Magia. Pomiędzy zabobonem a zagrożeniem duchowym

Przystępnie i ciekawie napisana, przedstawiono najważniejsze rzeczy, wraz z opisem, definicjami oraz ujęciem istoty rzeczy. Dla mnie jednak trochę za krótka i pewne rzeczy można byłoby rozwinąć. Mimo wszystko dobry przewodnik filozoficzno-teologiczny dla katolika, opisujący encyklopedycznie rodzaje i źródła praktyk magicznych ("magia naturalna" - wcale nie taka naturalna..., magia ceremonialna, magia chaosu, Thelema, okultystyczne odmiany Kabały itd.) oraz stosunku praktyk magicznych do (zerwania) relacji z Bogiem. Wyjaśnia na czym polega m.in. podział na "białą" i "czarną" magię, podkreślając, ze różnica tkwi w funkcji, a nie w tym, że "biała" magia jest czymś dobrym. Przytacza m.in. autorytet Pisma Świętego, Katechizmu Kościoła katolickiego, czy dzieł św. Tomasza z Akwinu. Przedstawia również trzy stanowiska dotyczące rzekomej skuteczności magii (hipoteza oszustwa, wyjaśnienie naturalistyczne i wyjaśnienie teologiczne upatrujące konotacji magii ze spirytyzmem).

Magia jest przede wszystkim próbą owładnięcia (nagięcia, złamania, odwrócenia) praw przyrody (na poziomie meta) i kontrolowania spraw wbrew porządkowi ustanowionemu przez Boga, z oczekiwaniem na pokierowanie przebiegu spraw zgodnie ze swoją Wolą (sprawa Woli jest bardzo istotna, szczególnie w praktykach opartych na systemie okultystycznej Thelemy, gdzie czynienie swojej Woli jest najwyższym prawem). Katolik mówi Bogu "bądź wola Twoja". Osoba praktykująca magię mówi "bądź Wola moja". W tym przede wszystkim tkwi grzech uprawiania czarów i wróżbiarstwa, niezależnie od tego, czy są one skuteczne, czy nie. Poza tym, niewykluczone, że przynajmniej niektóre tego typu praktyki są kontaktem z inteligentnymi bytami duchowymi, niekoniecznie "anielskimi" i niekoniecznie przyjaznymi człowiekowi...

Autor jest dominikaninem oraz doktorem teologii fundamentalnej. Współpracuje z Dominikańskim Ośrodkiem Informacji o Sektach i Nowych Ruchach Religijnych (a przez jakiś czas był jego dyrektorem). Na potrzeby swojej pracy badawczej zapoznawał się z traktatami o magii. Jest więc osobą kompetentną. Ojciec Broniek nie straszy i nie szuka wszędzie "zagrożeń duchowych" (nie negując ich istnienia, zauważając, że podstawowym zagrożeniem duchowym jest grzech, czyli odwrócenie od Boga),a wyjaśnia na czym polega otwarcie się na ezoterykę i okultyzm, a także zabobonne traktowanie świętych symboli i sakramentaliów. Wyjaśnia że nawet pobożnościowe praktyki mogą być traktowane jako "magiczne", gdy oczekuje się jedynie efektu zewnętrznego.

To ważna i potrzebna wiedza dla ludzi wierzących, tym bardziej, że można zauważyć "renesans" praktyk magicznych w Europie, mnóstwo ludzi chodzi do wróżek, tarocistek, bioenergoterapeutów, z namaszczeniem nosi amulety, a do czynnego zainteresowania tymi płaszczyznami często przyczynia się moda, mass-media i popkultura (wcale nie znaczy, że należy się ich bać, takie podejście również jest groźne, bo prowadzi do gnozy i panicznego lęku przed zewsząd płynącymi domniemywanymi "zagrożeniami" i czyhającymi siłami zła. Pod koniec książki autor podaje wskazówki jak rozeznawać, czy to, z czym się stykamy ma charakter zabobonny i/lub magiczny. Często istotna jest również rola podejścia, intencji i woli oraz przekazu, jaki się daje)... Błędnym jest przekonanie, że religia wyparła magię, a nauka wyparła religię. Te płaszczyzny mogą istnieć w świecie obok siebie. Temat jest szeroki i złożony, a samodzielne zapuszczanie się w niego nie jest dobrym pomysłem. Dlatego dobrze, że powstają takie książki.

