Tańcząc. Rozmowy o kryzysie i przemianie

Wydaje mi się, że przeczytałem tą książkę w odpowiednim momencie. Zgadzam się z wieloma opiniami, które czytałem tu poniżej. W dwóch słowach : bardzo polecam!

Wydaje mi się, że przeczytałem tą książkę w odpowiednim momencie. Zgadzam się z wieloma opiniami, które czytałem tu poniżej. W dwóch słowach : bardzo polecam!

Nieporadnikowa rozmowa o gotowości na zmiany i przyjmowanych postawach w obliczu różnie rozumianego kryzysu i kiedy te reakcje obracają się przeciwko nam, a kiedy pozwalają płynąć przez zmienne życie.

Nieporadnikowa rozmowa o gotowości na zmiany i przyjmowanych postawach w obliczu różnie rozumianego kryzysu i kiedy te reakcje obracają się przeciwko nam, a kiedy pozwalają płynąć przez zmienne życie.

Wow, niesamowicie inspirująca książka. Zmienia perspektywę, zachęca do działania, daje otuchę

Wow, niesamowicie inspirująca książka. Zmienia perspektywę, zachęca do działania, daje otuchę

Jedna z najlepszych książek ever, które kiedykolwiek czytałam i na pewno nie będę jej sprzedawać, ani nie pójdzie "w świat" do znajomych i przyjaciół, jak wiele innych moich książek, które kończę czytać. Wrócę do niej za rok. Zobaczę, jak ją będę odbierać za rok. Zbadam, co się zmieniło we mnie wewnątrz i nie tylko.
Idealna na kryzys wieku średniego i wszystkie inne życiowe kryzysy. Zmusza do myślenia, bogata w wątki psychologiczne, kulturowe, polityczne i duchowe. Naszpikowana mądrościami i cytatami.
Nie jest to poradnik, wbrew kategorii w której się znalazła na LC. I bardzo dobrze! To książka transformująca, pozwalająca głębiej wejrzeć we własne życie i świat. Stanąć w twarz ze swoimi wątpliwościami, rozkminami i lękiem. Niezadowoleniem z życia i dotychczasowych osiągnięć.
To jest książka, która daje nowe narzędzia do radzenia sobie z rzeczywistością. Takie jak empatia, uważność, definiowanie na nowo swojej tożsamości.
Dla mnie 10/10!

Jedna z najlepszych książek ever, które kiedykolwiek czytałam i na pewno nie będę jej sprzedawać, ani nie pójdzie "w świat" do znajomych i przyjaciół, jak wiele innych moich książek, które kończę czytać. Wrócę do niej za rok. Zobaczę, jak ją będę odbierać za rok. Zbadam, co się zmieniło we mnie wewnątrz i nie tylko.
Idealna na kryzys wieku średniego i wszystkie inne...

Nauczmy się bawić życiem , grać tymi kartami które dostaliśmy, popatrzeć trochę bardziej z dystansem na samego siebie, otaczający nas świat. Potraktujmy życie jak grę. Grę w którą nie będziemy bali się grać po swojemu. Stwarzajmy różne scenariusze. Książka prowadzi nas drogą samorefleksji , zgłębiamy siebie i patrzymy w swoje wnętrze coraz bardziej z każdą przerzuconą stroną. Jest idealna dla osób w każdym wieku , ponieważ wszystkich z nas dotykają kryzysy. Autor porusza ciężkie tematy lecz bardzo istotne dla każdego z nas. Jego osobiste rozważania są poparte masą przykładów z przeróżnych dziedzin. Przytacza wybitnych "artystów życia" życia w zgodzie ze sobą. Nie stawia nam wyrobionej recepty jak wyjść z kryzysu i jak to zrobić żeby nie bolało , daje natomiast nam nadzieje, podsuwa ciekawe pomysły czego możemy spróbować aby było nam lżej. Nie ukrywajmy kryzysy każdego z nas są różne , pojawiają się na różnych etapach, dotyczą różnych sfer , ale faktem który nas łączy jest to że dotykają wszystkich i nie są łatwe do pokonania. Osobiście uważam , że trafiłam w odpowiednim momencie swojego życia na tą książkę. Dzięki niej zobaczyłam jak bardzo pogubiłam się w życiu , jak mimo młodego wieku, wieku zmian , odbieram to życie tak bardzo poważnie , ze strachem. Dzięki tej książce spojrzałam inaczej na to moje życie , popatrzyłam w końcu głębiej w swoje wnętrze. Pojęłam , że może być inaczej...
Zrozumiałam jak ważne jest poznanie siebie , otwarcie się na świat który nas otacza , przyrodę. Racjonalnie patrzeć na rzeczy i informacje, które do nas spływają zawsze pytać siebie czy są dla NAS prawdziwe. Wyznaczyć SWOJE wartości i to nimi się kierować. Autor nie snuje bajeczek, że życie jest łatwe i proste. Natomiast daje nadzieje i zaprasza nas do gry w życie , swoimi kartami i na swoich zasadach !

Nauczmy się bawić życiem , grać tymi kartami które dostaliśmy, popatrzeć trochę bardziej z dystansem na samego siebie, otaczający nas świat. Potraktujmy życie jak grę. Grę w którą nie będziemy bali się grać po swojemu. Stwarzajmy różne scenariusze. Książka prowadzi nas drogą samorefleksji , zgłębiamy siebie i patrzymy w swoje wnętrze coraz bardziej z każdą przerzuconą...

Lubisz tańczyć?

