Cytat dnia
Jesteś nadętym dupkiem, ale jesteś honorowy.
Najnowsze artykuły
ArtykułyPowiedz mi, gdzie jedziesz na wakacje, a powiem ci, co czytać: idealne książki na lato
1
ArtykułyZadaj pytanie Marii Strzeleckiej, laureatce Nagrody Literackiej Warszawy
1
ArtykułyPatroni roku 2025. Jeden z najwybitniejszych polskich pisarzy i patron liberalnej inteligencji
15
ArtykułyNajlepsze thrillery wszech czasów według „Time’a”. Polska pisarka na liście20
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2024
2023
Córka słońca i księżyca Ann Dove 
Ann Dove poznałam przy okazji patronatu nad jej debiutancką powieścią „Czystokrwisty”, który okazał się naprawdę bardzo dobra. Gdy dowiedziałam się o powstawaniu kolejnej książki, byłam zachwycona możliwością powrotu do świata stworzonego przez autorkę. Ta książka jest dla mnie wyjątkowa nie tylko ze względu na patronat, ale również dlatego, że jako betareaderka brałam czynny udział w jej powstawaniu. To moje literackie dziecko, w którym zakochałam się od pierwszych słów. Jestem niezmiernie wdzięczna Ani za to, że mogłam nie tylko patronować tej książce, ale stać się jej częścią (moje zdziwienie i wzruszenie, gdy zobaczyłam swoje imię w podziękowaniach, były nie do opisania).
„Córka słońca i księżyca” to pierwszy tom trylogii, która, mam nadzieję, podbije Wasze serca tak, jak podbiła moje. Powieść napisana jest lekkim i przyjemnym stylem, dzięki czemu pomimo prawie 500 stron czyta się ją błyskawicznie. Widać, że autorka doskonale operuje słowem, a jej warsztat pisarski stoi na bardzo wysokim poziomie. Fabuła jest niezwykle interesująca, a pięknie rozbudowany świat wciąga nas w nordyckie mity i dziewięć krain zamieszkiwanych przez nordyckich bogów, lodowych gigantów i zmiennokształtnych. W książce znajdziemy magię żywiołów, która ma swoje ograniczenia i jest wzmacniana przez picie krwi – system ten jest bardzo dobrze przemyślany i świetnie wykorzystany. Dodatkowo spotykamy różne rasy: elfy, Asgardczyków czy zmiennokształtnych (wilki, lisy, sokoły). Książka osadzona jest w świecie nordyckich mitów, które odgrywają w niej kluczową rolę.
Isa, strażniczka Świętego Sadu, zostaje pojmana i zniewolona. Jej życie wywraca się do góry nogami. Jak sobie poradzi? Kogo spotka na swojej drodze? Tego dowiecie się, czytając książkę. Ann Dove wykorzystuje w swojej powieści motyw Ragnaroku, który jest jednym z najważniejszych w mitologii nordyckiej. Ponadto, w ciekawy sposób ukazana jest przepowiednia ciążąca nad drugim głównym bohaterem – Fenrirem. Autorka stopniowo wprowadza nas w historię obu postaci, wykorzystując dwie perspektywy, co pozwala poznać głębię fabuły i spojrzeć na wydarzenia z różnych stron.
„Córka słońca i księżyca” jest zaliczana do gatunku romantasy. Muszę przyznać, że nie jestem fanką tego rodzaju literatury, ale ta książka całkowicie mnie pochłonęła. Slow burn, czyli powolne budowanie napięcia między bohaterami, jest idealnie poprowadzony – widzimy, jak stopniowo się do siebie zbliżają, budują relację i jak rodzi się między nimi napięcie. Wątek „od wrogów do kochanków”, który jest moim ulubionym, jest tutaj bardzo autentyczny. Fenrir i Isa rzeczywiście początkowo stoją po dwóch stronach barykady. To po prostu crème de la crème. Sceny zbliżeń są napisane w sposób zmysłowy, autorka dba o komfort czytelnika i unika ordynarnych opisów.
Historia pokazuje również, jak mocno zakorzenione przekonania i wierzenia mogą zaślepiać człowieka, sprawiając, że stajemy się ślepi na różne sytuacje i przyjmujemy wszystko tak, jak nas nauczono. Opisy wojny są jednocześnie brutalne i świetnie przedstawione. Autorka ukazuje prawdziwe oblicze konfliktu wraz z jego przyczynami. Historia wzbudza w czytelniku wiele emocji, co dla mnie jest bardzo ważne w czytanych książkach. Akcja jest dynamiczna, autorka umiejętnie buduje napięcie, by potem zostawić nas z roztrzaskanym sercem i krzykiem: „Ja chcę już drugi tom!”.
