Miasto Kości

Pełen sceptycyzmu podchodziłem do książki. Film mnie nie zachwycił, jest słaby. Ale książka mi się bardzo podobała.

Pełen sceptycyzmu podchodziłem do książki. Film mnie nie zachwycił, jest słaby. Ale książka mi się bardzo podobała.

Jest to drugi raz kiedy sięgam po tę książkę. Poprzednim razem porwała mnie cała seria. Przymierzam się kolejny raz i nie zawodzi. Z perspektywy czasu niektóre elementy są mniej zachwycające ale mimo to czyta się przyjemnie.

Jest to drugi raz kiedy sięgam po tę książkę. Poprzednim razem porwała mnie cała seria. Przymierzam się kolejny raz i nie zawodzi. Z perspektywy czasu niektóre elementy są mniej zachwycające ale mimo to czyta się przyjemnie.

,,Miasto Kości'' to pierwsza moja książka, którą przeczytałam od pisarki Cassandry Clare. Jest to dla mnie coś nowego, ciekawego, lecz niepowalającego.
Są takie momenty, które niesamowicie mnie irytowały, takie, które rozśmieszały, jak i takie, przez które siedziałam z otwartą buzią i zadawałam sobie pytanie ,,Co tu się właśnie stało?'' - oczywiście w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Znalazłam w niej wiele pięknych, mądrych cytatów.

Główną bohaterką powieści jest nastoletnia Clary. Prowadzi ona spokojne, bezproblemowe życie, a przynajmniej tak myśli. Jak wszyscy wiemy, pozory mylą. Z czasem zaczynają dziać się dziwne rzeczy, zaczynając od spotkania przystojnego, tajemniczego Nocnego Łowcy, który diametralnie zmienia jej życie, kończąc na poznaniu prawdy o swojej rodzinie i powołaniu. Chłopak wciąga ją do świata, w którym istnieją potwory, elfy, czarnoksiężnicy i inne magiczne stworzenia. Wciąga ją do świata, w którym toczy się zażarta walka między dobrem a złem, a stawką tej walki jest życie milionów ludzi.
Clary musi stanąć naprzeciw niebezpieczeństwom, rzucić się w ferwor walki i uratować wraz z innymi Nocnymi Łowcami świat przed nadciągającą zagładą.
Czy dadzą radę? Czy Clary nauczy się żyć w tym nowym świecie? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz w książce!

,,Miasto Kości'' to pierwsza moja książka, którą przeczytałam od pisarki Cassandry Clare. Jest to dla mnie coś nowego, ciekawego, lecz niepowalającego.
Są takie momenty, które niesamowicie mnie irytowały, takie, które rozśmieszały, jak i takie, przez które siedziałam z otwartą buzią i zadawałam sobie pytanie ,,Co tu się właśnie stało?'' - oczywiście w pozytywnym tego słowa...

Nie mogę uwierzyć w rozbieżność jaka zachodzi pomiędzy pozytywnymi ocenami tutaj na LC a faktyczną jakością książki, która jest wyjątkowo przewidywalna, niesamowicie pretensjonalna i cały czas czytając mam wrażenie, że czytam jakiś funfiction napisany przez 13-nastolatkę, serio! Rodem z bloga wczesnych lat 2000.

Niesamowicie mnie denerwuje postać Isabell, ale ze wzgędu na to, że jest postawiona tylko w złym świetle, mimo iż nie przedstawia żadnych bardzo złych cech swoimi działaniami, a główna bohaterka chyba nie lubi jej z zazdrości i z zasady (co jest mega płytkie, rozczarowujące i naprawdę słabe, że autorka tak postanowiła napisać te postaci),to jest wyjątkowo przestarzałe podejście do relacji pomiędzy dziewczynami - praktycznie jedynymi dziewczęcymi bohaterkami w książce - gdzie jakikolwiek sisterhood?

Cały czas mam wrażenie, że główna bohaterka to "Pick me girl" ("ja nie jestem taka jak inne" - próbowanie wywyższania się i udowadniania swojej wyjątkowości kosztem innych dziewczyn),szczególnie w scenie szykowania się na przyjęcie, oraz że jedynym uczuciem jaki żywi do Isabel to tylko zazdrość i jest to mega słabe!
Ta książka się źle starzeje.

