Natalie Goldberg

Cała książka to zbiór esejów dotyczących szeroko rozumianego pisarstwa. Można ją wczytać od początku do końca, lub sięgać po nią od czasu do czasu i otwierać w dowolnym miejscu. Znajdziecie tam wszystko. Są wskazówki na temat warsztatu pisarza, miejsca do pracy, tematów, inspiracji, są też ćwiczenia, a także rozważania na temat pisania jako takiego. Znajdziecie praktyczne porady, a także garść motywacji tak potrzebnych, kiedy macie ochoty rzucić wszystko w cholerę i pojechać w Bieszczady. A przede wszystkim Natalie Goldberg namawia by pisać, pisać i jeszcze raz pisać. Nie poddawajcie się. Jestem pewna, że w końcu ktoś nam wyda tę lub inną książkę. Nie rezygnujcie z pasji przy pierwszym niepowodzeniu. I ćwiczycie pisania, z czasem będziecie coraz lepsi. Polecam Wam lekturę. Ja na pewno będę do niej wracać. „Często powtarzam swoim uczniom, a szczególnie chętnie szóstoklasistom, którzy zazwyczaj mają już wyrobione pojęcie o życiu: wyłączcie swój logiczny mózg, który mówi, że 1 + 1 = 2. Otwórzcie umysł na taką możliwość, że 1 + 1 równa się 48, Mercedes Benz, szarlotka, niebieski koń. Nie opowiadajcie o sobie za pomocą faktów: „Chodzę do szóstej klasy. Jestem chłopcem. Mieszkam w Owatonnie razem z matką i ojcem “. Powiedzcie mi, kim jesteście naprawdę: „Jestem szronem na szybie okiennej, wyciem młodego wilka, wąskim źdźbłem trawy”. Zapomnijcie o sobie. Zlejcie się z tym, na co patrzycie – ulicą, szklanką wody, polem kukurydzy. Wszystko, co czujecie - tym właśnie będzie, niech was to pochłonie, spala”. Tamże, s.129.