Szeptucha

Pierwsza część serii "Kwiat paproci". Miła i przyjemna lektura. W dość przystępny sposób i satysfakcjonujący opisuje klimaty wierzeń naszych przodków z przed chrztu. Jednak ta część nie wystarczy (nie wyczerpuje tematu) , trzeba przeczytać następne części jeśli chce się mieć wszytko wyjaśnione.

Pierwsza część serii "Kwiat paproci". Miła i przyjemna lektura. W dość przystępny sposób i satysfakcjonujący opisuje klimaty wierzeń naszych przodków z przed chrztu. Jednak ta część nie wystarczy (nie wyczerpuje tematu) , trzeba przeczytać następne części jeśli chce się mieć wszytko wyjaśnione.

Tu hvxlay! Zakochałam się w tej książce. Śmiałam się i sporo się nauczyłam o słowiańskich legendach. Każdemu polecam !

Tu hvxlay! Zakochałam się w tej książce. Śmiałam się i sporo się nauczyłam o słowiańskich legendach. Każdemu polecam !

Polska nie przyjęla chrztu i wciąż jest rządona przez Piastów. W wielkich miastach prawie już się nie wierzy w bogów, tłumacząc wszystko nauką.
Urzekła mnie logiczność głównej bohaterki. Wszystko stara się wytłumaczyć naukowo, nie wierzy w zabobony i ciężko przyjmuje istnienie świata magicznego. Zachowuje się i reaguje jak normalny człowiek.
Chociaż w niektórych mentach jej wyparcie staje się komiczne, np. Gdy ugryzł ją wąpierz bardziej martwiła się o bakterie z jego paszczy na swojej ranie niż tym że był wąpierzem 😂
Wielu jej chce, ale okazuje się że nie dla jej uroku lecz dla korzyści z jej zdolności, co do których nie jest jeszcze sama przekonana.
Bardzo mnie urzeka ilość przedstawionych zwyczajów i zabobonów, które naprawdę wyznawali Słowianie i do dzisiejszych czasów wiele się ich zachowało i jest praktykowane, zwłaszcza przez starsze osoby.
Oczywiście przede wszystkim jest to romans, a mnie wraz z bohaterką roznosi frustracja tego, że relacja z Mieszkiem rozwija się tak po woli.

Polska nie przyjęla chrztu i wciąż jest rządona przez Piastów. W wielkich miastach prawie już się nie wierzy w bogów, tłumacząc wszystko nauką.
Urzekła mnie logiczność głównej bohaterki. Wszystko stara się wytłumaczyć naukowo, nie wierzy w zabobony i ciężko przyjmuje istnienie świata magicznego. Zachowuje się i reaguje jak normalny człowiek.
Chociaż w niektórych mentach jej...

Z jednej strony nudziłam się fabularnie i bohaterowie byli mi zupełnie obojętni, z drugiej - byłam zafascynowana przedstawionym światem. Połączenie słowiańskich mitologii z czasami współczesnymi to ciekawy i niespotykany zabieg. Prawdopodobnie w wolnej chwili sięgnę po kolejne części.

Z jednej strony nudziłam się fabularnie i bohaterowie byli mi zupełnie obojętni, z drugiej - byłam zafascynowana przedstawionym światem. Połączenie słowiańskich mitologii z czasami współczesnymi to ciekawy i niespotykany zabieg. Prawdopodobnie w wolnej chwili sięgnę po kolejne części.