Kryzys wieku średniego, kryzys egzystencjalny, duszące poczucie, że życie nas przerosło. Kryzysy coraz liczniej dotykają naszego życia – prywatnego, społecznego i globalnego – eksperci zaś mówią, że doszliśmy do momentu nieusuwalnego wielokryzysu. Bartłomiej Dobroczyński i Agnieszka Jucewicz dedykują swoje poszukiwania dróg wyjścia z tej sytuacji „wszystkim, którzy czują, że znaleźli się w miejscu, gdzie boli, czasem bardzo, i nie wiadomo, dokąd iść dalej ani co robić, bo stare sposoby radzenia sobie zawodzą”. Nawiązując do dorobku wielkich umysłów (ale i tekstów kultury),rysują trajektorię osobistych i zbiorowych kataklizmów, znajdując język dla naszego doświadczenia i sposób na jego „odsamotnienie”, a także odrobinę nadziei.

Książka, która pokazuje, że kryzys nie zawsze jest oczywisty. Czasami nie dostrzegamy drobnych zmian, które wyzwala i ignorujemy go. Pozwalamy, aby trawił nasze ciało i umysł wyzwalając coraz większą frustrację, przygnębienie lub złe emocje. Autorzy poruszają temat w formie wywiadu, dyskusji. Rozmawiają o kryzysie i przedstawiają go z różnej strony. Odwołują się do filozofii, dawnych i obecnych czasów. Kryzys może mieć wiele imion i dla każdego oznaczać coś innego, osobistego.

Ciężko było mi poczuć fabułę książki, bo w niektórych momentach było dla mnie za dużo informacji, chaosu. Dialog autorów był ciekawy, ale niekiedy gubiłam się w wątkach. Bartłomiej Dobroczyński z Agnieszką Jucewicz analizują różne sposoby radzenia sobie z kryzysem. Nie ma dobrych i złych sposobów. Ważne, aby pamiętać, że kiedy kryzys przyjdzie, znaleźć na niego sposób – taniec z różnymi przeciwnościami i problemami.

Lubisz tańczyć?

Kryzys wieku średniego, kryzys egzystencjalny, duszące poczucie, że życie nas przerosło. Kryzysy coraz liczniej dotykają naszego życia – prywatnego, społecznego i globalnego – eksperci zaś mówią, że doszliśmy do momentu nieusuwalnego wielokryzysu. Bartłomiej Dobroczyński i Agnieszka Jucewicz dedykują swoje poszukiwania dróg wyjścia z tej sytuacji...

Bardzo ciekawy rozmówca, choć prowadząca rozmowę czasami jest infantylna. Ze względu na ciekawie poruszane przez Dobroczyńskiego konteksty rzecz warta uwagi, bo temat kryzysów jest tu nie tylko ujęty psychologicznie, ale także społecznie i kulturowo. Jest to też jednak minusem tekstu, bo przez wielość i szerokość ujęcia książka traci na konkretności i staje się takim erudycyjnym popisem, z którego trudno cokolwiek zapamiętać poza wrażeniem, że profesor jest sympatycznym i niezwykle oczytanym gościem.

Bardzo ciekawy rozmówca, choć prowadząca rozmowę czasami jest infantylna. Ze względu na ciekawie poruszane przez Dobroczyńskiego konteksty rzecz warta uwagi, bo temat kryzysów jest tu nie tylko ujęty psychologicznie, ale także społecznie i kulturowo. Jest to też jednak minusem tekstu, bo przez wielość i szerokość ujęcia książka traci na konkretności i staje się takim...

Sprawiła, że pomyślałam inaczej, a więc intencja z jaką tworzył ją jeden z autorów się dokonała. Niezwykle pomocna w kryzysie! Wystarczy rozdział na dzień - tyle jest do myślenia.

Sprawiła, że pomyślałam inaczej, a więc intencja z jaką tworzył ją jeden z autorów się dokonała. Niezwykle pomocna w kryzysie! Wystarczy rozdział na dzień - tyle jest do myślenia.

Bardzo cenna pozycja dla ludzi w tak zwanym średnim wieku. Podnosząca na duchu i inspirująca. Zdecydowanie warto.

Bardzo cenna pozycja dla ludzi w tak zwanym średnim wieku. Podnosząca na duchu i inspirująca. Zdecydowanie warto.

Książki zazwyczaj czytam i recenzuje dość szybko, jednak z tą książką się tak nie dało, trzeba było zagłębić się w ten dialog, przemyśleć przetrawić, poczekać chwilę nim ruszy się w dalszą podróż. „Tańcząc, czyli rozmowy o kryzysie i przemianie”. Książka ta pokazuje nam, że czasem kryzys wyzwala nie tylko mnóstwo frustracji, przygnębienia i złych emocji, ale też zastanowienia się jak ruszyć dalej, co zrobić, co zmienić. Książka ta porusza mnóstwo różnych tematów, możemy je zobaczyć z różnych stron. Bartłomiej Dobroczyński z Agnieszką Jucewicz analizują różne sposoby radzenia sobie z kryzysem, nie ma tu sposobów dobrych i złych, każdy może radzić sobie w inny sposób. Chodzi jedynie o to, by gdy już ten kryzys do nas przyjdzie znaleźć na niego sposób, a sposobem tym nie będzie stagnacja, tylko właśnie taniec z różnymi przeciwnościami i problemami. Najważniejsze jest jednak, że trzeba się ruszyć i przystosować. To nie jest książka dająca ukojenie, to książka mobilizująca do wyjścia ze strefy komfortu, by zawalczyć o poczucie szczęścia.

Książki zazwyczaj czytam i recenzuje dość szybko, jednak z tą książką się tak nie dało, trzeba było zagłębić się w ten dialog, przemyśleć przetrawić, poczekać chwilę nim ruszy się w dalszą podróż. „Tańcząc, czyli rozmowy o kryzysie i przemianie”. Książka ta pokazuje nam, że czasem kryzys wyzwala nie tylko mnóstwo frustracji, przygnębienia i złych emocji, ale też...