Viktorie Hanišová

Podgrzybki, borowiki, kurki, gąsówki, czerwononóżki… Las, łono natury, zapach drzew, a wśród nich szczelnie ukryte cierpienie. Miłości rodzicielskiej nie da się opisać słowami. To uczucie sięgające poza ramy ludzkich określeń, coś niewyobrażalnie mocnego i wspaniałego. Równie wielką trudność przychodzi nam zrozumienie krzywdy jakiej doznają niewinne dzieci właśnie od swoich ojców czy matek. Jako mała dziewczynka zbyt często bywała w grobowcu, który odcinał ją od światła i skutecznie zabijał dziecięcą duszę. Umierała. Z każdym dniem pustka w jej ciele zagaszczała coraz bardziej łapczywie. Potwór zabierał małą dziewczynkę, wypluwając z siebie niezdolne do życia mięso przypominające ludzką sylwetkę. Dziewczynka obserwowała swoje życie z boku, marząc o tym, by raz na zawsze pozbyć się tego obrzydliwego ciała. Nastolatka szukała ratunku. Resztkami odwagi chciała przerwać letarg, który zawładną jej życiem. Wyzbyć się lęków i ukarać potwora, by wreszcie oddychanie pełną piersią było możliwe. Spotkała się ze  ścianą. Ślepotą najbliższej jej osoby. Gdzie była jej miłość? Kobieta, tak bardzo zagubiona i nie potrafiąca odnaleźć się w otaczającej ją rzeczywistości. Uciekająca i skrywająca się w samotnej jaskini. Zgnilizna z dzieciństwa uniemożliwiała kroki na przód. Żyła z tak wielką traumą na barkach, że osiągniecie pozycji pionowej wydawało się niemożliwe. Z rodzinnego domu, który powinien pachnieć miłością ciągnął się za nią niewyobrażalnie bolesny smród… To była ciężka lektura. Czytanie na temat krzywdy dziecka nigdy nie jest łatwe. Mój wewnętrzny głos krzyczał na niesprawiedliwość, znieczulicę i obojętność. Im głośniej krzyczał, tym bardziej uświadamiał, że ludzkość właśnie taka jest ��� przeważnie bierna na krzywdę. Ogrom emocji mieszający się z zapachem lasu sprawił, że historia Sary na długo ze mną zostanie, a znalezienie adekwatnych słów, by opisać tę książkę wydaje się niemal niemożliwe.