Pomysł świetny, pisarstwo słabe.
Rzuciłam się po książkę jak szczerbaty na suchary - idea nowożytnej Polski rządzonej przez Piastów, gdzie Jahwe podkulił ogon przed słowiańskimi bóstwami wydała mi się magiczna, wspaniała!
I taka była. Do momentu, w którym zagłębiłam się w narrację.
Cała masa niepotrzebnych scen rozwleczonych jak flaki z olejem. Dialogi sztywne i nudne, postaci bezbarwne, fabuła toczy się ociężale, nabiera rozpędu i zamiast wybuchnąć gejzerem niespodziewanych wydarzeń, serwuje chłodne mięso bez polotu.
O ile pierwszą część czytałam z nadzieją, o tyle umarła ona wraz z zakończeniem.
Druga część, ���Noc Kupały”, jest jeszcze gorsza.
Zderzyłam się z poczuciem, że główna bohaterka jest jedną z najbardziej tępych, z jakimi miałam do tej pory styczność. Widzi, że słoń jest duży i ma trąbę - OTÓŻ, NIE! W dalszym ciągu neguje jego przynależność do gatunku słoni.
Postać szeptuchy Jarogniewy miałka.
Mieszko nudny jak flaki z olejem: typowy BOY ratujący damę z opresji.
Czuję w kościach, że nie dotrwam do końca II tomu. Na horyzoncie widzę widmo śmierci z nudów. A szkoda.

Pomysł świetny, pisarstwo słabe.
Rzuciłam się po książkę jak szczerbaty na suchary - idea nowożytnej Polski rządzonej przez Piastów, gdzie Jahwe podkulił ogon przed słowiańskimi bóstwami wydała mi się magiczna, wspaniała!
I taka była. Do momentu, w którym zagłębiłam się w narrację.
Cała masa niepotrzebnych scen rozwleczonych jak flaki z olejem. Dialogi sztywne i nudne,...

Klimat fajny, ale styl bardzo kiepski. Nie podoba mi się, historia też momentami wciąga a za chwilę rozczarowanie. Nie interesuje mnie zakończenie

Klimat fajny, ale styl bardzo kiepski. Nie podoba mi się, historia też momentami wciąga a za chwilę rozczarowanie. Nie interesuje mnie zakończenie

Co by było gdyby Mieszko I nie przyjął chrztu? Autorka przedstawia swoją wizję. Uważam, że ta wizja jest zbyt zachowawcza. Mogła poszaleć bardziej ale czyta się świetnie, wciąga i szybko chwytamy za kolejny tom.

Co by było gdyby Mieszko I nie przyjął chrztu? Autorka przedstawia swoją wizję. Uważam, że ta wizja jest zbyt zachowawcza. Mogła poszaleć bardziej ale czyta się świetnie, wciąga i szybko chwytamy za kolejny tom.

bardzo dobra książka

bardzo dobra książka

"Dom nad rozlewiskiem" z wątkiem fantastycznym.

Dla fanów "Domu nad rozlewiskiem". Nie fantastyki.

"Dom nad rozlewiskiem" z wątkiem fantastycznym.

Dla fanów "Domu nad rozlewiskiem". Nie fantastyki.

Czy zaczytałam się w tej książce, bo zawierała mnóstwo ciekawych informacji na temat słowiańskich legend, starych przesadow i zwyczajów? Być może. Widać duży wkład pracy i dbałość o szczegóły w tym temacie. Do tego niesamowicie pasuje mi poczucie humoru autorki, a główna bohaterka skradła moje serce i nieco rozumiem jej strach przed kleszczami!

Odejmuję gwiazki za zbyt dużo opisów klaty i mięśni, oraz niektóre powtarzalne scenki. Mam też nadzieję, że w przyszłych tomach główna bohaterka trochę się zmieni i nabierze wprawy w praktykowanym zawodzie.

Szukałam czegoś lekkiego, z pozytywnym vibem - efekt został osiągnięty :) Drugi tom już grzeje się na czytniku.

Czy zaczytałam się w tej książce, bo zawierała mnóstwo ciekawych informacji na temat słowiańskich legend, starych przesadow i zwyczajów? Być może. Widać duży wkład pracy i dbałość o szczegóły w tym temacie. Do tego niesamowicie pasuje mi poczucie humoru autorki, a główna bohaterka skradła moje serce i nieco rozumiem jej strach przed kleszczami!

Odejmuję gwiazki za zbyt...