Piętno

Pierwszy raz od lat zarwałam nockę, żeby skończyć książkę, a to jest chyba najlepszy dowód na jakość tej historii.
Czyta się świetnie, naturalny język, ciekawie skrojone postaci, tajemnicza zbrodnia. I chociaż od pewnego momentu przeczuwałam zakończenie, to nie odebrało mi to ani grama przyjemności z czytania. Polecam!!!

Pierwszy raz od lat zarwałam nockę, żeby skończyć książkę, a to jest chyba najlepszy dowód na jakość tej historii.
Czyta się świetnie, naturalny język, ciekawie skrojone postaci, tajemnicza zbrodnia. I chociaż od pewnego momentu przeczuwałam zakończenie, to nie odebrało mi to ani grama przyjemności z czytania. Polecam!!!

Doskonały kryminał. Brutalny, złożony, zaskakujący, z świetnie nakreślonymi bohaterami. Ostatnio mam wrażenie, że tylko pisarze kryminałów mają odwagę poruszać tematy ważne społecznie i to bez strachu. Doskonale oddane, jak traumy dzieciństwa niszczą ludzką psychikę. A jej źródłem są "bogobojne siostrzyczki" prowadzące sierociniec i księża pedofile. Na świecie te zbrodnie już w wielu krajach nie są ukrywane, a zdarzały się praktycznie wszędzie, gdzie istniał kościół katolicki. Może w Polsce wreszcie doczekamy się kiedyś ujawnienia tego okrucieństwa, szczególnie wobec dzieci.

Doskonały kryminał. Brutalny, złożony, zaskakujący, z świetnie nakreślonymi bohaterami. Ostatnio mam wrażenie, że tylko pisarze kryminałów mają odwagę poruszać tematy ważne społecznie i to bez strachu. Doskonale oddane, jak traumy dzieciństwa niszczą ludzką psychikę. A jej źródłem są "bogobojne siostrzyczki" prowadzące sierociniec i księża pedofile. Na świecie te zbrodnie...

Bardzo dobrze się czytało. Książką wciągnęła mnie od pierwszych stron. Obawiałam się brutalnych opisów ale w mojej opinii są bardzo wyważone, zwłaszcza jeśli weźmie się pod uwagę całą historię i to co działo się z bohaterami.
Na pewno sięgnę po kolejne tomy.

Bardzo dobrze się czytało. Książką wciągnęła mnie od pierwszych stron. Obawiałam się brutalnych opisów ale w mojej opinii są bardzo wyważone, zwłaszcza jeśli weźmie się pod uwagę całą historię i to co działo się z bohaterami.
Na pewno sięgnę po kolejne tomy.

Niestety, duży wakacyjny zawód, rozwiązanie zagadki nasuwa się już po przeczytaniu 1/8 książki. Epatowanie obrzydlistwem, drewniane lub wręcz niezamierzenie śmieszne dialogi. Stereotypowi zgodni ze współczesną modą bohaterowie, zero zaskoczeń. Doczytałem do końca tylko po to aby sprawdzić, że do końca nic się nie zmieni. Autor skutecznie mnie zniechęcił do kolejnych tomów serii z komisarzem Brudnym.

Niestety, duży wakacyjny zawód, rozwiązanie zagadki nasuwa się już po przeczytaniu 1/8 książki. Epatowanie obrzydlistwem, drewniane lub wręcz niezamierzenie śmieszne dialogi. Stereotypowi zgodni ze współczesną modą bohaterowie, zero zaskoczeń. Doczytałem do końca tylko po to aby sprawdzić, że do końca nic się nie zmieni. Autor skutecznie mnie zniechęcił do kolejnych tomów...

