Żniwo

No cóż... zakończenie zaskakuje, ale czy na pewno na plus? Uważam, że cała seria jest skierowana do młodszych czytelników, fabuła nie jest zbyt zakręcona, czytając nie trzeba się skupiać i pilnować wątków... Także co kto lubi...

No cóż... zakończenie zaskakuje, ale czy na pewno na plus? Uważam, że cała seria jest skierowana do młodszych czytelników, fabuła nie jest zbyt zakręcona, czytając nie trzeba się skupiać i pilnować wątków... Także co kto lubi...

Bardzo nierówna książka. Miejscami trzymając w napięciu, czasem dłużyzna. Miejscami odniosłem wrażenie, jakby było dwóch autorów.
Wiem jedno, nie przeczytam ponownie.

Bardzo nierówna książka. Miejscami trzymając w napięciu, czasem dłużyzna. Miejscami odniosłem wrażenie, jakby było dwóch autorów.
Wiem jedno, nie przeczytam ponownie.

Świetne zakończenie serii, chociaż oczekiwałam czegoś zupełnie innego. Przez to czuję pewien niedosyt.

Świetne zakończenie serii, chociaż oczekiwałam czegoś zupełnie innego. Przez to czuję pewien niedosyt.

Długo czekałam na możliwość przeczytania "Żniwa", czyli finałowej części trylogii autorstwa Neala Shustermana. Mimo faktu, iż oczekiwania były bardzo wysokie, trzeci tom "Żniw śmierci" w pełni im sprostał.

"Żniwo" różni się znacząco od dwóch pierwszych części z serii. Tam obserwowaliśmy losy dwójki głównych bohaterów - Citry i Rowana. Tymczasem tutaj pełnią trochę inną rolę, przestają być jedynymi, a stają się jednymi z kilku ważniejszych postaci. Z początku ciężko się przyzwyczaić do wciąż pojawiających się nowych wątków i osób, jednak z czasem można dostrzec w tym procederze sens oraz zachwycić się wielowarstwowością kolejnych bohaterów.

Niezwykle przyjemne było także, oprócz obserwowania rozwoju wydarzeń, zanurzenie się w świat wykreowany przez autora. Ma w sobie wiele z typowej fantastyki, jednak jest jednocześnie tak bardzo realny. Bez trudu możemy wyobrazić sobie, że jako ludzie zachowalibyśmy się w takich okolicznościach dokładnie, jak wysoko rozwinięte społeczeństwo ze "Żniw śmierci". Wyraźnie autor próbuje swoimi powieściami odpowiedzieć na pytania, które ludzkość dopiero zada.

Wisienką na torcie jest obraz sztucznej inteligencji, czyli tematu tak bardzo na czasie, w książce. Autor maluje Thunderhead paradoksalnie w sposób bardzo ... ludzki. Taka wizja pozwala na większy optymizm w kwestii rozwoju AI i przeciwstawia się mitowi zapoczątkowanemu w kulturze przez Matrix. W końcu Thunderhead to współczująca, próbująca pomóc ludzkości inteligencja, a nie egoistyczna maszyna, niezważająca na przetrwanie gatunku ludzkiego.

Ogółem, autorowi, mimo bardzo dużej presji, udało się napisać finałową część, godną poprzednich dwóch tomów trylogii. Za to należy mu się ogromny szacunek. Z niecierpliwością czekam na jego kolejne publikacje w tym, albo innym uniwersum.

Długo czekałam na możliwość przeczytania "Żniwa", czyli finałowej części trylogii autorstwa Neala Shustermana. Mimo faktu, iż oczekiwania były bardzo wysokie, trzeci tom "Żniw śmierci" w pełni im sprostał.

"Żniwo" różni się znacząco od dwóch pierwszych części z serii. Tam obserwowaliśmy losy dwójki głównych bohaterów - Citry i Rowana. Tymczasem tutaj pełnią trochę inną...

Seria ta sprawiła, że W końcu poczułam, że odkrywam coś zupełnie nowego. Książki, które dotychczas czytałam zazwyczaj były podobnymi historiami lub miały w sobie wiele podobnych wątków. Ta seria była czymś zupełnie innym, jestem pełna podziwu dla autora, którego wyobraźnia sprawiła, że ma nowo mogłam poczuć, dlaczego tak ogromnie kocham książki 🥹

Czasami zastanawiam się jak napisać recenzję tak, aby była ciekawa, natomiast aby nie zawierała spojlerów i wiecie co? W trzeciej części Żniw śmierci będzie to cholernie ciężkie. Chciałabym wam o tej części napisać jak najwięcej się da, ale wiem że nie mogę bo nie chce wam zdradzać wszystkiego, co może was zaskoczyć podczas czytania. Muszę przyznać, że przez pierwszą połowę książki byłam totalnie znudzona. Szczerze? Myślałam nawet, że wyląduje ona w stosie książek, których nie będę polecać. Od połowy książki akcja tak bardzo się rozkręciła, że nie mogłam się od niej oderwać.

