Państwa–miasta. Raport z rajów nieutraconych

Książkę czyta się nie tylko z zapartym tchem, ale ogromną ciekawością, gdyż czuć, że autor był w tych miastach i bardzo szczegółowo je poznał zarówno z tej dobrej jak i złej strony. Historie tutaj opisane bawią, ale nie raz mrożą krew w żyłach. Jadąc za granicę zamykamy się na terenie obiektu, w którym wczasy wykupiliśmy, nie raz bojąc się wystawić nogę za próg, gdyż tam czeka nas wielkie nieznane. Znamy ten kraj tylko i wyłącznie z perspektywy turysty. Grzegorz Kapla oprowadza nas po dwunastu miastach, które zadziwiają, ale również budzą w nas wiele obaw. Wprowadza w nieznane zakamarki, gdzie zwykły człowiek nie chciałby z własnej woli się znaleźć. Należy również wspomnieć, że oprócz niezwykłej odwagi jaka cechuje podróżników przez duże "P" należy nadmienić, że autor posiada świetne umiejętności pisarskie, które wciągają czytelnika w przedstawioną rzeczywistość tak, że ma się wrażenie bycia jej uczestnikiem w tamtym momencie.
Myślę, że to idealna książka na wakacje. Nie wymagająca skupienia, ale poszerzająca horyzonty. Wiele można się nauczyć, a to cenię w tego typu historiach. Ubolewam ogromnie jednak nad tym, że książka została wydana z czarno-białymi fotografiami. Myślę, że kolorowe fotografie dodałyby dodatkowego waloru treści. Nie mniej jednak, książka jest świetna👌
Czytajcie!

Książkę czyta się nie tylko z zapartym tchem, ale ogromną ciekawością, gdyż czuć, że autor był w tych miastach i bardzo szczegółowo je poznał zarówno z tej dobrej jak i złej strony. Historie tutaj opisane bawią, ale nie raz mrożą krew w żyłach. Jadąc za granicę zamykamy się na terenie obiektu, w którym wczasy wykupiliśmy, nie raz bojąc się wystawić nogę za próg, gdyż tam...

Raje nieutracone to obszary w głowie i sercu autora, w których zbierają się wspomnienia. Dotyczą 13 ważnych dla niego miejsc.
Grzegorz Kapla zaprasza nas do pobliskiego Berlina albo na koniec świata do wrót polinezyjskiego raju, do Papeete. A dzieli się swoimi przemyśleniami w sposób niezwykle pociągający.
Bacznie obserwuje życie miasta. Rozmawia z ludźmi na ulicy, z cierpliwością, często z troską i podziwem. Zwraca uwagę na kobietę z Dżakarty, która gotuje obiad dla sześcioosobowej rodziny w kuchence o wymiarach metr na pół metra. Szacunek do człowieka, a zatem szacunek do miasta towarzyszy każdej wędrówce.
Przepych i ubóstwo, sukcesy i porażki, solidna dawka wiedzy o historii, kulturze, religii pozwalają poznać i zrozumieć istotę danego miejsca.
Miasta pulsują, żyją. Intensywnie pachną ulicznym jedzeniem i przyprawami, żarem i wilgocią. Są głośne i zatłoczone. To sprawia, że chce się wejść do środka książki i we wszystkim uczestniczyć. Trudno się oderwać choć na chwilę.
W każdym z tych miejsc jest serce autora. Czasem to tęsknota za cieniem dawnych drzew gdy obecnie tylko nowoczesne wieżowce udzielą wytchnienia. Czasem subtelne poczucie humoru wywołujące uśmiech i nie pozwalające zanadto popaść w nostalgię.
Bardzo różnorodne te państwa i miasta. Każde inne, ciekawe i poruszające. Moim faworytem została Indonezja -Dżakarta. Każdy wybierze swoje. Z serca polecam!

Raje nieutracone to obszary w głowie i sercu autora, w których zbierają się wspomnienia. Dotyczą 13 ważnych dla niego miejsc.
Grzegorz Kapla zaprasza nas do pobliskiego Berlina albo na koniec świata do wrót polinezyjskiego raju, do Papeete. A dzieli się swoimi przemyśleniami w sposób niezwykle pociągający.
Bacznie obserwuje życie miasta. Rozmawia z ludźmi na ulicy, z...