Lincoln Paine

Morza i oceany, które zajmują 75 procent naszej powierzchni stały się dla Lincolna Paine'a pretekstem, aby spojrzeć na dzieje naszego globu przez pryzmat wody. Mogę zgodzić się ze stwierdzeniem z blurba, że nie jest to typowa "morska historia świata" z kilku powodów. Przede wszystkim Paine w szerszej perspektywie spogląda na akweny z kilku płaszczyzn - niektóre wypadają lepiej, inne gorzej. Najsłabiej chyba prezentuje się warstwa polityczna, głownie z tego powodu, że jeżeli ktoś interesuje się historią to skrócone do jednego czy kilku akapitów dzieje morskich wojen w poszczególnych epokach raczej nie zaskoczą niczym nowym czy czymś odkrywczym. Zdecydowanie lepiej Paine przedstawia sieci powiązań handlowych, gospodarczych między regionami, jak stopniowo zdobywano morze, jak zmieniały się morskie szlaki, jak wyglądały okrycia geograficzne, jaki miały wpływ na życie szczurów lądowych. Obserwujemy też jak zmieniała się sztuka szkutnicza na przestrzeni dziejów, ale też jakie nowinki wprowadzano na statki czy w ogóle jak wyglądało żeglowanie w dawnych czasach i jakie warunki panowały na okrętach. Trzeba też zauważyć, że jeśli chodzi o chronologię, to badacz przedstawia dzieje świata od czasów najdawniejszych, pierwszych konstrukcji zbudowanych do poruszania się po wodzie aż do czasów współczesnych. Ciekawe jest również spojrzenie autora na inne kontynenty, nie skupia się tylko na Europie, ale sporo miejsca poświęca zwłaszcza Azji, a w szczególności morskim dziejom Chin (choć oczywiście to określenie to pewne uproszczenie),co chyba jest niezwykle interesujące z perspektywy polskiego czytelnika. Przy okazji jest to też barwna opowieść o spojrzeniu na morze, o tym jak je postrzegano na przestrzeni wieków, sporo przewija się w pracy tekstów ówczesnych żeglarzy, pasażerów czy krótko mówiąc osób, które w jakiś sposób w swoim życiu były związane z morzem.