Nanae Aoyama

Na tę pozycję składają się dwa opowiadania. Pierwsze dotyka relacji i różnic międzypokoleniowych. Poznajemy krnąbrną dwudziestolatkę Chizu, która wprowadza się do ponad siedemdziesięcioletniej Pani Ginko. Chizu jest dosyć irytującą postacią, bywa szorstka, niemiła i czasami nawet bezczelna wobec starszej Pani. Pani Ginko natomiast, mimo że ekscentryczna, jest osobą o dużym doświadczeniu i wielkim sercu, choć wydaje się niewzruszona zachowaniami dziewczyny, jednak w delikatny sposób pokazuje i uczy dziewczynę życia. Pani Ginko wprost nie sposób nie pokochać! Ta wydawałoby się prosta opowiastka, momentami nudnawa, opowiadająca o zwykłym życiu zawiera wiele mądrości, jednak nie są one oczywiste do wychwycenia, co może zniechęcić niektórych czytelników. O ile pierwsze opowiadanie zawarte w tej książce mnie urzekło i byłam w stanie wyłapać głębszy przekaz, tak to drugie (bardzo krótkie) było dla mnie zagadką i w ogóle nie pasowało mi do tej pozycji. Gdyby nie posłowie nigdy bym nie zrozumiała jego sensu. Podsumowując, to specyficzna i trudna w odbiorze pozycja. Polecam fanom literatury japońskiej i pięknej. Osobiście uważam, że jest warta uwagi, ale jestem też świadoma, że jej odbiór może być skrajnie różny w zależności od tego co kto lubi.