Foxglove

Och jak ja wzdychałam przy zakończeniu... Piękna historia, pięknie opowiedziana. Można? Można! Książka zawiera wszystko, co składa się na powieść iście w moim guście (wtedy, kiedy akurat potrzebuję odrobiny fantastyki)!

Och jak ja wzdychałam przy zakończeniu... Piękna historia, pięknie opowiedziana. Można? Można! Książka zawiera wszystko, co składa się na powieść iście w moim guście (wtedy, kiedy akurat potrzebuję odrobiny fantastyki)!

Kompletnie nie spodziewałam się, że ta część wciągnie mnie jeszcze bardziej niż pierwsza, a jednak tak się właśnie stało.
Trójkąt miłosny był tu napisany przecudownie, a sama kontynuacja relacji Signy ze Śmiercią była okropnie gorąca.
Zagadka w tej części była dwa razy bardziej zawikłana i wymagała dwa razy większego skupienia, by na koniec tak czy inaczej zaskoczyć czytelnika swoim rozwiązaniem.
Podobało mi się podejście Signy do duchów, ale też i do innych aspektów tej książki, tj. rodzina czy przyjaciele.
Blythe, mimo że w poprzedniej części już dawała o sobie znać swoim irytującym zachowaniem, w tym tomie osiągnęła dosłowny szczyt bycia bezczelną. Denerwowała mnie strasznie. Na szczęście zadośćuczyniła przy zakończeniu, więc nie jest moją najbardziej znienawidzoną postacią (ekhm Charlotte ekhm).

Kompletnie nie spodziewałam się, że ta część wciągnie mnie jeszcze bardziej niż pierwsza, a jednak tak się właśnie stało.
Trójkąt miłosny był tu napisany przecudownie, a sama kontynuacja relacji Signy ze Śmiercią była okropnie gorąca.
Zagadka w tej części była dwa razy bardziej zawikłana i wymagała dwa razy większego skupienia, by na koniec tak czy inaczej zaskoczyć...

Autorka miała pomysł nie tylko na stworzenie i rozbudowanie świata, lecz i na ciąg dalszy fabuły. Wszystko się łączy, nie tylko pierwszy tom z drugim, lecz i z przeszłością, z wydarzeniami dziejącymi się wiele lat wstecz. Wszystko ma swoje konsekwencje, bohaterowie dorastają, zmieniają się na naszych oczach, a my kibicujemy im. Magia może nie napływa do nas z każdej strony, nie mamy żadnych dodatkowych ras, oprócz ludzi i “bogów”, lecz to nie przeszkadza, by zatopić się w tym gotyckim, fantastycznym klimacie. Naprawdę z czystą przyjemnością zasiadłam do czytania i delektowałam się każdą stroną. Chociaż cały czas twierdzę, że “Belladonna” jest lepsza.

Pełna recenzja tutaj:
https://agu-w-sieci.blogspot.com/2024/07/kiedy-dwojka-przeobraza-sie-w-trojkat.html

Autorka miała pomysł nie tylko na stworzenie i rozbudowanie świata, lecz i na ciąg dalszy fabuły. Wszystko się łączy, nie tylko pierwszy tom z drugim, lecz i z przeszłością, z wydarzeniami dziejącymi się wiele lat wstecz. Wszystko ma swoje konsekwencje, bohaterowie dorastają, zmieniają się na naszych oczach, a my kibicujemy im. Magia może nie napływa do nas z każdej strony,...

wypada trochę gorzej niż pierwsza część…. kocham smierć ale los tez mnie intryguje wiec nie mogę doczekać się następnej części

wypada trochę gorzej niż pierwsza część…. kocham smierć ale los tez mnie intryguje wiec nie mogę doczekać się następnej części

⭐️2,5/5
Nie sądziłam, że kiedykolwiek wypowiem to zdanie w stosunku do jakiejkolwiek książki, ale…. „Belladonna” była lepsza! 🤣 „Foxglove” to połączenie Bridgertonów (nie moje klimaty) z telenowelą turecką, okraszone niby gotyckim klimatem (niby bo jest go tyle co kot napłakał). To wszystko razem składa się na treść, która przyprawiała mnie o face palm co drugą stronę. Ileż to dziur logicznych w tym systemie magii, ile bezsensu w tym jak funkcjonują moce Śmierci, Losu etc Miałam wrażenie, że autorka zmieniała zasady gry zależnie od tego jak jej to pasowało do sytuacji.

Romans Signy i Śmierci to najnudniejszy romans na świecie. A czy mógł być jeszcze gorszy niż w pierwszym tomie? Owszem, jeśli zrobimy z niego czworokąt z Losem i Blythe. Ech, niby wiedziałam ale i tak gotowa nie byłam. Nie wierzyłam w ani jedną relację, jaka była przedstawiona w tej książce. Nawet niby prosta relacja między kuzynkami była dla mnie sztuczna i dziwaczna.

