Pan Ciemności

Kongijska dżungla wypala go od wewnątrz. Trawi go, by przekuć cierpienia w nowe jestestwo. Prawie jak wąż zrzucający swą starą skórę.
Życie Andrew Battella, który ujęty i zniewolony przez Portugalczyków, przez ponad 20 lat służył im jako pilot morski czy nawet żołnierz, nie należało do kolorowych. Otaczająca go sieć intryg i spisków doprowadza w końcu do zetknięcia z pierwotną i brutalną siła zamieszkującą ciemną dżunglę Afryki. Wiara, moralność, a nawet przekonania skonfrontują się z potęgą okrucieństwa plemienia Pana Ciemności. Imię jego Imbe-Jaqqa.

Wziąłem do ręki tę książkę wiedząc o niej niewiele. Fabuła i opis obiecywały sporo, toteż z nadzieją przystąpiłem do lektury, lecz za nic nie spodziewałbym się, że powieść Roberta Silverberga pochłonie mnie do tego stopnia, iż pokaźnych rozmiarów dzieło skończę w kilka dni. Zasługa to niewątpliwie świetnego tempa i narracji pierwszoosobowej, którą notabene uwielbiam, ale nie tylko tym stoi ta opowieść, albowiem prócz znakomitej kompozycji pokazuję zderzenie dwóch albo i trzech różnych od siebie światów, gdzie na porządku dziennym jest konflikt katolicko-protestancki, a gdy bohater rusza nieco dalej, to czekać będzie na jego drodze groza wynikająca z pogańskich praktyk, których zwieńczeniem będzie kanibalizm. Powieść Silverberga można więc odczytywać różnie. Dla jednych zostanie przygodową książką z elementami historycznymi, dla drugich może być pewnego rodzaju mariażem fantastyki historycznej z elementami horroru, aczkolwiek nietuzinkowego w swej istocie.

Jakby nie spojrzeć na dzieło amerykańskiego pisarza, to nadal będzie tytułem mocno osadzonym w oparach gęstego, lepkiego od potu, dusznego klimatu kolonizowanej Afryki przełomu XVI i XVII wieku, który poczuć będzie można każdym zmysłem. Fabuła porusza przez to szereg wątków stanowiących siłę oraz napęd wydarzeń toczących się na kartach książki. Obcość splata się tu z zagubieniem, rzeczywistość z ułudą, a dzikość z pożądaniem będącym równie ważnym aspektem tej historii, bo też nie braknie dosadności w opisach cielesności czy brutalności, więc ci najbardziej wrażliwi mogą poczuć pewien dyskomfort. Osobiście jestem zachwycony lekturą i dziwię się, że tak mało słychać o tej niezwykle przemyślanej oraz intrygującej opowieści.

Kongijska dżungla wypala go od wewnątrz. Trawi go, by przekuć cierpienia w nowe jestestwo. Prawie jak wąż zrzucający swą starą skórę.
Życie Andrew Battella, który ujęty i zniewolony przez Portugalczyków, przez ponad 20 lat służył im jako pilot morski czy nawet żołnierz, nie należało do kolorowych. Otaczająca go sieć intryg i spisków doprowadza w końcu do zetknięcia z...

Ciężko ocenić. Książka dobra, może nawet i bardzo dobra, ale też bardzo nie równa. Są fragmety które czyta sie z zapartym tchem takie naprawde wciągające, ale są też takie których czytac sie poprostu nie da, można by spokojnie skrócić tą historie o kilkanaście stron.

Ciężko ocenić. Książka dobra, może nawet i bardzo dobra, ale też bardzo nie równa. Są fragmety które czyta sie z zapartym tchem takie naprawde wciągające, ale są też takie których czytac sie poprostu nie da, można by spokojnie skrócić tą historie o kilkanaście stron.

Spodziewałam się czegoś innego po tym autorze (więcej metaforyzacji i psychologii),ale mnie zaskoczył. Właściwie pozytywnie. Mocne, stylizowane na powieść para-historyczną, dość brutalne, świeże. Mocne 8/10.