Poza tym akcja, alcja, akcja, przeplatana ckliwymi scenami rodem z fantazji nastolatki (obaj chłopcy się w niej zakochują itd.) No nie mogę po prostu zrozumieć, skąd te pozytywy na Lubimy czytać... i ta wysoka myląca ocena.

Jak dla mnie to jest 2.5 / 10 ale zaokrągliłam do 3. Ciężko się to czyta, nawet z założeniem że miałaby to być wakacyjna guilty pleasure book.

Nie mogę uwierzyć w rozbieżność jaka zachodzi pomiędzy pozytywnymi ocenami tutaj na LC a faktyczną jakością książki, która jest wyjątkowo przewidywalna, niesamowicie pretensjonalna i cały czas czytając mam wrażenie, że czytam jakiś funfiction napisany przez 13-nastolatkę, serio! Rodem z bloga wczesnych lat 2000.

Niesamowicie mnie denerwuje postać Isabell, ale ze wzgędu na...

Uważam, że pomysł na fabułę oraz wykonanie jest rewelacyjne. Mimo iż książka jest długa nie ciągnęła się, wręcz nie mogłam się doczekać co będzie dalej. Niestety minusem są opisy postaci, które są dość ubogie (przez połowę książki jedyną cechą Jace'a jest to, że jest arogancki) przynajmniej w moim odczuciu. Miałam momenty, w których nie wiedziałam jak wygląda bohater. Ale te drobne błędy nie przeszkodziły mi i całość jest świetna. Z chęcią sięgnę po drugi tom.

*spoiler alert*
•
•
•
•
Ostatni rozdział dał w kość. Był zaskakujący i jak skończyłam książkę, to nie potrafiłam się otrząsnąć kilka godzin po. Ale jest jeden dość niewygodny minus- czy my będziemy po prostu ignorować fakt że Clary pocałowała własnego brata?... I że dało się wyczuć pomiędzy nimi romantyczną relacje? Możliwe, że to tylko moje odczucia (dość niepokojące).

Uważam, że pomysł na fabułę oraz wykonanie jest rewelacyjne. Mimo iż książka jest długa nie ciągnęła się, wręcz nie mogłam się doczekać co będzie dalej. Niestety minusem są opisy postaci, które są dość ubogie (przez połowę książki jedyną cechą Jace'a jest to, że jest arogancki) przynajmniej w moim odczuciu. Miałam momenty, w których nie wiedziałam jak wygląda bohater. Ale...

„Miasto kości” to po prostu przeciętniak. Zaczyna się do bólu schematycznie, a główna bohaterka (Clary Fray) do samego końca jest niezwykle irytująca. Z zalet pierwszej części „Darów Anioła” na pewno wymieniłbym szybki rozwój akcji i to, że pod koniec historii można się nieźle zaskoczyć. Można powiedzieć, że książka dzieli się na dwie części: pierwsza połowa to wattpadówka dla nastolatek, w której – oczywiście – musi wystąpić ten uroczy chłopak uważający się za najlepszego, natomiast druga połowa wypada o wiele lepiej. Jace Wayland nabiera charakteru, ale dlaczego? Cóż, sami sprawdźcie. Co ciekawe, najlepiej napisanym rozdziałem jest ostatni, który odsłania czytelnikom perspektywę Jace’a. Gdyby cały tom został przełożony tak dobrze (bo być może za fatalny styl odpowiada tłumaczka),moja ocena byłaby dużo wyższa. Czy sięgnę po kolejną część? Pewnie tak. Mam jednak nadzieję, że się nie zawiodę.

„Miasto kości” to po prostu przeciętniak. Zaczyna się do bólu schematycznie, a główna bohaterka (Clary Fray) do samego końca jest niezwykle irytująca. Z zalet pierwszej części „Darów Anioła” na pewno wymieniłbym szybki rozwój akcji i to, że pod koniec historii można się nieźle zaskoczyć. Można powiedzieć, że książka dzieli się na dwie części: pierwsza połowa to wattpadówka...