Niestety, ale pierwsza część z sagi o Igorze Brudnym, nie bardzo przypadła mi do gustu. Sama historia w sobie była ok, zaczęła się całkiem ciekawie, chociaż profil Brudnego jest bardzo mocno wyświechtany - zamknięty w sobie superglina, twardziel, przystojniak, za którym wzdychają kobiety, z problemami z przeszłości - oklepany wzorzec. Mam nadzieję, że rozwinie się w następnych częściach. Dodatkowo, historia trzymała trochę w napięciu, ale sama końcówka i finał był strasznie przeciągnięty, aż irytujące były kolejne wątki, które pojawiały się jakby znikąd i dodawały akcji niepotrzebnego tempa. Na sam koniec - wisienka na torcie - morderca - co do cholery?? Nie było to zaskoczenie i zwrot akcji w stylu "wooow, ale szok! Nie spodziewałam się!", tylko w stylu "What the fuck? Dlaczego? Po co? Jak?". I dużo bezsensowności się tam wkradło, w stylu "Dla Brud­ne­go li­czy­ła się każda se­kun­da, ale naj­wy­raź­niej nada­rzy­ła się oka­zja, aby po­znać motyw." - aha, no najpierw chciał poświęcić życie, a w takiej sytuacji będzie nawiązywał pogawędkę o motywie; akcja z włosami, z prokuratorem. Jakoś to tak strasznie grubo ciosane. Daję jednak szansę tej sadze na rozwój, bo wiem, że często pierwsze części nie do końca przypadają do gustu, a postacie, czy styl autora, często zaliczają duży progress.

Niestety, ale pierwsza część z sagi o Igorze Brudnym, nie bardzo przypadła mi do gustu. Sama historia w sobie była ok, zaczęła się całkiem ciekawie, chociaż profil Brudnego jest bardzo mocno wyświechtany - zamknięty w sobie superglina, twardziel, przystojniak, za którym wzdychają kobiety, z problemami z przeszłości - oklepany wzorzec. Mam nadzieję, że rozwinie się w...

Po książkę sięgnęłam przypadkiem, po zakończeniu "Totentanz" pana Gorzki. Myślałam sobie - morderczy zaginiony brat bliźniak - no nie, zejdźmy na ziemię. I trafiłam na TO - morderczy zagioniony trojaczek. Trzeba mieć szczęście. Co ciekawe, obie ksiązki były wydane w maju 2020, więc to chyba dowód na to, że wielkie umysły myślą podobnie.

Jednak Gorzka bardziej mi pasuje od Piotrowskiego. Tam przynajmniej jest jakaś zagadka, którą można próbować rozwikłać bo mamy "ukryte tożsamości". U tego drugiego epatowanie obrzydlistwem i przemocą przekracza granice i przy takim natężeniu nie robi już wrażenia. Każdy ksiądz to pedofil, każde dziecko jest molestowane. Każda kobieta przy spotkaniu ma opisany wygląd biustu. Może faceci na prawdę tylko to widzą? Teraz czytam drugi tom i autor tylko się rozkręca. Na pewno sięgnę po trzeci, żeby sprawdzić jaki poziom patologii i zezwierzęcenia mordercy można jeszcze osiągnąć.

Po książkę sięgnęłam przypadkiem, po zakończeniu "Totentanz" pana Gorzki. Myślałam sobie - morderczy zaginiony brat bliźniak - no nie, zejdźmy na ziemię. I trafiłam na TO - morderczy zagioniony trojaczek. Trzeba mieć szczęście. Co ciekawe, obie ksiązki były wydane w maju 2020, więc to chyba dowód na to, że wielkie umysły myślą podobnie.

Jednak Gorzka bardziej mi pasuje od...

Bardzo dobra i wciągająca ksiazka, choć mam wrażenie, że zbyt długo było budowane napięcie. O ile sama sprawa nie skradła mojego serca, o tyle na pewno chętnie sięgnę po kolejną część, żeby zobaczyć Igora Brudnego w akcji i podglądać go w czasie pracy :)

Bardzo dobra i wciągająca ksiazka, choć mam wrażenie, że zbyt długo było budowane napięcie. O ile sama sprawa nie skradła mojego serca, o tyle na pewno chętnie sięgnę po kolejną część, żeby zobaczyć Igora Brudnego w akcji i podglądać go w czasie pracy :)

Książka trzyma w napięciu i niesamowicie wciąga. Trudno się od niej oderwać. Ciekawa tematyka w tle. Realistyczna i mocna. Dobre dialogi.