To właśnie w tej drugiej połowie książki poczułam ogromny szacunek do autora oraz do jego wyobraźni. W trzeciej części stworzył nowych bohaterów, których nie jeden czytelnik pokocha całym sercem, za ich odwagę, barwne charaktery oraz to, że nie byli przekoloryzowani. Były to osoby z krwi i kości, które pomimo życia w niecodziennym dla nas świecie również odczuwali pożądanie bliskości drugiego człowieka, chcieli dążyć według swoich zasad oraz idei. Byłam niesamowicie także zachwycona tym, jak został opisany Thunderhead. Mimo, że był tylko systemem, to autor i tak starał się pokazać, że nawet system może być nieomylny. Ta książka ma w sobie tyle wspaniałych przesłań, że czuję, iż mimo słabego początku, to i tak całkiem dla niej przepadłam 🤎

Jeśli poszukujecie serii, która sprawi, że poczujecie dlaczego tak bardzo uwielbiacie czytać, to właśnie po „Żniwa Śmierci” powinniście sięgnąć

Seria ta sprawiła, że W końcu poczułam, że odkrywam coś zupełnie nowego. Książki, które dotychczas czytałam zazwyczaj były podobnymi historiami lub miały w sobie wiele podobnych wątków. Ta seria była czymś zupełnie innym, jestem pełna podziwu dla autora, którego wyobraźnia sprawiła, że ma nowo mogłam poczuć, dlaczego tak ogromnie kocham książki 🥹

Czasami zastanawiam się...

Shusterman nie przestanie mnie zaskakiwac tymi zakończeniami

Shusterman nie przestanie mnie zaskakiwac tymi zakończeniami

Cóż mogę powiedzieć? Neal Shusterman kolejny raz czaruje. Ahhh... To zakończenie, rozwiązanie wszystkich wątków. Po prostu petarda. Poleciały łzy (zazwyczaj nie płaczę na książkach) i brak mi słów. Nic tylko pogratulować panu Nealowi takich umiejętności pisarskich.

P.S. Historia Rowana pod koniec to po prostu ryk, mega smutno :(.

Cóż mogę powiedzieć? Neal Shusterman kolejny raz czaruje. Ahhh... To zakończenie, rozwiązanie wszystkich wątków. Po prostu petarda. Poleciały łzy (zazwyczaj nie płaczę na książkach) i brak mi słów. Nic tylko pogratulować panu Nealowi takich umiejętności pisarskich.

P.S. Historia Rowana pod koniec to po prostu ryk, mega smutno :(.

Pokochałam książki tego autora, uwielbiam całą serię. Ostatnia część wiele wyjaśnia i prostuje pewne sprawy. Akcja była cały czas przez co szybko się czytało. Zakończenie myślałam że będzie bardziej z przytupem ale i tak się nie zawiodłam :)

Pokochałam książki tego autora, uwielbiam całą serię. Ostatnia część wiele wyjaśnia i prostuje pewne sprawy. Akcja była cały czas przez co szybko się czytało. Zakończenie myślałam że będzie bardziej z przytupem ale i tak się nie zawiodłam :)

Ostatnia część trylogii, muszę przyznać, że wkręciłem się bardzo i przeczytałem ją chyba w trzy dni, co jak na mnie jest bardzo dobrym wynikiem.
Byłem średnio zadowolony z zakończenia, miałem wrażenie, że autor trochę się spieszył na końcu książki.
Niemniej, cały cykl mogę polecić młodszym czytelnikom oraz tym, którzy oczekują trochę mniej złożonego Science Fiction.

Ostatnia część trylogii, muszę przyznać, że wkręciłem się bardzo i przeczytałem ją chyba w trzy dni, co jak na mnie jest bardzo dobrym wynikiem.
Byłem średnio zadowolony z zakończenia, miałem wrażenie, że autor trochę się spieszył na końcu książki.
Niemniej, cały cykl mogę polecić młodszym czytelnikom oraz tym, którzy oczekują trochę mniej złożonego Science Fiction.

Dobre zakończenie całości, wg mnie najlepsza książka z serii. Nie jest młodzieżowa jak tom 1, akcja jest rozwijana w odpowiednim tempie, wątki postaci pozamykane. Są momenty przygodowe i filozoficzne. Chętnie przeczytał bym dalsze losy tego uniwersum po wydarzeniach z końca tego tomu :)

Dobre zakończenie całości, wg mnie najlepsza książka z serii. Nie jest młodzieżowa jak tom 1, akcja jest rozwijana w odpowiednim tempie, wątki postaci pozamykane. Są momenty przygodowe i filozoficzne. Chętnie przeczytał bym dalsze losy tego uniwersum po wydarzeniach z końca tego tomu :)