Cudowne lata

W pierwszym momencie pomyślałem, że to jakaś historyjka dla nastolatek. W 3/4 książki następuje jednak taki zwrot akcji, że naprawdę warto czytać. Fajna historia, świetnie napisana.

W pierwszym momencie pomyślałem, że to jakaś historyjka dla nastolatek. W 3/4 książki następuje jednak taki zwrot akcji, że naprawdę warto czytać. Fajna historia, świetnie napisana.

Kolejna niesamowita książka tej autorki. Po ,,Życiu Violette”, którą przeczytałam wcześniej. Tam główną bohaterkę poznajemy na cmentarzu, tu - w schronisku dla zwierz��t. I podobnie jak w ,,Życiu Violette” powoli poznajemy tajemnice jej życia i dowiadujemy się, dlaczego znalazła się w tym miejscu. Wszystko, co ludzkie, pojawia się w tej powieści: życie i śmierć, przyjaźń i miłość, wreszcie tak modny dziś temat orientacji seksualnej, który to wątek zaskakująco został wykorzystany w fabule powieści. Polecam!

Kolejna niesamowita książka tej autorki. Po ,,Życiu Violette”, którą przeczytałam wcześniej. Tam główną bohaterkę poznajemy na cmentarzu, tu - w schronisku dla zwierząt. I podobnie jak w ,,Życiu Violette” powoli poznajemy tajemnice jej życia i dowiadujemy się, dlaczego znalazła się w tym miejscu. Wszystko, co ludzkie, pojawia się w tej powieści: życie i śmierć, przyjaźń i...

Wzruszająca, klimatyczna, wspaniała...
Przyjaźń, miłość, bliskość, ...
Nina, Adrien, Etienne, ...
schronisko, "Biel hiszpańska", listy, ...
Rewelacyjna powieść, moja Liderka'2024 ❤️

Wzruszająca, klimatyczna, wspaniała...
Przyjaźń, miłość, bliskość, ...
Nina, Adrien, Etienne, ...
schronisko, "Biel hiszpańska", listy, ...
Rewelacyjna powieść, moja Liderka'2024 ❤️

Z tą książką pojechałam w maju na wakacje.
Autorka, którą znałam z „życia Violette” i tym razem mnie nie zawiodła. Mimo, że książka jest gruba, jest wciągająca i czyta się ją sprawnie. Opis przyjaźni między głównymi bohaterami w tytułowych cudownych latach chwytał mnie za serce. Łatwo wchodziło mi się w życie i problemy trójki bohaterów (szczególnie Niny),a końcówka co do jednej z postaci niesamowicie zaskakuje - w życiu bym się tego nie domyśliła.
Podsumowując, nie jest to lektura tak wspaniała jak „Życie Violette”, ale autorka trzyma bardzo dobry poziom i charakterystyczny dla siebie, urzekający styl opowiadania.

Z tą książką pojechałam w maju na wakacje.
Autorka, którą znałam z „życia Violette” i tym razem mnie nie zawiodła. Mimo, że książka jest gruba, jest wciągająca i czyta się ją sprawnie. Opis przyjaźni między głównymi bohaterami w tytułowych cudownych latach chwytał mnie za serce. Łatwo wchodziło mi się w życie i problemy trójki bohaterów (szczególnie Niny),a końcówka co do...

Kiedy mieliście swoje cudowne lata? Jaki smak i zapach ma młodość i dorastanie?
Czy nie można wejść dwa razy do tej samej rzeki? Czy przyjaźń i młodzieńcza miłość może przetrwać?
👉Na te pytania nie znajdziemy jednoznacznych i łatwych odpowiedzi.
👉Valerie Perrin roztacza aurę „cudownych lat” dorastania, by złapać nas w sieci trudnych pytań, a im dalej „w las”dorosłości, tym bardziej cudowne lata budzą już tylko nostalgię za czymś nierealnym.
👉Jednakże pokolenie dorastających w latach 90. z radością odkryje swoją duchową tożsamość: czytanie komiksów, słuchanie walkmana, oglądanie Gwiezdnych wojen, nagrywanie się godzinami na magnetofon i odsłuchiwanie, kupienie kurtki takiej, jak nosił wokalista Depeche Mode, itp. Mogłabym wymieniać setki ujęć swoich „cudownych lat”-buty Sofixy, dekatyzowane jeansy i będę się uśmiechać do własnych wspomnień.
👉Ale można też gorzko zapłakać, gdy przypomnicie sobie wszystkie te rzeczy z szafy życia, które boicie się wyrzucić. Wszystkie błędy, jak nietrafione zakupy. Niektóre z tej szafy wyskakują jak upiór po latach i ciążą- nieodwzajemniona miłość, ciąża, próba samobójcza, wypadek, kobiecość uwięziona w ciele mężczyzny.
👉Ileż tu emocji i gorzkich tabletek do przełknięcia?
-„że skóra bez dotyku umiera”,
-„wstydu i żalu nie da się złagodzić nawet po latach”,
-„Kiedy życie coś zabiera, to coś oddaje. Ale czasem źle rozdaje karty, szachruje.”
👉Odkrywasz, że „dzieło sztuki potrafi oderwać od najgorszej rzeczywistości”, „Dziewczęta są niemą poezją”,”Zmysły tak wiele znaczą”
Jak to jest, kiedy odbierają ci niewinność, kiedy przekonujesz się, że nie możesz ufać ludziom, że można czuć się jak raju w byle jakim mieszkanku…, a nie w zamku.
👉Przed wami huśtawka emocji, wzloty i upadki, panta rhei i carpe diem, nostalgia i niesmak, jak w życiu. Książka was pochłonie, jest z gatunku tych „życiowych”, a jak wiemy, życie pisze niesamowite scenariusze. Styl autorki porwie was w ten nurt życia.