Książka trzyma w napięciu i niesamowicie wciąga. Trudno się od niej oderwać. Ciekawa tematyka w tle. Realistyczna i mocna. Dobre dialogi.

W Zielonej Górze dochodzi do brutalnego morderstwa. Wszystko byłoby super, gdyby nie fakt, że podejrzany jest łudząco podobny do warszawskiego komisarza - Igora Brudnego.
Brudny nie ma wyjścia i musi wrócić do rodzinnego miasta, by oczyścić się z podejrzeń oraz poznać prawdę swojego pochodzenia.

Na miejscu działa zespół inspektora Romualda Czarneckiego. Człowieka, który w swojej karierze widział już wszystko. Tyle, że to, co dzieje się teraz… przechodzi ludzkie pojęcie.
Brutalność morderstw pokazuje, że to dopiero początek, a pojawienie się w mieście Igora, jeszcze bardziej komplikuje sytuację.

Czarnecki ma łeb na karku, ale Igor też nie jest w ciemię bity. Ta dwójka mogłaby stworzyć dobry zespół. Oboje mają świetnego nosa, są inteligentni i charyzmatyczni. Igor stara się dowiedzieć, o co tu chodzi, a zespół Czarneckiego, mając świadomość, że podejrzanym jest jeden z bliźniaków, starają się znaleźć motyw i …. sprawcę. Nadinspektor nie wierzy, że to komisarz z Warszawy, ale dowody mówią co innego.

Igor Brudny to typ człowieka skomplikowanego i trudnego. Twardy warszawski glina, którego ukształtowała przeszłość. Na dodatek nikomu nie ufa. Wyjątkiem jest jego była partnerka z pracy i przyjaciółka Julka Zawadzka.


Czy Igor zaufa kolejnej osobie i opowie o swoim dzieciństwie?
Czy możliwe jest to, że sprawcą jest Brudny? Co tak naprawdę komisarz ma wspólnego z ofiarami i jak to się z nim łączy?

Powiem Wam, że pod koniec tej historii miałam już totalnie takie “WTF�� i czekałam tylko, aż coś jeszcze pierdzielnie. I się nie pomyliłam. Szczękę zbierałam z podłogi.

Książkę przeczytałam na raz i to nie dlatego, że jest cienka. Nie mogłam się od niej oderwać. Przemysław Piotrowski idealnie buduję atmosferę napięcia, niepewności oraz grozy, podsycając ciekawość czytelnika. Ale również sprawnie lawiruje po tematach ciężkich i emocjonalnych, które mogą wywoływać u jednych odrazę, niedowierzanie, a u innych wściekłość.

Jeśli szukacie mocnego, mrocznego kryminału to zdecydowanie polecam Wam sięgnąć po “Piętno

W Zielonej Górze dochodzi do brutalnego morderstwa. Wszystko byłoby super, gdyby nie fakt, że podejrzany jest łudząco podobny do warszawskiego komisarza - Igora Brudnego.
Brudny nie ma wyjścia i musi wrócić do rodzinnego miasta, by oczyścić się z podejrzeń oraz poznać prawdę swojego pochodzenia.

Na miejscu działa zespół inspektora Romualda Czarneckiego. Człowieka, który...

Pierwsze spotkanie z tym autorem i na pewno nie ostatnie. Zagadka trochę prosta bo domyśliłem się rozwiązania po około 1/3 książki... Może trochę wcześniej. Jednak prowadzenie, teksty, relacje bohaterów i mrok bardzo mi się podobały. Mam wielkie nadzieje, że kolejne książki będą bardziej zagadkowe i będzie jakiś twist. Tutaj nie wyszło. Przynajmniej na mnie 🙂

Pierwsze spotkanie z tym autorem i na pewno nie ostatnie. Zagadka trochę prosta bo domyśliłem się rozwiązania po około 1/3 książki... Może trochę wcześniej. Jednak prowadzenie, teksty, relacje bohaterów i mrok bardzo mi się podobały. Mam wielkie nadzieje, że kolejne książki będą bardziej zagadkowe i będzie jakiś twist. Tutaj nie wyszło. Przynajmniej na mnie 🙂