Jeden dzień z życia Abeda Salamy

Milad, syn głównego bohatera Abeda Salamy wraz z innymi dziećmi wyrusza na szkolną wycieczkę. Nieznośna, deszczowa pogoda nie jest przeszkodą dla podekscytowanych dzieci. Niestety niesprzyjające warunki oraz nieostrożność ze strony innych kierowców sprawiają, że jeden z autokarów ulega wypadkowi, w wyniku którego szybko staje w płomieniach. Na szczęście wiele z dzieci udaje się uratować jeszcze przed przyjazdem służb, jednak wśród nich są takie, które nie miały tyle szczęścia. Nieznany jest również los pięcioletniego Milada. Abed Salama próbuje we wszechogarniającym chaosie odszukać swojego syna. Niestety nie wie nawet, czy dziecko znajduje się po tej samej stronie muru separacyjnego i czy uda mu się do niego dotrzeć.
“Jeden dzień z życia…” to przejmująca do bólu historia konfliktu izraelsko - palestyńskiego uchwycona przez pryzmat tragicznego wypadku. Część wydarzeń traktuje o zmaganiach ojca próbującego przebrnąć przez kolejne punkty kontrolne, by móc dotrzeć do okolicznych szpitali i w nich szukać swojego dziecka. Inne, skupione są również w znacznej mierze wokół życia Salamy, jednak traktują o tamtejszej kulturze i tradycji.

Ciąg dalszy recenzji na:

https://www.facebook.com/photo?fbid=991033089486143&set=a.530574235532033

Milad, syn głównego bohatera Abeda Salamy wraz z innymi dziećmi wyrusza na szkolną wycieczkę. Nieznośna, deszczowa pogoda nie jest przeszkodą dla podekscytowanych dzieci. Niestety niesprzyjające warunki oraz nieostrożność ze strony innych kierowców sprawiają, że jeden z autokarów ulega wypadkowi, w wyniku którego szybko staje w płomieniach. Na szczęście wiele z dzieci udaje...

W jeden dzień opowiedziana historia z życia Abeda i historia życia narodów. Bo nic się nie dzieje bez przyczyny

W jeden dzień opowiedziana historia z życia Abeda i historia życia narodów. Bo nic się nie dzieje bez przyczyny

Książka dla każdego.
Tak wygląda życie zwykłych ludzi w świecie podzielonym murem. Konflikt izraelsko palestyński to dla większości z nas wojna gdzieś tam daleko, głowy znanych polityków w telewizji i prasie, a dla wielu, po prostu terroryści.
Czytając czułam głównie niemoc zwykłych ludzi uwikłanych w przepychanki i szarady. Wiele wątków, ludzkie dramaty. Książka zostanie w czytelniku na długo.

Książka dla każdego.
Tak wygląda życie zwykłych ludzi w świecie podzielonym murem. Konflikt izraelsko palestyński to dla większości z nas wojna gdzieś tam daleko, głowy znanych polityków w telewizji i prasie, a dla wielu, po prostu terroryści.
Czytając czułam głównie niemoc zwykłych ludzi uwikłanych w przepychanki i szarady. Wiele wątków, ludzkie dramaty. Książka zostanie...

Wojna, dla naszego pokolenia wydaje się być już przeszłością. Bo kto z nas zastanawia się jak to jest kiedy nie można przekroczyć granicy, udać się do szpitala w przypadku choroby czy nie móc zarządzać swoją własnością. Chyba już nikt. Odkąd pamiętam w informacjach ze świata ciągle przewija się temat konfliktu izraelsko – palestyńskiego i mam wrażenie że po tylu latach ludzie już się do tej informacji przyzwyczaili, no bo przecież tak było tak zawsze i dzieje się daleko od nas więc nas nie dotyczy. Tylko czy to prawda? Książka jest świetnie napisana i w doskonały sposób opisuje życie Palestyńczyków. Nigdy nie zagłębiałam się ani w podłoże tego konfliktu ani w informacje o tym jak żyje się w Palestynie i co tu dużo ukrywać jestem przerażona tym jak w XXI wieku żyją tam ludzie. Jak ludzie dla ludzi potrafią być okrutni. Książkę polecam każdemu. Czytając ją co chwilkę musiałam robić przerwy bo przemyślenia o świecie, życiu tam i u nas same wskakują do głowy. Bazując na tragicznym wypadku autor pokazuje nam kulturę i politykę tak odległego dla nas kraju. Cały czas jestem pod wrażeniem i wracam moimi myślami do historii ludzi przedstawionych w książce.

Wojna, dla naszego pokolenia wydaje się być już przeszłością. Bo kto z nas zastanawia się jak to jest kiedy nie można przekroczyć granicy, udać się do szpitala w przypadku choroby czy nie móc zarządzać swoją własnością. Chyba już nikt. Odkąd pamiętam w informacjach ze świata ciągle przewija się temat konfliktu izraelsko – palestyńskiego i mam wrażenie że po tylu latach...