Spodziewałam się czegoś innego po tym autorze (więcej metaforyzacji i psychologii),ale mnie zaskoczył. Właściwie pozytywnie. Mocne, stylizowane na powieść para-historyczną, dość brutalne, świeże. Mocne 8/10.

Przepis na udaną powieść historyczną wydaje się być stosunkowo prosty. Może się on opierać na zaledwie dwóch składnikach:

1. Odnaleźć w kronikach świata historię na tyle ciekawą per se i obcą codziennemu doświadczeniu czytelnika, aby móc go nią zainteresować.
2. Opowiedzieć tę historię świetnym językiem w taki sposób, abyśmy uwierzyli, że opisywane wydarzenia mogły mieć faktycznie taki przebieg (wywołać poczucie realizmu opowieści).

Łatwiej powiedzieć niż zrobić, tym bardziej, że świetna, angażująca uwagę proza jest kartą atutową nielicznych. Silverberg zawsze miał talent narratorski i choć nigdy jakoś go nie podziwiałem stricte za język, tak jego “Pan Ciemności” jest powieścią przesyconą takim niesamowitym klimatem, że nie sposób wyjść po tej historii obojętnym na ten fantastyczny krajobraz XVI-wiecznej Afryki.

Podróż Andrew Battella jest pełna egzotyki, osobliwości, cierpień, moralnych dywagacji, zdrad, potworności, pogańskich rytuałów, śmiercionośnych chorób, groźnej fauny, ekstremalnego klimatu, beznadziei i przemocy. Ale z drugiej strony jest też piękno przyrody, zachwyt, rozkosze ciała, wyjątkowość potraw, różnorodność ludzkich wierzeń, współpraca w obliczu niebezpieczeństw, poczucie wspólnoty i braterstwa, chwile beztroskiej radości i spokoju.

Bohater wraz z przeżytymi latami przechodzi przemiany, jego świadomość poszerza się, spojrzenie na świat, moralność i religię ulega naturalnemu rozwojowi. Jego droga jest przepełniona cierpieniem przetykanym koralikami przyjemności i spełnienia. Jego duszę targają sprzeczne uczucia, tożsamość protestanta i Anglika przechodzi intrygującą transformację. A to wszystko we wspaniale odmalowanej Afryce, która poddaje w wątpliwość nasze rozumienie normalności i uniwersalnych zasad moralnych.

Od niewoli w portugalskim więzieniu, przez pływanie na krypach nieprzyjaciela, aż po ciemne zakamarki interioru wśród plemienia ludożerców, Silverberg całkowicie zachwyca czytelnika, relacjonując wydarzenia natury tak niewiarygodnej, wstrętnej, przerażającej, a jednocześnie tak fascynującej, że nie sposób odwrócić wzroku. Serca bije szybciej na myśl o tym, jak to jest możliwe, że ludzka dusza zdolna jest do tworzenia takich okropności? Co jest w tej relacji prawdą, a co fikcją literacką? Jak może się zmienić człowiek z tzw. świata cywilizowanego, popchnięty w sam środek afrykańskiego szaleństwa? Jak zachować klarowność myśli i wiary w istnienie boskiego planu w obliczu wszechobecnego grzechu i zniszczenia?”.

Nigdy nie zapomnę tej historii, jest opowiedziana w znakomity sposób. Polecam każdemu cierpliwemu czytelnikowi zdolnemu w całości zanurzyć się w fantastycznym i niepojmowalnym.

Przepis na udaną powieść historyczną wydaje się być stosunkowo prosty. Może się on opierać na zaledwie dwóch składnikach:

1. Odnaleźć w kronikach świata historię na tyle ciekawą per se i obcą codziennemu doświadczeniu czytelnika, aby móc go nią zainteresować.
2. Opowiedzieć tę historię świetnym językiem w taki sposób, abyśmy uwierzyli, że opisywane wydarzenia mogły mieć...

Książka dobra, czytało się dobrze,szczególnie pierwsze trzy części, dalej trochę gorzej, książka interesująca,ciekawa,jednak nie żadne wow,i na kolana nie rzuca.

Książka dobra, czytało się dobrze,szczególnie pierwsze trzy części, dalej trochę gorzej, książka interesująca,ciekawa,jednak nie żadne wow,i na kolana nie rzuca.

