Życie codzienne w Holandii w czasach Rembrandta

Trochę za mało o "życiu codziennym", książka nie wciąga, a mogłaby, bo temat jest bardzo ciekawy. Nie dałam rady za jednym zamachem, co rzadko mi się zdarza.

Trochę za mało o "życiu codziennym", książka nie wciąga, a mogłaby, bo temat jest bardzo ciekawy. Nie dałam rady za jednym zamachem, co rzadko mi się zdarza.

Przekrojowe spojrzenie na Niderlandy w okresie ich największego rozkwitu. Do sięgnięcia po tę książkę skłoniła mnie przeczytana biografia cara Piotra I, który był zafascynowany Holandią i osiągnięciami jej mieszkańców. Zaiste w porównaniu z ówczesną Rosją to przepaść kilku wieków. Sama książka napisana ciekawie, nieco archaicznym już językiem. Nie porywa, ale rzetelnie informuje o nieomal wszystkich aspektach życia w XVII wiecznej Holandii - od ubioru po budowę polderów.
P.S. Korektor powinien oddać honorarium.

Przekrojowe spojrzenie na Niderlandy w okresie ich największego rozkwitu. Do sięgnięcia po tę książkę skłoniła mnie przeczytana biografia cara Piotra I, który był zafascynowany Holandią i osiągnięciami jej mieszkańców. Zaiste w porównaniu z ówczesną Rosją to przepaść kilku wieków. Sama książka napisana ciekawie, nieco archaicznym już językiem. Nie porywa, ale rzetelnie...

Książka przedstawia życie codzienne w Holandii w XVII stuleciu, które jest uznawane za złoty wiek tego państwa i moment jego największego rozkwitu. Szwajcarski historyk patrzył na Niderlandy wielotorowo, najpierw ogólne spojrzenie na miasta, wsie oraz drogi, a następnie coraz bardziej szczegółowo patrzył na rozmaite aspekty życia mieszkańców Holandii, wchodząc wraz z czytelnikiem do ich domów i ogrodów. Trzeba przyznać, że ta książka to kopalnia wiedzy na rozmaite tematy, Zumthor porusza naprawdę szerokie spektrum zagadnień - od umeblowania pomieszczeń poprzez ubiór, posiłki, nauczanie, po rozrywki jakimi raczyli się ówcześni mieszkańcy Niderlandów. Kolejne rozdziały opisują już społeczeństwo pod kątem bardziej ogólnym, jak wyglądała sztuka i literatura tamtego okresu, przestępczość, imigracja na teren Zjednoczonych Prowincji, handel, przemysł, rolnictwo czy kolonizacja. Do pełni szczęścia zabrakło mi właśnie rozwinięcia spojrzenia na życie codzienne w holenderskich koloniach, poza ogólnymi informacjami brakuje tutaj jakichś konkretów odnośnie tytułowego życia codziennego. Mimo upływu lat jest to wciąż pozycja niezwykle interesująca, pokazująca jak ciekawe i jak specyficzne było życie Holendrów w tamtym okresie.

Książka przedstawia życie codzienne w Holandii w XVII stuleciu, które jest uznawane za złoty wiek tego państwa i moment jego największego rozkwitu. Szwajcarski historyk patrzył na Niderlandy wielotorowo, najpierw ogólne spojrzenie na miasta, wsie oraz drogi, a następnie coraz bardziej szczegółowo patrzył na rozmaite aspekty życia mieszkańców Holandii, wchodząc wraz z...

Prawdę mówiąc, sięgnęłam po tę książkę z dwóch powodów. Pierwszy to taki, że książka miała mi przedstawić zwyczajne życie w Holandii, zwyczaje, mentalność. Zwłaszcza, że jestem z Holandią poniekąd związana, ponieważ moi rodzice mieszkają tam na stałe. Kolejnym powodem była książka, za którą dzisiaj się zabrałam, a mianowicie "Córka Rembrandta". Ot, taki wstęp.


Książkę przeczytałam z wielką radością, zważywszy na fakt że mogłam porównywać ówczesne życie, mentalność Holendrów z tymi żyjącymi w XVI, XVII wieku.
Z książki wynika, że w ówczesnym czasie który jest opisywany, Holendrzy to Naród popadający w skrajności. I to w bardzo zwyczajnych czynnościach. A weźmy pod uwagę zasady higieny i czystości. Wręcz obsesyjne dbanie o porządek, czystość w domu, porządek wokoło domu, natomiast niekoniecznie przejmowano się higieną osobistą. I to wcale nie dotyczyło najniższych sfer. Nawet ludzie z wysokim statusem, ograniczali swoją higienę do mycia stóp i rąk (!). Nie wiem jak można było tak długo funkcjonować, ale widocznie można było. To nie przeszkadzało im jednocześnie wynosić mebli przed dom i szorować do bezbłędnego połysku.

Jeśli chodzi o dzisiejsze podejście do czystości, to nie jest ono równomierne. Wygląda to niemal podobnie. Owszem, z pewnością większa część społeczeństwa dzisiaj bardziej dba o higienę, co jednak niekoniecznie łączy się ze schludnym wyglądem, bowiem Holendrzy stawiają przede wszystkim na wygodę. Dotyczy to i kobiet i mężczyzn. Co do czystości w domu, to można im pozazdrościć. Również dbałość o ogród. Piękne ogródki (nawet najmniejsze),przeplatane są niedbale rosnącymi chaszczami obcokrajowców (szczególnie Turków).
Kolejnym, wydaje mi się niezmiennym punktem o setek lat, jest podejście do jedzenia i jakości. Dzisiaj Naród Holenderski "pcha" do ust niemal wszystko i niemal na każdym rogu ulicy. Pełno jest budek, knajpek, kebabów. Byle dużo, byle tłusto. W XVI wieku, podejście miano takie samo. Huczne biesiady, tłuste, niekoniecznie wykwintne potrawy, zakrapiane niezliczoną ilością alkoholu, były czymś dla ówczesnych ludzi czymś naturalnym. Ba! Ludzie rujnowali się na biesiady, jeśli była ku temu większa okazja.

Dowiedziałam się również, że zdecydowanie zmienił się stosunek obywateli do zwierząt. Dzisiaj zwierzęta są traktowane wręcz z nabożeństwem, czego nie można było powiedzieć o tym, jak były traktowane kiedyś. Gdy czytałam, co wyprawiano zaciskałam pięści.
Nie będę wymieniała wszystkich sprzeczności, bo odebrałabym przyjemność czytania. Warto przeczytać, choćby dlatego że można się dowiedzieć naprawdę wielu ciekawych rzeczy. Holendrzy to naprawdę interesujący naród.

Prawdę mówiąc, sięgnęłam po tę książkę z dwóch powodów. Pierwszy to taki, że książka miała mi przedstawić zwyczajne życie w Holandii, zwyczaje, mentalność. Zwłaszcza, że jestem z Holandią poniekąd związana, ponieważ moi rodzice mieszkają tam na stałe. Kolejnym powodem była książka, za którą dzisiaj się zabrałam, a mianowicie "Córka Rembrandta". Ot, taki wstęp.


Książkę...