Po tą książkę sięgnęłam po przeczytaniu wielu dobrych opinii. Po pierwszym rozdziale sądziłam, że nie będzie to nic specjalnego. Jakże się myliłam. Już teraz rozumiem te wszystkie dobre komentarze.

Miasto kości to dobrze napisana fantastyka z rozbudowanymi postaciami i ciekawą fabułą. Wątki sklejają się w jedną całość i tworzą niesamowitą historię.

Końcówka naprawdę zaskakuje, jest to bardzo ciekawy plot twist, przy którym ciężko się połapać co faktycznie jest prawdą.

Po tą książkę sięgnęłam po przeczytaniu wielu dobrych opinii. Po pierwszym rozdziale sądziłam, że nie będzie to nic specjalnego. Jakże się myliłam. Już teraz rozumiem te wszystkie dobre komentarze.

Miasto kości to dobrze napisana fantastyka z rozbudowanymi postaciami i ciekawą fabułą. Wątki sklejają się w jedną całość i tworzą niesamowitą historię.

Końcówka naprawdę...

Ominęłam tę sagę, kiedy wyszła, i postanowiłam nadrobić przy trzydziestce. Czytałam z przejęciem jak nastolatka. Stare młodzieżówki mają klimat.

Ominęłam tę sagę, kiedy wyszła, i postanowiłam nadrobić przy trzydziestce. Czytałam z przejęciem jak nastolatka. Stare młodzieżówki mają klimat.

„ Cassandra Clare Miasto kości”
Nastoletnia Clary Fray zaczyna widziec dziwne rysunki. Wraz ze swoim przyjacielem Simonem idą do klubu Pandemonium. Tam Clary natrawia na młodego chłopaka, który dla innych jest niewidzialny. Kiedy zamiesza wrócić do domu mama dzwoni i prosi żeby za wszelka cenę nie wracała lecz nie powiedziala czemu. Parę minut potem zjawia pod domem wchodzi do środka i orientuję się że mama zgineła napotyka jakiejś stworzenie które chcę ją zabić Clary nagle zjawia się obok niej chłopak imieniem Jace zabija to coś a chwilę potem zabiera ją do instytutu tam dziewczyna poznaje prawdę kim jest. Simone porywają Wampiry do których, trafia po tym jak Camil przywódca klanu Wampirów grysie go. Clary, Jace i jego rodzeństwo odbijają Simone z rąk Wampirów. Gdy niedługo póżniej dowiaduję się że przyjaciel jej matki Luk, jest wilkiem nie może się z tym pogodzić. Kiedy Fray dowiaduję się że jej ojcem jest człowiek tak zły że sobie tego nie można wyobrazić że to on porwał matkę załamuję się.
Resztę dowiecie się sami
Poruszająca historia miłosna .
Książka jest fantastyczna dałam jej Aż 9 na 10 gwiazdek.
Na pewno przeczytam całą serie.

„ Cassandra Clare Miasto kości”
Nastoletnia Clary Fray zaczyna widziec dziwne rysunki. Wraz ze swoim przyjacielem Simonem idą do klubu Pandemonium. Tam Clary natrawia na młodego chłopaka, który dla innych jest niewidzialny. Kiedy zamiesza wrócić do domu mama dzwoni i prosi żeby za wszelka cenę nie wracała lecz nie powiedziala czemu. Parę minut potem zjawia pod domem wchodzi...

Bardzo mi się podobało! I bawiłam się przednio. Nie jest to może pierwszy tom na miarę dorosłego fantasy, dlatego nie daję pełnych gwiazdek, ale naprawdę nie wiem czemu zabrałam się za to dopiero teraz, a nie w czasach jak byłam nastolatką. Urban fantasy jak się patrzy, potrzebuję drugiego tomu ASAP.

Bardzo mi się podobało! I bawiłam się przednio. Nie jest to może pierwszy tom na miarę dorosłego fantasy, dlatego nie daję pełnych gwiazdek, ale naprawdę nie wiem czemu zabrałam się za to dopiero teraz, a nie w czasach jak byłam nastolatką. Urban fantasy jak się patrzy, potrzebuję drugiego tomu ASAP.