Kiedy mieliście swoje cudowne lata? Jaki smak i zapach ma młodość i dorastanie?
Czy nie można wejść dwa razy do tej samej rzeki? Czy przyjaźń i młodzieńcza miłość może przetrwać?
👉Na te pytania nie znajdziemy jednoznacznych i łatwych odpowiedzi.
👉Valerie Perrin roztacza aurę „cudownych lat” dorastania, by złapać nas w sieci trudnych pytań, a im dalej „w las”dorosłości, tym...

„Wyobraź sobie, że od lat nie możesz się poruszyć, bo trzymasz pięść zaciśniętą w jakimś naczyniu, a żeby tę pięść wyciągnąć, żeby się uwolnić, wystarczy, żebyś puścił to, na czym ją zaciskasz. (…)
Otwierasz pięść, tracisz to, co trzymałaś tak zaciekle, i to coś opada na dno naczynia. A ty jesteś wolna”.
Opowieść o tym, co można otrzymać od życia, i o tym, co można stracić. Dobra literatura, polecam.

„Wyobraź sobie, że od lat nie możesz się poruszyć, bo trzymasz pięść zaciśniętą w jakimś naczyniu, a żeby tę pięść wyciągnąć, żeby się uwolnić, wystarczy, żebyś puścił to, na czym ją zaciskasz. (…)
Otwierasz pięść, tracisz to, co trzymałaś tak zaciekle, i to coś opada na dno naczynia. A ty jesteś wolna”.
Opowieść o tym, co można otrzymać od życia, i o tym, co można...

Początek bardzo zachęcający, pod koniec robi się nieco infantylnie, ale daję mocne 7 bo chętnie sięgałam po książkę i dobrze się ja czytało

Początek bardzo zachęcający, pod koniec robi się nieco infantylnie, ale daję mocne 7 bo chętnie sięgałam po książkę i dobrze się ja czytało

Dla mnie książki tej autorki to bestselery !! Niesamowite pióro, wprost płynie się po spokojnym, ciepłym kołyszącym oceanie słów.

Dla mnie książki tej autorki to bestselery !! Niesamowite pióro, wprost płynie się po spokojnym, ciepłym kołyszącym oceanie słów.

Powieść o szkolnej przyjaźni trojga młodych ludzi. Początkowo wzruszająca, z czasem przeradza się w banalną historię, do której wrzucono wszystko: wątek sensacyjny (zaginięcie młodej dziewczyny),transseksualny, utratę bliskiej osoby, ciężką chorobę, samotność w różnych jej odsłonach... Z powieści o wszystkim wyszła niestety trochę historia o niczym. Ciekawa narracja prowadzona z różnych punktów widzenia i różnych perspektyw czasowych, które na koniec się zbiegają. Czytadło na lato, ale mnie ostatecznie zmęczyło.

Powieść o szkolnej przyjaźni trojga młodych ludzi. Początkowo wzruszająca, z czasem przeradza się w banalną historię, do której wrzucono wszystko: wątek sensacyjny (zaginięcie młodej dziewczyny),transseksualny, utratę bliskiej osoby, ciężką chorobę, samotność w różnych jej odsłonach... Z powieści o wszystkim wyszła niestety trochę historia o niczym. Ciekawa narracja...

Trzy historie, troje przyjaciół, trzy różne życiorysy , w których nie jeden z nas mógłby się przejrzeć. Ze wspomnieniami z lat dziecięcych, nastoletnimi rozterkami czy próbą dźwignięciem życia dorosłego.
Autorka splata trzy historie w jedną budując każdą z nich drobiazgowo, z dozą czułości i szacunku dla wyborów przez nich dokonywanych. Od początku można poczuć oddech przeszłości, który odcisnął piętno na obecnym życiu tej trójki, co podbija odbiór książki. Po raz drugi książka V. Perrin spowodowała, że usiadłam i rozgościłam się w tej historii zabierając ze sobą jej cząstkę.

Trzy historie, troje przyjaciół, trzy różne życiorysy , w których nie jeden z nas mógłby się przejrzeć. Ze wspomnieniami z lat dziecięcych, nastoletnimi rozterkami czy próbą dźwignięciem życia dorosłego.
Autorka splata trzy historie w jedną budując każdą z nich drobiazgowo, z dozą czułości i szacunku dla wyborów przez nich dokonywanych. Od początku można poczuć oddech...