Dwór cierni i róż

Czy od strony pisarskiej jest to wybitna pozycja? Nie.
Czy jest to coś zupełnie nowego? Też nie.
Czy dzięki tej serii wróciłam do czytania i czerpię na nowo z tego przyjemność? Oj tak.
Sarze J Maas udało się przerobić historię, którą już znamy, we wciągającą historię, którą połykasz i prosisz od razu o więcej.
Ta seria zrobiła mi coś, czego nie zrobiła już dawno żadna książka, wciąż myślę o tym świecie i bohaterach.

Czy od strony pisarskiej jest to wybitna pozycja? Nie.
Czy jest to coś zupełnie nowego? Też nie.
Czy dzięki tej serii wróciłam do czytania i czerpię na nowo z tego przyjemność? Oj tak.
Sarze J Maas udało się przerobić historię, którą już znamy, we wciągającą historię, którą połykasz i prosisz od razu o więcej.
Ta seria zrobiła mi coś, czego nie zrobiła już dawno żadna...

Doszłam do wniosku, że nie mogę nazywać się prawdziwą fanką fantastyki, skoro nie czytałam pewnych kultowych/klasycznych/modnych pozycji. I tak, oprócz nowości, staram się co jakiś czas nadrabiać zaległości. W te wakacje wzięłam się za Dwory od Sarah J. Maas. Autorka i sama seria ma ugruntowaną pozycję na rynku wydawniczym, i całą rzeszę wiernych wyznawców (bo już nie można chyba nazwać ich fanami…). Zaczęłam czytać z postanowieniem, że ja do tego kółka wzajemnej adoracji nie dołączę. Co to to nie. No i co? No i kurna poległam! Kocham!!!
Na pierwszy ogień oczywiście poszedł „Dwór cierni i róż”. Z internetów wiedziałam, że to tylko wstęp do prawdziwie czaderskich wydarzeń, i że nie powinnam się przywiązywać do niektórych bohaterów (tak, mam na myśli Tamlina 😁 ),ale kurcze wciągnęło mnie od razu. Jako, że lubię bajki i baśnie z przyjemnością odnajduję takie wątki i inspiracje w różnych książkach. Tutaj mamy mieszankę powszechnie znanych opowieści – „Piękna i Bestia” czy „Kopciuszek”. Naprawdę podziwiam autorkę za to jaki świat i bohaterów wykreowała. A główną postać pokochałam już po przeczytaniu 30 stron.
Kilka wieków temu doszło do wojny między ludźmi a fae – w jej wyniku po latach walk podpisano Traktat. Jednym z jego postanowień było podzielenie terytorium i utworzenie muru oddzielającego obszary zamieszkiwane przez obie rasy. W zakątku kontynentu zajmowanym przez ludzi żyje Feyra. Dziewczyna ma na głowie całą rodzinę, chociaż oni niekoniecznie to doceniają – poluje, zapewnia im żywność i jakiekolwiek pieniądze. A przynajmniej stara się i robi, co może, by rodzina po raz kolejny nie chodziła głodna i by zapewnić im przetrwanie na kolejne dni. Na jednym z polowań Feyra napotyka w lesie ogromnego wilka, którego zabija. Nie jest to jednak zwyczajny wilk. Już niebawem do drzwi domu Feyry zapuka fae, który każe jej dokonać wyboru – w konsekwencji zabicia jednego z nich może albo zginąć, albo oddać im swe życie i udać się za mur.
Początek jest dość stabilny i spokojny – nie oznacza to jednak, że nudny. Poznajemy wioskę Feyry oraz świat Prythianu, spotykamy się z niechęcią, a nawet strachem ludzi przed istotami zza muru, granicy, która przez tyle lat pozwalała obu rasom żyć obok siebie bez większych konfliktów i która teraz jednak zaczyna przepuszczać intruzów. Zaznajamiamy się z ciężkim losem Feyry, jej relacjami z ojcem i siostrami, ich historią i wykształconym przez nią charakterem dziewczyny. Zaczynamy również przekonywać się, jak to tak naprawdę jest z fae, razem z Feyrą poznawać ich historię. W którymś momencie akcja nabiera tempa – jedne zdarzenia pociągają za sobą inne, wciągając Czytelnika głębiej w zawiłości świata Prythianu, w jego tajemnice i problemy.
Feyra jest niezwykle waleczną dziewczyną, czasami bywa ironiczna, co tylko dodaje jej uroku. Zdecydowanie nie będzie wykonywać rozkazów i ciężko będzie ją podporządkować. Tamlin – to nasz bestia, która porwała dziewczynę do swojej pięknej posiadłości. Bestia? Czy wrażliwy, skrzywdzony książę?
Pojawia się też Rhysand… bohater, za którym wzdycha cały fandom Maas. Ja też? Hmmm… ;)
Finał to miazga. Autorka zdecydowanie umie w emocje. Momentami aż piałam z zachwytu by po chwili płakać. Książka jest pełna napięcia i nie można się od niej oderwać. Dobrze, że czytałam na urlopie, i nie musiałam jej odkładać na te 8h pracy… chyba bym pękła!