Autor w fantastyczny sposób wplótł historię palestyńskiej rodziny, aby w przystępny i zrozumiały sposób przedstawić nam stosunki palestyńsko-izraelskie. Jest to książka przepełniona bólem pozostająca z czytelnikiem na dłużej.

Autor w fantastyczny sposób wplótł historię palestyńskiej rodziny, aby w przystępny i zrozumiały sposób przedstawić nam stosunki palestyńsko-izraelskie. Jest to książka przepełniona bólem pozostająca z czytelnikiem na dłużej.

Wciąż słyszymy o złych Palestyńczykach, aktach terroru, prowokacjach z ich strony. Narracja nieco się zmieniła po wydarzeniach z końca ubiegłego roku, ale jednak wydaje się, że sympatia większości nadal jest po stronie Izraela. I w tym momencie Pulitzera dostaje Nathan Thrall za reportaż o jednym z wydarzeń, które byłoby może mniej tragiczne, gdyby nie konflikt obu narodów. Bo może strażacy pojawiliby się szybciej, szybciej dotarłyby karetki pogotowia czy inne służby. Wszak chodziło o życie przedszkolaków z przewróconego i płonącego autobusu.
Autor wybrał na bohatera książki ojca jednego z dzieci, by na kanwie jego biografii zbudować - trochę jednostronny, to prawda - obraz sytuacji Palestyńczyków żyjących w cieniu muru separacyjnego. Jest tu trochę historii, sporo polityki, ale są przede wszystkim losy wybranych postaci, także kobiet, by przez ich pryzmat spojrzeć na skutki konfliktu i na próby jednostkowego niwelowania barier, nienawiści między narodami. Wartością dodaną jest tu obraz kultury arabskiej (zawieranie małżeństw, rozwody, życie religijne, rytuały, stosunki rodzinne itd.)
Nie jest to łatwa lektura, ale miejscami bardzo ciekawa i wzruszająca.

Wciąż słyszymy o złych Palestyńczykach, aktach terroru, prowokacjach z ich strony. Narracja nieco się zmieniła po wydarzeniach z końca ubiegłego roku, ale jednak wydaje się, że sympatia większości nadal jest po stronie Izraela. I w tym momencie Pulitzera dostaje Nathan Thrall za reportaż o jednym z wydarzeń, które byłoby może mniej tragiczne, gdyby nie konflikt obu narodów....

Bardzo dobra książka, jeszcze lepszy pomysł. Dobrze pokazuje jak restrykcje i polityka Izraela wpływa na codzienne życie ludzi. Niestety czegoś tutaj zabrakło do tego, żeby dać 8. Nie wiem czy to wina tłumaczenia, czy czego, ale brakuje takiego flow w czytaniu choć jak na reportaż to naprawdę jest blisko powieści.

Bardzo dobra książka, jeszcze lepszy pomysł. Dobrze pokazuje jak restrykcje i polityka Izraela wpływa na codzienne życie ludzi. Niestety czegoś tutaj zabrakło do tego, żeby dać 8. Nie wiem czy to wina tłumaczenia, czy czego, ale brakuje takiego flow w czytaniu choć jak na reportaż to naprawdę jest blisko powieści.

Bardzo dobrze napisana rzecz. Trudno nie wzruszyć się tą historią, do której doprowadziła polityka. Nie często mamy okazję w Polsce czytać opowieści w których Izrael nie jest ofiarą, tylko agresorem. Może kontekst bieżących wydarzeń w Strefie Gazy poszerza perspektywę? Polecam.

Bardzo dobrze napisana rzecz. Trudno nie wzruszyć się tą historią, do której doprowadziła polityka. Nie często mamy okazję w Polsce czytać opowieści w których Izrael nie jest ofiarą, tylko agresorem. Może kontekst bieżących wydarzeń w Strefie Gazy poszerza perspektywę? Polecam.

Być może czas przestać traktować Pulitzera jako wyznacznik jakości. Są takie miejsca, grzechy historii, które pozwalają książkom płynąć na fali. Policzcie książki z Auschwitz w tytule. A ile jest z nich wartościowych?

Mam nadzieję, że Strefie Gazy uda się uniknąć tej popularności. „Jeden dzień z życia Abeda Salamy” nie jest w moim odczuciu książką wybitną, a dosyć przeciętną. Po prostu dryfuje na kolejnej fali. Nie ma w tym nic zachwycającego, że książka jest politycznie współczesna. Powinno być raczej normą, że piszemy o epoce, którą znamy, w której przyszło nam żyć i obserwować.

Nathan Thrall, jak czytam, jest specjalistą do spraw konfliktu izraelsko-palestyńskiego, pisał już o tym artykuły, napisał i książkę - naturalna kolej rzeczy. Czyta się ją całkiem dobrze. Niewiele trzeba, by historia wypadku autobusu, w którym giną palestyńskie dzieci, wzbudzała emocje. Za tło posłużył konflikt w Strefie Gazy - niestety, opisany dosyć jednostronnie.

