Rywalki

Przyznam, że bardzo sceptycznie podchodziłam do tej książki. Okazało się jednak, że trafiłam na zaskakujący umilacz czasu i wciągającą historię. Bardzo mnie pochłonęła i miło spędziłam przy niej czas do tego stopnia, że właśnie sięgam po kolejny tom. Polecam :)

Przyznam, że bardzo sceptycznie podchodziłam do tej książki. Okazało się jednak, że trafiłam na zaskakujący umilacz czasu i wciągającą historię. Bardzo mnie pochłonęła i miło spędziłam przy niej czas do tego stopnia, że właśnie sięgam po kolejny tom. Polecam :)

Do przeczytania "Rywalek" zachęciły mnie komentarze pod serią "Royal" Valentiny Fast porównujące obie te pozycje. Jako, że ta druga seria bardzo mi się podobała postanowiłam sprawdzić co było jej inspiracją.
Niestety muszę przyznać, że momentami "inspiracja" była zbyt duża, miałam wrażenie, że czytam tą samą książkę. Z tyłu głowy miałam jednak myśl, że tom pierwszy "Rywalek" powstał trzy lata wcześniej, niż tom pierwszy "Royal". Nie sądzę, żeby te podobieństwa były przypadkowe.
Jednakże muszę przyznać, że główny zamysł na książkę i bohaterowie, bardziej przemawiały do mnie w serii "Royal".
W "Rywalkach" książę wydawał mi się momentami niezbyt rozgarnięty, a główna bohaterka, bywa irytująca. Eliminacje tak na prawdę nie były eliminacjami, tylko żyjąc sobie z dnia na dzień w pałacu ktoś postanowił nagle wrócić, kogoś odprawił książę, bo tak. Jakieś lekcje były, trochę ataków, płaczu i tęsknych listów po zaledwie paru dniach. Mimo to, coś w niej [książce] jest. Coś mnie do niej przyciągnęło i nie chciało puścić, a kiedy skończyłam zaczęłam rozglądać się za drugą częścią.

Do przeczytania "Rywalek" zachęciły mnie komentarze pod serią "Royal" Valentiny Fast porównujące obie te pozycje. Jako, że ta druga seria bardzo mi się podobała postanowiłam sprawdzić co było jej inspiracją.
Niestety muszę przyznać, że momentami "inspiracja" była zbyt duża, miałam wrażenie, że czytam tą samą książkę. Z tyłu głowy miałam jednak myśl, że tom pierwszy...

Świat w którym każdy człowiek jest przypisany do określonej klasy społecznej. Konkurs w którym dziewczęta rywalizują o serce księcia. America nie zamierza brać w tym udziału. Choć jest piątka serce oddała przystojnemu Aspenowi, który jest jedynie szóstka. Kiedy jednak zostaje wybrana musi jechać do pałacu. Książę Maxon okazuje się nadwyraz uprzejmy i miły i przystojny. America nie może być już tak pewna swoich uczuć. Zachwyciła mnie oryginalna koncepcja książki konkurs o serce księcia to niezwykłe spojrzenie na znaną i kochaną historie kopciuszkaUwielbiam te historie romantyczną i jest to jedna z najcudowniejszych książek

Świat w którym każdy człowiek jest przypisany do określonej klasy społecznej. Konkurs w którym dziewczęta rywalizują o serce księcia. America nie zamierza brać w tym udziału. Choć jest piątka serce oddała przystojnemu Aspenowi, który jest jedynie szóstka. Kiedy jednak zostaje wybrana musi jechać do pałacu. Książę Maxon okazuje się nadwyraz uprzejmy i miły i przystojny. ...

Pozycja pełna motywów znanych z innych książek. Jako, że Igrzyska Śmierci czytałam pierwsze, mocno kojarzyła mi się właśnie z nimi. Motyw reality-show, rebelianci, czyhające powstanie i silna, główna bohaterka. Może brak tu areny i walk na śmierć i życie, lecz nie mogłam podczas lektury odeprzeć wrażenia, że czytałam już coś podobnego. Mimo to uważam powieść za udaną. Wątek miłosny między Ami a Maxonem, uroczy, taki delikatny. Spokojnie dla młodszych czytelników, choć mi, babce po 30-stce, również się podobało.

Pozycja pełna motywów znanych z innych książek. Jako, że Igrzyska Śmierci czytałam pierwsze, mocno kojarzyła mi się właśnie z nimi. Motyw reality-show, rebelianci, czyhające powstanie i silna, główna bohaterka. Może brak tu areny i walk na śmierć i życie, lecz nie mogłam podczas lektury odeprzeć wrażenia, że czytałam już coś podobnego. Mimo to uważam powieść za udaną....