Zakończenie takie, jak i cała książka - przewidywalne i pozbawione wszelkiego sensu.
Te pół gwiazdki daje tylko i wyłącznie za Blythe, której nie polubiłam w pierwszej części, ale tu nabrała charakteru i ciągnęła samotnie tę historię na swoich szczupłych barkach. Choć nie na tyle, żeby interesowały mnie jej dalsze przeboje z Losem. Moja przygoda kończy się w Foxglove, rozczarowaniem level high.

⭐️2,5/5
Nie sądziłam, że kiedykolwiek wypowiem to zdanie w stosunku do jakiejkolwiek książki, ale…. „Belladonna” była lepsza! 🤣 „Foxglove” to połączenie Bridgertonów (nie moje klimaty) z telenowelą turecką, okraszone niby gotyckim klimatem (niby bo jest go tyle co kot napłakał). To wszystko razem składa się na treść, która przyprawiała mnie o face palm co drugą stronę. Ileż...

" - Jesteś moja. - To nie były słowa posiadacza, tylko obietnica - Dopóki będziesz mnie chciała, jesteś moja, Signio Farrow. Spalę ten świat na popiół, zanim pozwolę, żeby ktoś mi ciebie odebrał."

Podczas balu w posiadłości Thorn Grove, jej właściciel, a także wuj Signi, Elijah Hawthorne zostaje oskarżony o zabójstwo. Zarzuty są poważne, a jeden z gości otwarcie mówi, że widział jak gospodarz podaje zamrodowanemu mężczyźnie kieliszek, w którym miała być trucizna. Signa za wszelką cenę chce odnaleźć winnego i oczyścić swojego wuja z zarzutów. Sprawy mocno komplikuje fakt, że ten sam mężczyzna, który na własne oczy widział winę Hawthorne'a, okazuje się bratem wybranka serca samej Signi.
Los i Śmierć są swoim całkowitym przeciwieństwem. Podczas gdy Śmierć otaczają cienie, Los wydaje się niemal świecić. I od dawna obaj bracia toczą ze sobą walkę. Bo jakkolwiek pięknego gobelinu przeznaczenia nie utkałby Los, Śmierć i tak zabierze każdego, na kim mu zależy. Teraz pomiędzy braćmi jest Signia. Jeden i drugi chce ją dla siebie, a ona musi podjąć decyzję, czy zostać z ukochanym, czy pomóc bliskim poświęcając tym swoje szczęście i miłość.

O ile jest to w ogóle możliwe, ta książka podobała mi się nawet bardziej niż jej pierwsza część, gdzie Signia walczyła o życie kuzynki i odnajdywała się w świecie sukien i popołudniowej herbatki. Tu nawet Blythe, czyli właśnie uratowana przed śmiercią kuzynka głównej bohaterki, dostaje skrzydeł i ma bardzo duży wpływ na fabułę książki. Z ogromnymi oczekiwaniami wypatruje daty premiery trzeciej części, która ukaże się na zagranicznym rynku w sierpniu tego roku. Coś mi mówi, że będzie na co czekać, a autorka jeszcze nie raz nas zaskoczy.

" - Jesteś moja. - To nie były słowa posiadacza, tylko obietnica - Dopóki będziesz mnie chciała, jesteś moja, Signio Farrow. Spalę ten świat na popiół, zanim pozwolę, żeby ktoś mi ciebie odebrał."

Podczas balu w posiadłości Thorn Grove, jej właściciel, a także wuj Signi, Elijah Hawthorne zostaje oskarżony o zabójstwo. Zarzuty są poważne, a jeden z gości otwarcie mówi, że...

Podobnie jak Belladonna ta książka też bardzo mi się podobała. Druga cześć zdecydowanie utrzymała poziom pierwszej książki. Historia w dalszym ciągu fajnie i interesująco napisana. Wszystko ma tutaj ręce i nogi. Pomysł na tę historię jest porostu świetny jak dla mnie taki mały powiew czegoś innego niż obecnie popularne i już trochę moim zdanie przesycone watki fae. Nie mówię że ten wątek jest jakiś zły sama go uwielbiam ❤️, ale trochę się już przejadł. Także jeżeli szukacie miłej odmiany od Fae to polecam wam te serię. 😊 Czytało mi się ją bardzo fajnie i jeśli ktoś lubi takie fantastyczne klimaty to myślę że ta seria powinna mu się spodobać. Druga cześć zakończyła się w takim momencie że już nie mogę się doczekać trzeciej części. 😭

Podobnie jak Belladonna ta książka też bardzo mi się podobała. Druga cześć zdecydowanie utrzymała poziom pierwszej książki. Historia w dalszym ciągu fajnie i interesująco napisana. Wszystko ma tutaj ręce i nogi. Pomysł na tę historię jest porostu świetny jak dla mnie taki mały powiew czegoś innego niż obecnie popularne i już trochę moim zdanie przesycone watki fae. Nie...

Obejrzałam sporo recenzji o tym wyczekanym przeze mnie drugim tomie Belladonny i jedno zdanie wypowiadała większość, że "Foxglove w niczym nie ustępuje poprzedniej części.

Czytając zastanawiałam się, jakim cudem można było dojść do takiego wniosku? Przecież "Belladonna" była lepsza. Tak mi się wydawało, póki nie spadło na mnie zrozumienie wywołane wyjaśnieniem każdego wątku.

