny cios w policzek. Jednak niektóre postacie występujące w książce (w tym sama Lipa) wydawały się być momentami nieco przerysowane. Nużące w odbiorze dla mnie były także wstawki o polityce, komunizmie czy szczepionkach, lecz nie było tego dużo. Pewne dialogi wydawały się nieco niedopracowane, a niektóre sceny (np. dotyczące służbowych nadużyć) były absurdalne. Co w takim razie sprawiło, że pomimo wad tak wysoko oceniam tę pozycję?

Piotr Kościelny to autor, który tak jak żaden inny potrafi rozbudzić w człowieku najczulsze struny, poruszając w swoich książkach pełne okrucieństwa tematy. Nie inaczej było w „Domu”, gdzie czytelnikom przyszło zmierzyć się z dotkliwymi scenami przemocy zarówno psychicznej, fizycznej i seksualnej, a także czynów pedofilnych. Nie muszę dodawać, że sceny te są nieprzyjemne w odbiorze i powodują duży dyskomfort psychiczny, dlatego nie polecam tej lektury osobom wrażliwszym – abstrahując, że to fikcja literacka. Jednak za wielki talent uważam umiejętność poruszenia tak trudnych, wywołujących odrazę tematów w wyważony i dojrzały sposób. Autor za pośrednictwem słowa pisanego wzbudził we mnie ogromne emocje, czego już dawno nie miałam okazji doświadczyć podczas żadnej lektury.

W spokojnym, prowincjonalnym miasteczku Wschowa dochodzi do kilku tajemniczych zgonów, a sprawy te są bagatelizowane przez miejscową policję. Różne ofiary, różne sposoby pozbawienia życia, wspólny motyw – zemsta. Jakie grzechy popełniły ofiary? Kto dokonuje bestialskich samosądów i jak długa jest lista grzeszników sporządzona przez zabójcę?

Marta Lipowicz zwana „Lipą” dała...

Z reguły bardzo lubię historie, które dzieją się w dwóch ramach czasowych. Od początku jednak nie dawało mi spokoju to dlaczego już na starcie "poznaliśmy" mordercę i dosyć szybko wpadłam na to kim się okazał. To było moje pierwsze spotkanie z tym autorem i nie do końca odpowiadał mi styl w jakim książka została napisana. Tego, że wciągnęła mnie ta historia nie mogę jednak tej książce odmówić.

Z reguły bardzo lubię historie, które dzieją się w dwóch ramach czasowych. Od początku jednak nie dawało mi spokoju to dlaczego już na starcie "poznaliśmy" mordercę i dosyć szybko wpadłam na to kim się okazał. To było moje pierwsze spotkanie z tym autorem i nie do końca odpowiadał mi styl w jakim książka została napisana. Tego, że wciągnęła mnie ta historia nie mogę jednak...

Mam problem z tą książką. Z jednej strony dobrze i z zainteresowaniem mi się ją czytało. Ale z drugiej strony mam wrażenie, że epatowanie brutalnością i przemocą a także zakończenie książki to sposób na tanie zagranie na emocjach czytelnika. U Piotrowskiego i Miłoszewskiego tego nie doświadczyłem.

Mam problem z tą książką. Z jednej strony dobrze i z zainteresowaniem mi się ją czytało. Ale z drugiej strony mam wrażenie, że epatowanie brutalnością i przemocą a także zakończenie książki to sposób na tanie zagranie na emocjach czytelnika. U Piotrowskiego i Miłoszewskiego tego nie doświadczyłem.

Tej książki nie da się nie zapamiętać, minął miesiąca a ja dalej wracam myślami do wydarzeń. Na prawdę, rewelacyjna książka.

Tej książki nie da się nie zapamiętać, minął miesiąca a ja dalej wracam myślami do wydarzeń. Na prawdę, rewelacyjna książka.

Dobrze napisana, ale dość szybko domyśliłam się rozwiązania. Momentami rozwlekła.

Dobrze napisana, ale dość szybko domyśliłam się rozwiązania. Momentami rozwlekła.

To bardzo dobry, przerażający i szokujący kryminał z dynamiczną fabułą. Historia opowiedziana w książce jest niezwykle emocjonująca, pełna mrocznych tajemnic z misternie poprowadzoną kryminalna zagadką.

To bardzo dobry, przerażający i szokujący kryminał z dynamiczną fabułą. Historia opowiedziana w książce jest niezwykle emocjonująca, pełna mrocznych tajemnic z misternie poprowadzoną kryminalna zagadką.

Zakończenie zaskakujące, w ogólnym rozrachunku książka napisana jest raczej dobrze, przeczytałam ją szybko, sprawnie, nie znudziła mnie, ale bardzo przypominała mi książki Przemysława Piotrowskiego, czasami miałam wrażenie, że czytam serię o Brudnym

Zakończenie zaskakujące, w ogólnym rozrachunku książka napisana jest raczej dobrze, przeczytałam ją szybko, sprawnie, nie znudziła mnie, ale bardzo przypominała mi książki Przemysława Piotrowskiego, czasami miałam wrażenie, że czytam serię o Brudnym