Jeżeli ma być ta książka rzetelnie zaznajamiająca z aktualną sytuacją Palestyny i Izraela to nie podzielam zachwytów. Rys historyczny ledwie dotknięty, bez jakiejkolwiek próby analizy konfliktu oraz prawdziwych ich początków. Palestyńczycy dziwnie wybieleni, a Izraelczycy sprowadzeni do sadystów z karabinami, którzy ni z tego, ni z owego, budują jakieś strefy, mury, przesiedlają ludność, wprowadzają kolorowe paszporty - no prawie jak naziści.

Być może czas przestać traktować Pulitzera jako wyznacznik jakości. Są takie miejsca, grzechy historii, które pozwalają książkom płynąć na fali. Policzcie książki z Auschwitz w tytule. A ile jest z nich wartościowych?

Mam nadzieję, że Strefie Gazy uda się uniknąć tej popularności. „Jeden dzień z życia Abeda Salamy” nie jest w moim odczuciu książką wybitną, a dosyć...

Wystarczy jeden zwykły dzień, aby zmienić życie … Aby nadać mu inny bieg … Aby pozwolić, by odcisnął piętno, którego nie można się później pozbyć …
W ten jeden, na pozór zwyczajny dzień, dochodzi do wypadku autobusu wiozącego kilkuletnie dzieci na wycieczkę szkolną. Autobus był bardzo stary i wyeksploatowany, a pogoda bardzo niesprzyjająca. Wkrótce Abed się dowiaduje, że jego syn był w tym autobusie. I pytanie, czy coś się jemu stało, czy jest ranny? Pomoc przychodzi z opóźnieniem. Dlaczego? Bo to wypadek po palestyńskiej stronie, a Izrael nie spieszy się z pomocą. Przecież to oczywiste, są po dwóch wrogich stronach muru, można pomoc opóźniać. Smutne i bardzo wstrząsające, ale bardzo rzeczywiste. Jak ten dzień wpłynie na życie Abeda i jego rodziny, przekonajcie się sami …
Kolejnym wątkiem, bardzo istotnym, i poruszanym w tej lekturze są relacje między Palestyną a Izraelem. Ich odwieczna wrogość i nienawiść ma fatalne skutki. Palestyńczycy giną i są prześladowani, nie mają żadnych praw, są szykanowani, wyniszczani. Z jakiego powodu? Jakie źródło ma ta odwieczna walka i nienawiść? Jak tak można? Lektura nabiera aktualności zwłaszcza dzisiaj, gdy trwa wojna na Bliskim Wschodzie. Czy jest ona potrzebna? Kto ma rację w tym sporze?
Jeden dzień z życia Abeda Salamy to znakomity reportaż, który odsłania kulisy wieloletniej walki i nienawiści na Bliskim Wschodzie. Na przykładzie życia bohaterów autor pokazuje skalę i rozmiar konfliktu, stan wzajemnych relacji. Poznajemy zwykłych ludzi, którzy muszą żyć w tych warunkach, godzić się na nieludzkie traktowanie i upokarzanie. Mogą się buntować, ale tak naprawdę nie mają wielkiego pola do działania. Ich wewnętrzny ból jest trudny do opanowania, a wszelkie próby zmiany tego stanu rzeczy kończą się niepowodzeniem.
Ta opowieść rozdziera serce, jest bolesna i trudna do zrozumienia. Polityka wdziera się w codzienne życie zwykłych ludzi i sprawia, że muszą żyć tak, jak im nakazują władze, jak im pozwala okupant. Stali się ofiarami systemu i okoliczności, tragiczne jest, że przyszło im żyć w danym czasie w danym miejscu.
Jestem przekonana, że ta opowieść pozwoli chociaż trochę zrozumieć jakie są przyczyny zarzewia konfliktu palestyńsko-izraelskiego, pokaże, jak ta wojna niszczy rodziny i związki, jak to wszystko onieśmiela tych ludzi.
Trudna i skłaniająca do przemyśleń. Pozostaje być zadowolonym, że nie żyjemy w kraju ogarniętym konfliktem i nie są ograniczane nasze prawa.
Polecam, godna uwagi, warto poznać bliżej inne społeczności i ich codzienne, nie często bardzo smutne, życie.

Wystarczy jeden zwykły dzień, aby zmienić życie … Aby nadać mu inny bieg … Aby pozwolić, by odcisnął piętno, którego nie można się później pozbyć …
W ten jeden, na pozór zwyczajny dzień, dochodzi do wypadku autobusu wiozącego kilkuletnie dzieci na wycieczkę szkolną. Autobus był bardzo stary i wyeksploatowany, a pogoda bardzo niesprzyjająca. Wkrótce Abed się dowiaduje, że...