Bohaterowie są bardzo dobrze wykreowani, realni i można się z nimi utożsamić. Główne postacie mają za sobą trudną przeszłość, która odcisnęła piętno na ich życiu. Isa jest przedstawiona jako silna bohaterka, która mimo przeciwności losu nie poddaje się i brnie do przodu. Podoba mi się w niej to, że mimo swojej siły i przewagi nad innymi, nie wykorzystuje tego dla własnych korzyści. Jest empatyczna, pomocna i myśli o dobru innych. Fenrir to syn nordyckiego boga Lokiego, który został zniewolony przez bogów. Udaje mu się uciec, a doświadczenia z przeszłości sprawiły, że nie ufa nikomu. Na zewnątrz jest gruboskórny i nie okazuje słabości, ale wewnątrz kotłują się w nim różnorodne emocje. Jestem wielką fanką Fenrira, lubię pozornie antagonistycznych bohaterów, którzy wbrew pozorom mają uczucia.
Relacje między postaciami są bardzo dobrze rozpisane. Widzimy, jak wiele łączy Isę z jej przybraną babcią. Jak już wspomniałam, slow burn jest moim zdaniem idealnie zrealizowany. Między bohaterami iskrzy od napięcia. Możemy również zauważyć lojalność Isy wobec jej sióstr, z którymi wspólnie chroniła Święty Sad.
Podsumowując, to książka, która wciągnie Was w swoje sidła i sprawi, że będziecie domagać się od autorki drugiego tomu. Czytajcie, bo naprawdę warto!
Czystokrwisty Ann Dove 
Ann Dove w swojej debiutanckiej powieści "Czystokrwisty" stworzyła niezwykłe połączenie wampirycznej wojny i miłości, które wciąga czytelnika od pierwszej strony. Historia skupia się na dwóch postaciach, Kirze i Ivarze, którzy spotykają się przypadkowo i od razu odczuwają ogromne przyciąganie, nic o sobie nie wiedząc. Później spotykają się znowu, tym razem na polu bitwy i okazuje się, że są członkami wrogich sobie wampirzych klanów.
Przedstawiona w książce historia jest ciekawa, angażująca, ale za szybko się kończy. Nic dziwnego, bo autorka zmieściła ją na zaledwie 200 stronach. To mało w przypadku opowieści, w której człowiek zanurzy się całym sobą i która wciąga jak magnes, a taki właśnie jest debiut Dove. Wiodącym wątkiem w powieści jest wątek romantyczny. To centralny punkt historii, który prowadzi głównych bohaterów przez różne trudności, testując uczucie zakochanych na każdym kroku. Choć jest on nacechowany napięciem i konfliktem między bohaterami, został wykreowany z ogromną precyzją. Relacja między Kirą a Ivarem to typowa narracja "enemies to lovers", jednak napisana jest ona z wyjątkową dbałością o detale i emocje postaci. Relacja ta jest nasycona napięciem, niepewnością i konfliktem, pełna jest również pasji i silnych emocji. Zarówno Kira, jak i Ivar, muszą zmierzyć się z lojalnością wobec swoich rodzin i z wewnętrznymi konfliktami dotyczącymi uczuć do drugiej osoby i lojalności względem swojego klanu. To walka między miłością a lojalnością, a ich uczucie rozwija się w warunkach skrajnego zagrożenia i wojny, co tylko wzmacnia ich więź. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że chociaż powieść nasycona jest elementami romantycznymi i namiętnością między głównymi bohaterami, nie jest to literatura erotyczna, a wszystko co dzieje się między Ivarem a Kirą, zostało przedstawione z ogromną delikatnością i taktem.
