Adam Przechrzta

Sama jestem zdzwiona, że tak nisko oceniam tą książkę, mimo że z pewnością sięgnę po kontynuację. Pozwólcie jednak, że rozjaśnię sytuację. Janusz Magnuszewski prowadzi w Zielonej Górze antykwariat, które wedle jego własnej wiedzy, wcale nie jest taki zwyczajny, bo Janusz doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że jego ojciec był magiem, a i sklep jest w połowie magiczny. To znaczy, tak przynajmniej myśli antykwariusz. Prawda jest zupełnie inna i przewraca życie mężczyzny do góry nogami. Niebezpieczeństwa, magia, intrygi polityczne - nie tego spodziewał się bohater. O ile od początku czułam się mocno zaintrygowana, im dalej zagłębiałam się w historię, tym bardziej widziałam podobieństwa do mojej ukochanej serii Materia Prima. W "Antykwariacie pod Salamandrą" znajdziemy ten sam typ bohatera - Olaf i Janusz mogliby być braćmi. Ich charakter, sposób zachowania i ogólna charakterystyka wprowadzenia bohatera w "szerszą" perspektywę świata, jest niemal identyczna. To samo tyczy się kreacji świata, która owszem, ogólnie różni się nieco, ale główne jej założenia są oparte na tym samym systemie. Ponadto motyw "found family", który ja bardzo lubię, tutaj za bardzo przypomina ten z Materia Prima. Te podobieństwa mogłabym wymieniać bardzo długo, jako że poprzednią serię czytałam kilka razy i znam niemalże na pamięć. To jednak wyjaśnia, co sprawiło, że zawiodłam się na "Antykwariacie". Finalnie dostałam "Adepta" uzupełnionego o kilka innych wątków z dalszych tomów serii, przepisanego we współczesne czasy i bardziej współczesnych bohaterów. Bawiłam się dobrze i czytało się lekko, ale po spodziewałam się czegoś więcej. Nie mniej będę czytać dalej, bo mam nadzieję, że to dopiero wprowadzenie do serii i od kolejnego tomu Adam Przechrzta pokaże coś innego, "nieprzechrztowskiego".