Milan Kundera

Mężczyzna, który myli ukochaną z inną kobietą, kobieta, której wydaje się, że z wiekiem przestaje być atrakcyjna dla innych mężczyzn. Para, która z upływem czasu dostrzega, że osoba, którą poznali na początku znajomości, nie jest już taka sama. Codzienność założyła im ciemne okulary, przez które nie widać detali, dlatego po ich zdjęciu zmiany tak bardzo zaskakują. Uwielbiam przedstawianie cielesności przez Kunderę. Za każdym razem trafia celnie w punkt. Dla mnie „Tożsamość” jest historią kobiety dla kobiet. Historią niezgody na upływ czasu, na zmiany, jakie dokonują się w ludzkim ciele, na bezsensownym, ciągłym poszukiwaniu potwierdzeń swojej atrakcyjności, bez względu na miłość tego Jednego. Mistrzowskie odzieranie bohaterów z ich masek Milan opanował do perfekcji. Ta opowieść jest też dowodem na to, że nie zawsze pomoc drugiej osobie przybiera odpowiednią formę, czasami można stracić więcej, niż się z początku wydaje. Szczere rozmowy są trudne, ale trzeba nauczyć się je prowadzić, żeby nie skończyć jak Chantal i Jean-Marc. Idealna lektura na wakacje, polecam! „Wyobraził sobie historię jej ciała: było zagubione wśród tysięcy innych ciał aż do dnia, w którym pożądliwe spojrzenie na nim się zatrzymało i wyciągnęło je z galaktycznej wielości; następnie spojrzenia się rozmnożyły i rozpaliły to ciało, które od tamtej pory kroczy przez świat niczym pochodnia; to czas świetlistej chwały, lecz wkrótce spojrzenia zaczną się przerzedzać, światło przygasać aż do dnia, w którym to ciało, prześwietlone, następnie przezroczyste, następnie niewidzialne, będzie spacerowało po ulicach niczym mała wędrująca nicość”. IG @angelkubrick