Doszłam do wniosku, że nie mogę nazywać się prawdziwą fanką fantastyki, skoro nie czytałam pewnych kultowych/klasycznych/modnych pozycji. I tak, oprócz nowości, staram się co jakiś czas nadrabiać zaległości. W te wakacje wzięłam się za Dwory od Sarah J. Maas. Autorka i sama seria ma ugruntowaną pozycję na rynku wydawniczym, i całą rzeszę wiernych wyznawców (bo już nie można...

19letnia Feyra jest głodującą, marznącą półsierotą i jedyną osobą czującą się odpowiedzialną za jej czteroosobową rodzinę. Żeby było jeszcze bardziej stereotypowo: jest ofc najmłodsza. Za zabicie jednego z fae musi udać się na wieczne zamieszkanie u innego fae - Tamlina.

Czemu? Bo tak mówi jakiś Traktat przez wielkie T.

Mamy więc retelling Pięknej i Bestii, chociaż Tamlin to przyjazny typ i nie mam co się go czepiać. Romans jest nawet ok i przykro mi z powodu zmarnowanej szansy na coś ostrzejszego przy festiwalowej 0rg*

Czego bym się czepnęła, i na czym ostatecznie poległam, to styl autorki. Egzaltowane opisy to 3/4 treści, a ostatecznie niewiele z nich wynika.

Poza tym, chociaż Feyra niby jest „silną, niezależną kobietą” to przez brak równowagi sił, dla Tamlina może być najwyżej maskotką.

instagram.com/romanse_bez_r

19letnia Feyra jest głodującą, marznącą półsierotą i jedyną osobą czującą się odpowiedzialną za jej czteroosobową rodzinę. Żeby było jeszcze bardziej stereotypowo: jest ofc najmłodsza. Za zabicie jednego z fae musi udać się na wieczne zamieszkanie u innego fae - Tamlina.

Czemu? Bo tak mówi jakiś Traktat przez wielkie T.

Mamy więc retelling Pięknej i Bestii, chociaż Tamlin...

Przebrnięcie przez początek tej książki jest ogromnym wyzwaniem, ale chyba warto. Zakończenie zaskoczyło, chociaż na podstawie tego co się wydarzyło i tego jakie postaci zostały przedstawione, jestem w stanie domyślić się jak relacje głównej bohaterki potoczą się w kolejnym tomie. Obym nie miała jednak racji
6,5/10

Przebrnięcie przez początek tej książki jest ogromnym wyzwaniem, ale chyba warto. Zakończenie zaskoczyło, chociaż na podstawie tego co się wydarzyło i tego jakie postaci zostały przedstawione, jestem w stanie domyślić się jak relacje głównej bohaterki potoczą się w kolejnym tomie. Obym nie miała jednak racji
6,5/10

To jest jedna z lepszych książek które przeczytałam i na pewno przeczytam druga część!!! Polecam każdemu kto uwielbia porządne książki

To jest jedna z lepszych książek które przeczytałam i na pewno przeczytam druga część!!! Polecam każdemu kto uwielbia porządne książki

