Adalyn Grace

Kompletnie nie spodziewałam się, że ta część wciągnie mnie jeszcze bardziej niż pierwsza, a jednak tak się właśnie stało. Trójkąt miłosny był tu napisany przecudownie, a sama kontynuacja relacji Signy ze Śmiercią była okropnie gorąca. Zagadka w tej części była dwa razy bardziej zawikłana i wymagała dwa razy większego skupienia, by na koniec tak czy inaczej zaskoczyć czytelnika swoim rozwiązaniem. Podobało mi się podejście Signy do duchów, ale też i do innych aspektów tej książki, tj. rodzina czy przyjaciele. Blythe, mimo że w poprzedniej części już dawała o sobie znać swoim irytującym zachowaniem, w tym tomie osiągnęła dosłowny szczyt bycia bezczelną. Denerwowała mnie strasznie. Na szczęście zadośćuczyniła przy zakończeniu, więc nie jest moją najbardziej znienawidzoną postacią (ekhm Charlotte ekhm).