Idealne jest porównanie do Igrzysk Śmierci, bo czuć tutaj silną inspirację, ale na własnych zasadach. Niestety powieść jest dużo uboższa, mamy bardzo prostą fabułę, czarno-białe postacie, marne dialogi, trochę błędów logicznych. Czyta się w sumie nieźle, główna bohaterka - America jest nawet dość rozgarnięta, da się ją lubić i zrozumieć jej wybory.

Idealne jest porównanie do Igrzysk Śmierci, bo czuć tutaj silną inspirację, ale na własnych zasadach. Niestety powieść jest dużo uboższa, mamy bardzo prostą fabułę, czarno-białe postacie, marne dialogi, trochę błędów logicznych. Czyta się w sumie nieźle, główna bohaterka - America jest nawet dość rozgarnięta, da się ją lubić i zrozumieć jej wybory.

Igrzyska śmierci wersja z mniejszym rozlewem krwi

Igrzyska śmierci wersja z mniejszym rozlewem krwi

Od dawna mnie ta seria interesowała, by ją przeczytać. Natomiast mimo że przepłynęłam przez tą książkę, nie jest ona jakaś mega dobra. Fabuła się przyciąga i to strasznie, jest dużo denerwujących bohaterów np. Aspen czy May. O ile America jest w miarę ciekawą postacią i da się ją lubić, tak za innymi postaciami nie przepadam. Przeczytam serie do końca, ale raczej nie będzie to moja ulubiona seria.

Od dawna mnie ta seria interesowała, by ją przeczytać. Natomiast mimo że przepłynęłam przez tą książkę, nie jest ona jakaś mega dobra. Fabuła się przyciąga i to strasznie, jest dużo denerwujących bohaterów np. Aspen czy May. O ile America jest w miarę ciekawą postacią i da się ją lubić, tak za innymi postaciami nie przepadam. Przeczytam serie do końca, ale raczej nie będzie...

"Rywalki" to książka, która pochłonęła mnie bez reszty. Od pierwszych stron dałam się porwać wciągającej fabule i polubiłam bohaterów. Z niecierpliwością czekałam na to, co wydarzy się dalej. Autorka stworzyła wciągający świat, do którego chętnie się wraca. "Rywalki" to książka, którą z pewnością polecam każdemu miłośnikowi młodzieżowej literatury

"Rywalki" to książka, która pochłonęła mnie bez reszty. Od pierwszych stron dałam się porwać wciągającej fabule i polubiłam bohaterów. Z niecierpliwością czekałam na to, co wydarzy się dalej. Autorka stworzyła wciągający świat, do którego chętnie się wraca. "Rywalki" to książka, którą z pewnością polecam każdemu miłośnikowi młodzieżowej literatury

Jak ja bardzo żałuję, że tak późno sięgnęłam po tę książkę! Oczywiście jednocześnie jestem dumna, że w ogóle się na nią skusiłam.

Historia pochłonęła mnie od pierwszych rozdziałów. Z zapartym tchem śledziłam losy Ami. Byłam bardzo ciekawa samych Eliminacji. Jednak najbardziej w pamięci zostanie mi sama historia Illei i bardzo chętnie dowiem się, o co w tym chodzi. Śmierdzi tu jakimś kłamstwem.

Okładka w żadnym stopniu nie oddaje tego, co kryje środek. To naprawdę dobra, emocjonująca historia i mimo tego, że kręci się dookoła królestwa i przyszłych księżniczek, to w żadnym stopniu nie jest żenująca.

No i oczywiście kocham Maxona. Ale to tak tylko zostawiam tutaj

Jak ja bardzo żałuję, że tak późno sięgnęłam po tę książkę! Oczywiście jednocześnie jestem dumna, że w ogóle się na nią skusiłam.

Historia pochłonęła mnie od pierwszych rozdziałów. Z zapartym tchem śledziłam losy Ami. Byłam bardzo ciekawa samych Eliminacji. Jednak najbardziej w pamięci zostanie mi sama historia Illei i bardzo chętnie dowiem się, o co w tym chodzi. Śmierdzi...

Wciągnęła mnie historia Americi Singer , dobrze mi się czytało tą książkę, ale końcówka i jak dla mnie dwulicowość bohaterki mnie rozczarowała.

Wciągnęła mnie historia Americi Singer , dobrze mi się czytało tą książkę, ale końcówka i jak dla mnie dwulicowość bohaterki mnie rozczarowała.