Jarosław Wojtczak

Kulminacyjnym punktem książki jest tytułowa "Wojna nad Rzeką Czerwoną", która miała miejsce w latach 1874-1875. Zanim jednak do niej doszło, na terytorium Południowych Równin miały miejsce liczne starcia między Indianami a Białymi. Trochę tę książkę można traktować jako militarną historię Komanczów. Jarosław Wojtczak przedstawia kolejno kontakty oraz konflikty z Hiszpanami, Meksykanami, Republiką Teksasu, Stanami Zjednoczonymi. Oczywiście, kluczowymi są tutaj stosunki między Komanczami a Amerykanami. Przede wszystkim autor omawia naprawdę wiele starć między zwaśnionymi stronami. Z jednej strony są to indiańskie napady i mordy na białych osadnikach czy łowcach bizonów, ale z drugiej amerykańskie odpowiedzi jak zimowa kampania Sheridana z 1868 roku czy bitwa nad rzeką Washita, w której dowodził George Custer. Niektóre potyczki są naprawdę zdumiewające czy wbrew epickie, żeby wspomnieć chociażby o obronie Adobe Walls czy Bitwę na Tarzawisku Bizonów, w której sześciu Amerykanów odpierało atak 125 Komanczów i Kiowów. Warto też wspomnieć, że w książce przeplatają się też losy innych plemion indiańskich jak właśnie wspomnianych Kiowów czy Kikapu (ekspedycja Remolino na teren Meksyku). Pomimo, że z wielu opisów walk można wyciągnąć sporo interesujących informacji, to szkoda, że autor nie zdecydował się na jakiś rozdział opisujący sztukę wojenną walczących stron. Podsumowując, "W kraju Komanczów..." to interesująca lektura, napisana barwnym stylem, do którego zresztą Wojtczak mnie już przyzwyczaił - mamy tutaj starcia w kanionach, kradzieże koni, bohaterskie obrony placówek, porwania i poszukiwania białych osadników, co sprawia, że po prostu książkę dobrze się czyta. Na koniec w zasadzie rzecz banalna. Zarówno książka Jarosława Wojtczaka, jak i wydane przez Wydawnictwo Czarne "Imperium księżyca w pełni. Wzlot i upadek Komanczów" wykorzystała na okładce to samo zdjęcie Quanaha Parkera. Oczywiście, nigdzie to nie jest zakazane, ale to jednak dość niecodzienna i dziwna sytuacja.