Śledziłem już od wczesnych zapowiedzi, a długo trzeba było czekać na ostateczny termin wydania. Ale wiedziałem, że będzie warto już po samym opisie i bliskiej mi tematyce.
Po mistrzowsku i bez owijania w bawełnę opowiedziana historia, pełna zawiłości, zwrotów akcji, przygody, tajemnic Czarnego Lądu.
Arcydzieło.

Śledziłem już od wczesnych zapowiedzi, a długo trzeba było czekać na ostateczny termin wydania. Ale wiedziałem, że będzie warto już po samym opisie i bliskiej mi tematyce.
Po mistrzowsku i bez owijania w bawełnę opowiedziana historia, pełna zawiłości, zwrotów akcji, przygody, tajemnic Czarnego Lądu.
Arcydzieło.

Co to była za podróż! Pan Ciemności to niesamowita książka przygodowa, którą powinien przeczytać każdy mający dzikość w sercu. Gorąco polecam

Co to była za podróż! Pan Ciemności to niesamowita książka przygodowa, którą powinien przeczytać każdy mający dzikość w sercu. Gorąco polecam

Jedna z najlepszych książek jakie czytałem. Bez poprawności politycznych i bez cenzury więc byłem zachwycony. Autor nie bawi się w ugrzecznianie fabuły więc książka jest momentami brutalna, przesiąknięta klimatem dzikiej Afryki i czasami kolonialnymi. Nie brakuje tu bitew, polityki, intryg, śmierci, smrodu lochów, seksu ale i uczuć. Raczej nie dla wrażliwców. Daję 9

Jedna z najlepszych książek jakie czytałem. Bez poprawności politycznych i bez cenzury więc byłem zachwycony. Autor nie bawi się w ugrzecznianie fabuły więc książka jest momentami brutalna, przesiąknięta klimatem dzikiej Afryki i czasami kolonialnymi. Nie brakuje tu bitew, polityki, intryg, śmierci, smrodu lochów, seksu ale i uczuć. Raczej nie dla wrażliwców. Daję 9

Świetna powieść, dla fanów powieści historyczno-przygodowej może nawet obowiązkowa 🙂 Co prawda jest tu pewnie kilka razy więcej seksu i zabijania niż w typowej powieści historycznej, ale mi to nie przeszkadzało. No i kanibale, gotowanie ludzi w kotłach przewija się przez całą książkę.

Świetna powieść, dla fanów powieści historyczno-przygodowej może nawet obowiązkowa 🙂 Co prawda jest tu pewnie kilka razy więcej seksu i zabijania niż w typowej powieści historycznej, ale mi to nie przeszkadzało. No i kanibale, gotowanie ludzi w kotłach przewija się przez całą książkę.

Monumentalna powieść, którą sam autor zaliczył do gatunku "fantastyki historycznej". Innymi słowy, Silverberg wziął postać autentycznego angielskiego marynarza z przełomu XVI i XVII wieku (o którym tyle wiadomo, że spędził w Afryce jako więzień ponad dwadzieścia lat),a potem uzupełnił luki w jego życiorysie używając do tego swej doprawdy genialnej wyobraźni. Wyszła z tego powieść bardzo treściwa, wypełniona przygodami, z dużą szczyptą erotyki i jeszcze większą grozy typu gore. Język, stylizowany na opowieść prostego Anglika czasów szekspirowskich, od początku daje poczucie obcowania z czymś autentycznym, ale w przeciwieństwie do chociażby "Rytuałów morza" Goldinga, zupełnie nie przeszkadza w odbiorze. Słowem - bardzo smakowite. Szczególnie powinno się spodobać tym, którzy z przyjemnością czytali "Terror" Dana Simmonsa.

Monumentalna powieść, którą sam autor zaliczył do gatunku "fantastyki historycznej". Innymi słowy, Silverberg wziął postać autentycznego angielskiego marynarza z przełomu XVI i XVII wieku (o którym tyle wiadomo, że spędził w Afryce jako więzień ponad dwadzieścia lat),a potem uzupełnił luki w jego życiorysie używając do tego swej doprawdy genialnej wyobraźni. Wyszła z tego...