Świat przedstawiony w książce zawiera elementy mitologii i ukazuje skomplikowany układ między wampirycznymi klanami. Jest to interesujący akcent, lecz tylko akcent. Ucieszyłby mnie fakt, gdyby wspomniane elementy mitologiczne były bardziej rozbudowane. Z jednej strony autorka umiejętnie wykorzystuje krótki format, koncentrując się na istotnych wydarzeniach i emocjach, bez zbędnego rozciągania fabuły. Udało jej się skutecznie przekazać historię w sposób zwarty, pozwalając czytelnikom zanurzyć się w świat postaci bez nadmiernego rozpisywania się. Z drugiej strony uważam, że można było bardziej rozwinąć niektóre wątki, bo ta historia aż się o to prosi. Szczególnie tyczy się to wątków pobocznych, związanych z postaciami drugoplanowymi, jak chociażby surowi rodzice Kiry i inni bohaterowie, którzy pojawiają się nagle w kolejnych częściach powieści czy zawiłe relacje społeczne wampirów. Wzbogaciłoby to kontekst głównych wydarzeń. Niektóre postaci drugoplanowe również mogłyby być bardziej rozwinięte, szczególnie ich motywacje, tło i wpływ na głównych bohaterów. Lepsza charakterystyka tych postaci mogłaby przynieść większy związek czytelnika z różnymi aspektami historii, a także więcej zrozumienia i emocji. Z kolei więcej informacji na temat historii klanów wampirów, ich powstania, ewolucji i poprzednich konfliktów mogłoby być wspaniałym tłem dla głównej opowieści. Wracamy więc do punktu, w którym stwierdzam, że ta historia jest zbyt krótka. Po prostu chciałabym więcej. Szczególnie od momentu, w którym Ivar i Kira uciekają, bo wtedy akcja zaczyna galopować bez opamiętania.
Powieść jest pełna dynamiki, zawiera wiele zwrotów akcji i nieoczekiwanych momentów, co dodaje jej intensywności i trzyma czytelnika w napięciu. Szczególnie jeden plot twist robi ogromne wrażenie. Totalnie niespodziewany, nagły i zasmucający. Musiałam po nim odłożyć książkę na jakiś czas, bo roztrzaskał moje serce w drobny mak. Sceny walki są opisane w sposób plastyczny, co podkreśla dramatyczność i intensywność sytuacji. Język, choć prosty, jest płynny i dobrze oddaje emocje oraz przeżycia bohaterów. Autorka zgrabnie operuje słowem, nie zaniedbując detali ani emocji postaci. Bohaterowie w "Czystokrwistym" stanowią serce i siłę napędową historii. Kira i Ivar, główni bohaterowie powieści, są swoimi przeciwieństwami, jednocześnie uzupełniają się nawzajem. Kira Ásbirningar to niezależna i silna wampirzyca, która wyrosła w środowisku wypełnionym wrogością między klanami. Jej postać jest pełna sprzeczności - mimo bycia potężną istotą, troszczy się o swoich poddanych i dba o relacje z ludźmi. To osoba, która stara się łączyć swoje wampirze dziedzictwo z empatią i dbałością o innych. W jej charakterze kryje się wrażliwość, która koliduje z surowymi oczekiwaniami jej rodziny. Postać Ivara Sturlunga jest złożona - jako potomek szlachetnego rodu Sturlungów ma zarówno skłonność do intryg, jak i zdolność do głębokiej lojalności. Jego wybuchowy charakter i determinacja kontrastują z tajemniczymi elementami, które stoją za jego postawą wobec wampirzej wojny. Różnorodność cech charakteru Kiry i Ivara sprawia, że czytelnicy emocjonalnie angażują się w ich losy. Ich wzajemne relacje, napięcia, i przede wszystkim ewolucja postaci na przestrzeni historii przyciągają uwagę i skłaniają do śledzenia ich losów z zapartym tchem.
Wampiry zostały przedstawione w powieści w sposób kreatywny, świeży i oryginalny, a jednocześnie mieszczą się w klasycznym wyobrażeniu o tych istotach. Chociaż nadal posiadają cechy charakterystyczne dla wampirów, takie jak długowieczność (fajnie pokazana w książce na tle zmieniających się czasów, w których toczy się akcja),siła i pragnienie krwi, to ich przedstawienie jest odświeżające i innowacyjne. Autorka wprowadza własne elementy do znanych nam klasycznych wyobrażeń o wampirach, łącząc je z nordyckimi wierzeniami i kulturą. To sprawia, że wampiry w tej powieści zyskują unikalny kontekst, a ich funkcjonowanie w świecie oraz ich społeczne struktury są bardziej złożone niż w tradycyjnych opowieściach o wampirach. Wampiry są tu podzielone na różne klany, które rywalizują ze sobą, co odzwierciedla strukturę społeczną. Ich długowieczność i siła są mocno eksponowane, a ich relacje z ludźmi i między sobą wprowadzają nowe aspekty w interpretacji wampiryzmu.
"Czystokrwisty" to krótka (w moim odczuciu zbyt krótka),ale wciągająca powieść o wampirach, która skupia się na relacji między głównymi bohaterami, wplecionej w kontekst wampirycznej wojny. Chociaż istnieje potencjał do rozbudowy niektórych aspektów fabuły, książka zgrabnie opowiada historię, w której czytelnicy znajdą wiele emocji, dynamiki i napięcia, co czyni ją fascynującą lekturą dla fanów wampirycznych opowieści i romansów.
