Boskie DNA

Psychologia jako nauka coraz bardziej interesuje się duchowością, są przeprowadzane liczne badania nad medytacją, w formie religijnej czy też świeckiej (Mindfulness); ten trend badawczy dociera także do Polski. Badania te zazwyczaj prowadzą do ciekawych wniosków dotyczących tego jak wiele rodzajów praktyk duchowych często pozytywnie wpływa na mózg, układ nerwowy i osobowość.
Tym bardziej ciekawą pozycją jest książka Marcina Gajdy, w której spotykamy się z próbą ukazania potencjalnego wpływu odkryć nauk ścisłych (m.in. fizyka kwantowa, biologia, logika) na teologię i teologię duchowości. Miłość i racjonalność jawią się w tym ujęciu jako cechy otaczającej nas rzeczywistości.
Słyszałem kiedyś taką myśl, że nie da się wierzyć w Boga po Auschwitz. Myślę, że jest w tym ziarno prawdy. W wiele rodzajów obrazu Boga, o których mówią ludzie religijni człowiek racjonalny, szczery i dążący do poznania prawdy nie będzie w stanie uwierzyć, uznać gdyż doświadczenie będzie w sposób oczywisty zaprzeczało istnieniu takiego bytu osobowego.
Jednak Marcin w swojej książce ukazuje pewne spojrzenie, które dla mnie jest przekonujące, nie ucieka od fundamentalnych pytań o zło, skrajne cierpienie, śmierć; nie zbywa tych pytań frazesowymi formułkami religijnymi, stara się uniknąć antropomorfizowania Boga, co jest dla mnie bardzo cenne. Widać w trakcie lektury, że autor książki przeszedł przez różne etapy drogi duchowej i dzieli się swoim zachwytem nad tym co odkrył u podstaw rzeczywistości. O tyle mnie to fascynuje, że sam kiedyś użyłem na podstawie swojej intuicji sformułowania: "nie ma nic piękniejszego niż Rzeczywistość".
Jednym z częściej używanych w książce słów jest słowo "miłość", co jest dla mnie bardzo ciekawe w kontekście tego, że w religiach niechrześcijańskich, takich jak buddyzm, uważa się "miłość" za jedną z iluzji, tak samo jak "osobowe ja". Autor książki jest jednak zdecydowanie po stronie podejścia, że nasze istnienie, tak jak istnienie otaczającej rzeczywistości, jest rzeczywistością realną, która ma znaczenie, a w dodatku rzeczywistość ta jest relacyjna.
Autor dzieli się również swoimi przemyśleniami dotyczącymi teologii nieinterwencyjnej, jako ścieżki do zrozumienia jak możliwe jest doświadczanie Miłości i wolności na sposób kontemplacyjny przy uwzględnieniu przypadkowości zdarzeń, która dla chrześcijan wciąż jawi się często jako trudna do pogodzenia z ich wiarą.
Podsumowując, polecam 😊; nie jest to książka "do wierzenia", a raczej skłaniająca do myślenia, refleksji, jak sam autor o niej mówi 😉
Mnie treść przekonuje i prowadzi do dalszego poznawczego (i nie tylko) otwierania się.

Psychologia jako nauka coraz bardziej interesuje się duchowością, są przeprowadzane liczne badania nad medytacją, w formie religijnej czy też świeckiej (Mindfulness); ten trend badawczy dociera także do Polski. Badania te zazwyczaj prowadzą do ciekawych wniosków dotyczących tego jak wiele rodzajów praktyk duchowych często pozytywnie wpływa na mózg, układ nerwowy i...

"(...) prawdziwą ścieżkę religijną (duchową) rozpoznasz po racjonalności i miłości. Nie ma nic bardziej racjonalnego od duchowości. Choć miłość bywa szalona, jednocześnie jest rozumna, bo chce rzeczywistego dobra i rozwoju dla tego, kogo kocha".
Fragment z książki pięknej, choć trudnej, bo burzącej schematy myślowe, wyobrażenia z całego dotychczasowego zycia na temat Boga. Zachęca do nowego, świeżego początku w poszukiwaniu nieznanych dróg duchowych, prowadzących ostatecznie ku Milosci

"(...) prawdziwą ścieżkę religijną (duchową) rozpoznasz po racjonalności i miłości. Nie ma nic bardziej racjonalnego od duchowości. Choć miłość bywa szalona, jednocześnie jest rozumna, bo chce rzeczywistego dobra i rozwoju dla tego, kogo kocha".
Fragment z książki pięknej, choć trudnej, bo burzącej schematy myślowe, wyobrażenia z całego dotychczasowego zycia na temat Boga....