Pierwsza połowa tej książki była tak nudna, mam wrażenie że te 250 stron mogłoby być równie dobrze spisane w dwóch rozdziałach. Na razie nie rozumiem skąd ta seria jest tak uwielbiana, nie widzę niczego co wyróżniałoby ją tak bardzo względem innych powieści fantasy (czy tam romantasy). Ale mówią, że najlepsze są 2 i 3 część więc zobaczymy czy się wciągnę tak jak inni. Po tym, że ACOTAR nie zrobił ze mną… nic, boję się że mogę się zawieść 😔

Pierwsza połowa tej książki była tak nudna, mam wrażenie że te 250 stron mogłoby być równie dobrze spisane w dwóch rozdziałach. Na razie nie rozumiem skąd ta seria jest tak uwielbiana, nie widzę niczego co wyróżniałoby ją tak bardzo względem innych powieści fantasy (czy tam romantasy). Ale mówią, że najlepsze są 2 i 3 część więc zobaczymy czy się wciągnę tak jak inni. Po...

AUDIOBOOK. Końcówka zachęciła by sięgnąć po kolejny tom. Bohater Rysand mi się spodobał. Tamlin jakiś taki miałki, już jego przyboczny Lucien o wiele lepszy. Za dużo opisów rodziny, przyrody, za mało akcji, za dużo skupienia na wątku miłosnym Tamlina z Feyrą choć to może romansidło :P

AUDIOBOOK. Końcówka zachęciła by sięgnąć po kolejny tom. Bohater Rysand mi się spodobał. Tamlin jakiś taki miałki, już jego przyboczny Lucien o wiele lepszy. Za dużo opisów rodziny, przyrody, za mało akcji, za dużo skupienia na wątku miłosnym Tamlina z Feyrą choć to może romansidło :P

Od połowy dość przewidywalna, ale może być to też efekt tego że człowiek nie jest w stanie opędzić się od spojlerów ze względu na popularność książki

Od połowy dość przewidywalna, ale może być to też efekt tego że człowiek nie jest w stanie opędzić się od spojlerów ze względu na popularność książki

Jest to jedna niewielu książek gdzie nie mogłem doczekać się zakończenia. Tylko wyjątkowo nie dlatego, że chciałem dowiedzieć jak się skończy tylko w końcu mieć ją z głowy...

Wydarzenia nudne, bez zawrotów aukcji, zupełnie niezrozumiałe... Połowę książki można ominąć i nie stracimy dosłownie NIC! Zakończenie było tak przewidywalne, że aż mi się zrobiło przykro.

Jest to jedna niewielu książek gdzie nie mogłem doczekać się zakończenia. Tylko wyjątkowo nie dlatego, że chciałem dowiedzieć jak się skończy tylko w końcu mieć ją z głowy...

Wydarzenia nudne, bez zawrotów aukcji, zupełnie niezrozumiałe... Połowę książki można ominąć i nie stracimy dosłownie NIC! Zakończenie było tak przewidywalne, że aż mi się zrobiło przykro.

DWORY to chyba najbardziej rozpoznawalna seria romantasy.
Zapatrzona w pierwszy tom zanurzyłam się w ten świat magii, elfów i mrocznych istot.

7/10⭐️
DWÓR CIERNI I RÓŻ czytało mi się naprawde przyjemnie. Fabuła intrygująca, choć z początku troszkę się rozkręca. Ta opowieść zdecydowanie przypomina miejscami historię Pięknej i Bestii.

Pierwsza część nie zrobiła na mnie jakiegoś niesamowitego wrażenia, ale z pewnością jest ona dobrym wstępem do kolejnych tomów. Akcja rozwija się tu stopniowo, dawkując wyczuwalne napięcie oraz rozwijając relacje między głównymi bohaterami. To taka fantastyka pełna niebezpiecznych przygód z romansem w tle.

Nie ukrywam, że jestem ciekawa następnej części ( ponoć jest o wiele ciekawsza)

https://www.instagram.com/rudy_lisek_czyta/

DWORY to chyba najbardziej rozpoznawalna seria romantasy.
Zapatrzona w pierwszy tom zanurzyłam się w ten świat magii, elfów i mrocznych istot.

7/10⭐️
DWÓR CIERNI I RÓŻ czytało mi się naprawde przyjemnie. Fabuła intrygująca, choć z początku troszkę się rozkręca. Ta opowieść zdecydowanie przypomina miejscami historię Pięknej i Bestii.

Pierwsza część nie zrobiła na mnie...