W tej części dostajemy więcej Blayth co uznaje za bardzo duży plus, ta dziewczyna mogłaby zawojować świat, jeszcze więcej duchów uwięzionych w pewnej opuszczonej rezydencji, poznajemy bliżej Śmierć w którym bezapelacyjnie zakochała się Signa.

Możemy bliżej przyjrzeć się braterskiej rywalizacji podlanej krzywdą z przed lat.

Śledząc losy bohaterów nasunęło mi się jedno pytanie, nie wiem czy to był celowy zabieg, czy nie, ale...

Dlaczego ludzie bardziej boją się czegoś co spotyka dosłownie każdego, niż nieznanego?

Bo przecież to spotkanie ze Śmiercią jest nieuniknione, zaś Los jest bardzo przewrotny i potrafi być okrutny.

Zawsze muszę coś wyciągnąć z książki, tym razem wyjątkowo jest to pytanie a nie wniosek 😅

Reasumując...

Oni mieli rację. "Foxglove" w niczym nie ustępuje "Belladonie".

Niecierpliwie wyczekuję następnej części, która będzie opowiadała historię Blayth... A ja bardzo polubiłam tą dziewczynę 💕💕💕

Obejrzałam sporo recenzji o tym wyczekanym przeze mnie drugim tomie Belladonny i jedno zdanie wypowiadała większość, że "Foxglove w niczym nie ustępuje poprzedniej części.

Czytając zastanawiałam się, jakim cudem można było dojść do takiego wniosku? Przecież "Belladonna" była lepsza. Tak mi się wydawało, póki nie spadło na mnie zrozumienie wywołane wyjaśnieniem każdego...

"Foxglove" jest kontynuacją historii opowiedzianej w poprzednim tomie o tytule "Belladonna". Tym razem Adalyn Grace oczarowuje nas pięknymi opisami wielkich balów i kostiumów. Tworzy pełną miłości i namiętności opowieść o rywalizacji o względy ukochanej dwóch braci : Losu i Śmierci. Projekt graficzny okładki zachwyca, a i sama fabuła funduje wiele emocji. Dodatkowym smaczkiem była dla mnie delikatna nutka dreszczyku ❤️ nie mogę się doczekać kolejnego tomu!

"Foxglove" jest kontynuacją historii opowiedzianej w poprzednim tomie o tytule "Belladonna". Tym razem Adalyn Grace oczarowuje nas pięknymi opisami wielkich balów i kostiumów. Tworzy pełną miłości i namiętności opowieść o rywalizacji o względy ukochanej dwóch braci : Losu i Śmierci. Projekt graficzny okładki zachwyca, a i sama fabuła funduje wiele emocji. Dodatkowym...

W marcu zachwyciłam się „Belladonną” Adalyn Grace, więc tym bardziej się cieszyłam, że na półce czeka już „Foxglove” – drugi tom, prezent od przyjaciółki 💜 Choć nie oczarował mnie aż tak jak pierwszy, to i tak bardzo mi się podobał!

Signa próbuje uratować wuja przed stryczkiem – Elijah został niesłusznie oskarżony o morderstwo. Nie ma jednak dowodów ani innych podejrzanych. Sprawa się komplikuje, gdy zaczyna interesować się nią Los – brat Śmierci, który twierdzi, że jest reinkarnacją jego ukochanej – Życia. Signa ma co do tego wątpliwości.

Mam wrażenie, że tym razem powieść jest nieco mniej gotycka, a bardziej po prostu... historyczna. Mamy tu bale, dworskie knowania, skandale i plotki. Bardzo podoba mi się fragment, gdy Signa wraca do rodzinnej posiadłości Foxglove i zastaje tam duchy. Bardzo chętnie przeczytałabym osobną powieść o tym, jak sobie z nimi radziła 😁 Tu oczywiście też ten wątek został nieco rozwinięty, ale mam niedosyt, bo to akurat było rewelacyjne i dawało ogromne pole do popisu, którego nie dało się w pełni wykorzystać w powieści skupionej na czymś innym.

Tym razem poznajemy wydarzenia nie tylko z perspektywy Signy, ale również Blythe, jej kuzynki, która tyle razy otarła się o śmierć, że dało jej to pewne umiejętności. Relacja kuzynek jest burzliwa, momentami wręcz dramatyczna, ale to również jeden z plusów tej powieści.

Zakończenie nie jest może cliffhangerem, ale pozostawia czytelnika w oczekiwaniu na ciąg dalszy – bo wiemy, czego można spodziewać się po kontynuacji, a autorka pewnie i tak nas zaskoczy 😉

W marcu zachwyciłam się „Belladonną” Adalyn Grace, więc tym bardziej się cieszyłam, że na półce czeka już „Foxglove” – drugi tom, prezent od przyjaciółki 💜 Choć nie oczarował mnie aż tak jak pierwszy, to i tak bardzo mi się podobał!

Signa próbuje uratować wuja przed stryczkiem – Elijah został niesłusznie oskarżony o morderstwo. Nie ma jednak dowodów ani innych...