T. Kingfisher

Zawsze uwielbiałam baśnie i księżniczki. To była część mojego dzieciństwa. Zapewne dlatego tak uwielbiam retellingi. A ten niewątpliwie ma wiele zalet: autorkę (miłość do "Pokrzywy i kości" nie minęła),długość, gdyż jest króciutki (akurat na jeden wieczór) i lekko mroczny klimat. Tutaj nie skupiamy się na księżniczce, ale można powiedzieć, że to właśnie od niej wszystko się zaczyna. Tak naprawdę małymi kroczkami jesteśmy wprowadzani w całą sytuację, a nie jest ona prosta. Jest cierpka i smutna. I to patrząc od kilku stron. Jest to naprawdę ciekawe, że mimo swojej długości ta historia tak wiele w sobie zawiera. Wiele problemów, smutków. Choć też tych miłych i słodkich rzeczy. O dziwo nawet relacja między Ropuszką a rycerzem jest dobrze ukazana. Szybko się rozwija, ale jakoś tak naturalnie. Myślę, że ta książka idealnie obrazuje kunszt i umiejętności pisarskie T. Kingfisher. Myślę, że będę wracała myślami do tej historii jeszcze niejednokrotnie.