Najpierw zaintrygowała mnie okładka, taka nieoczywista, nasuwająca wiele interpretacji co do treści książki. A treść jest smakowita!
Już we wstępie Marcin- lekarz, psychoterapeuta, rekolekcjonista, diakon stały- pisze, że "Boskie DNA" jest zaproszeniem do wspólnych poszukiwań, a nie zbiorem prawd do przyjęcia. Przyjęłam to zaproszenie i...nie rozczarowałam się.

Odważne pytania o styk psychologii i duchowości. Wiara w kontekście odkryć nauki, t.j. teorii kwantowej, ewolucji czy kosmologii zachęca do zadania sobie dogłębnych pytań i...wysiłku szczerych odpowiedzi.

"Teologami są więc zarówno naukowcy, jak i artyści, służący objawieniu się piękna i harmonii"- to jedno z ostatnich zdań książki, bardzo we mnie rezonuje.

Najpierw zaintrygowała mnie okładka, taka nieoczywista, nasuwająca wiele interpretacji co do treści książki. A treść jest smakowita!
Już we wstępie Marcin- lekarz, psychoterapeuta, rekolekcjonista, diakon stały- pisze, że "Boskie DNA" jest zaproszeniem do wspólnych poszukiwań, a nie zbiorem prawd do przyjęcia. Przyjęłam to zaproszenie i...nie rozczarowałam się.

Odważne...

W Boskim DNA nie znajdziemy ani jednego pustego frazesu. Dla mnie to książka przełomowa. Światło i drogowskaz dla wszystkich, których przytłoczyła zdeformowana, pozbawiona duchowości religijność. Marcin Gajda w znakomity sposób(dla mnie wprost natchniony) piszę o tym, jak Bóg, nauka, piękno przypadku, a nade wszystko miłość tworzą cudowną całość, która nadaje wszystkiemu sens. Gorąco polecam!

W Boskim DNA nie znajdziemy ani jednego pustego frazesu. Dla mnie to książka przełomowa. Światło i drogowskaz dla wszystkich, których przytłoczyła zdeformowana, pozbawiona duchowości religijność. Marcin Gajda w znakomity sposób(dla mnie wprost natchniony) piszę o tym, jak Bóg, nauka, piękno przypadku, a nade wszystko miłość tworzą cudowną całość, która nadaje wszystkiemu...

Absolutnie wyjątkowa. Próba syntezy dwóch, zdawałoby się, odrębnych światów: współczesnych nauk przyrodniczych (ze szczególnym uwzględnieniem fizyki kwantowej, neurobiologii, psychologii) z perspektywą teologii chrześcijańskiej (katolickiej). Ale jeżeli mówimy o teologii, to w jej pierwotnym znaczeniu: wyrastającej z osobistego doświadczenia kontemplacyjnego teologa a nie tylko z książek.
Dk. Marcin Gajda zaprasza nas do odważnego postawienia sobie wielu pytań, które wyrastają ze spotkania wiary i naukowego obrazu świata, a których spłycona religijność boi się zadawać lub jeżeli już to robi, zazwyczaj zbywa je niczego nie tłumaczącymi, powierzchownymi, gotowymi odpowiedziami.

Absolutnie wyjątkowa. Próba syntezy dwóch, zdawałoby się, odrębnych światów: współczesnych nauk przyrodniczych (ze szczególnym uwzględnieniem fizyki kwantowej, neurobiologii, psychologii) z perspektywą teologii chrześcijańskiej (katolickiej). Ale jeżeli mówimy o teologii, to w jej pierwotnym znaczeniu: wyrastającej z osobistego doświadczenia kontemplacyjnego teologa a nie...

"Jestem przekonany, że u podstaw całej rzeczywistości stoją miłość i racjonalność."- pisze autor.
Jeśli zastanawiasz się jak pogodzić rzeczywistość badań i nauki z transcendentnym światem, nie ubierając tego w błahe odpowiedzi, zachęcam do przeczytania.
Książka napisana przystępnym językiem, pełna przykładów z życia Marcina Gajdy, który jest niezwykle czułym i uważnym obserwatorem przenikających się rzeczywistości.
"Boskie DNA" inspiruje i daje efekt potrząsania śnieżną szklaną kulą, gdzie utarte schematy, obrazy i przekonania wirują, mieszając się ze sobą. W swoim czasie ułożą się cichutko opadając i znajdując swoje nowe, dobre miejsce zarówno w sercu jak i rozumie.

"Jestem przekonany, że u podstaw całej rzeczywistości stoją miłość i racjonalność."- pisze autor.
Jeśli zastanawiasz się jak pogodzić rzeczywistość badań i nauki z transcendentnym światem, nie ubierając tego w błahe odpowiedzi, zachęcam do przeczytania.
Książka napisana przystępnym językiem, pełna przykładów z życia Marcina Gajdy, który jest niezwykle czułym i uważnym...