Przystępnie i ciekawie napisana, przedstawiono najważniejsze rzeczy, wraz z opisem, definicjami oraz ujęciem istoty rzeczy. Dla mnie jednak trochę za krótka i pewne rzeczy można byłoby rozwinąć. Mimo wszystko dobry przewodnik filozoficzno-teologiczny dla katolika, opisujący encyklopedycznie rodzaje i źródła praktyk magicznych ("magia naturalna" - wcale nie taka...

Coraz więcej zagrożeń spotkać można we współczesnym świecie. Ponieważ dotyczy to również religii, kluczowym zdaje się być pytanie, dlaczego nie da się pogodzić magii z wiarą w Chrystusa? Odpowiedzi udziela "Magia. Pomiędzy zabobonem a zagrożeniem duchowym" – niewielka publikacja Wydawnictwa W drodze, która w prosty sposób wyjaśnia, rozwiewa wątpliwości oraz uczy rozeznawać zagrażające wierze zjawiska duchowo – religijne.

Omówione we Wstępie „magiczne” kwestie (rzeczywistość coraz mniej chrześcijańska, różne formy magii praktykowane przez katolików, współczesna kultura nośnikiem treści okultystycznych, zmiany znaczeniowe pojęć ezoterycznych, zachęta do praktyk magicznych, kabalistyczne profesje – zwykłymi zawodami) stanowią wprowadzenie do rozważań koncentrujących się na zagrażającym człowiekowi zjawisku powrotu magii. Wywodząc termin „magia” ze starożytnej Persji, Radosław Broniek omawia jego etymologiczne znaczenie, klasyfikuje okultyzm (magia, wróżbiarstwo, spirytyzm, medycyna okultystyczna),analizuje powiązania magii białej i czarnej z naturalną, a także magii z religią, odnosząc się przy okazji do zwanego zabobonem myślenia magicznego (podejście do przedmiotu kultu, oddzielenie obrzędu od życia). Stosując dwustanowiskowe (nauki zajmujące się magią oraz ci, którzy magię praktykują) spojrzenie na działanie magii, autor przygląda się podejściom badawczym (paradygmat, psychologia, psychiatria),w kwestii domniemanej skuteczności czarów wylicza hipotezy (oszustwa, naturalistyczna, spirytystyczna) oraz interpretuje rytuały (skuteczne mocą odbiorcy, nadawcy i przekazu).

Ponieważ podstawą rozważań Radosława Brońka jest perspektywa teologiczna, nie może zabraknąć w nich chrześcijańskiej interpretacji magicznych praktyk. W celu ich wyjaśnienia, autor odwołuje się do Biblii (zawarty na kartach Starego- i Nowego Testamentu negatywny stosunek do magii i związanych z nią praktyk, pewność jedyności Boga oraz Jego orędzia),nauczania Kościoła (sprzeczność praktyk magicznych z czcią i szacunkiem należnym tylko Bogu) oraz interpretacji świętego Tomasza z Akwinu (magia jest niedozwolona, nieskuteczna, jest uzurpacją i oddawaniem czci demonom). Rozważania są interesujące a omawiane kwestie – doprecyzowane, przez co wyjaśnionych zostaje wiele trudnych kwestii w sposób całkowicie zrozumiały. W refleksjach autora nie brakuje satysfakcjonujących uzasadnień, na co mają wpływ częste odwołania do Pisma Świętego (cytaty wraz z siglami),przytaczane passusy z dokumentów Kościoła, artykuły z KKK. Pomocne w zrozumieniu skondensowanej treści są fachowe interpretacje oparte o przemyślenia teologów, filozofów, biblistów, antropologów kulturowych oraz badaczy magii. Zwroty łacińskie zapisano kursywą, przejrzystości dodają liczne wcięcia w tekście. Pomocą służą przypisy (bibliograficzne i wyjaśniające) oraz bibliografia zawierająca tytuły polecanych lektur wraz z krótką zapowiedzią treści.

Należąca do serii "Pszenica i Kąkol" niewielka publikacja Wydawnictwa W drodze skierowana jest nie tylko do ludzi wierzących, ale – ze względu na wynikające z magii a prowadzące do zerwania relacji z Bogiem – realne zagrożenia duchowe, zaproponowana przez Radosława Brońka droga refleksji nad magią powinna dać wiele do myślenia każdemu człowiekowi. Jedno jest pewne: wierzący w Chrystusa rytuałów magicznych powinien unikać.

Coraz więcej zagrożeń spotkać można we współczesnym świecie. Ponieważ dotyczy to również religii, kluczowym zdaje się być pytanie, dlaczego nie da się pogodzić magii z wiarą w Chrystusa? Odpowiedzi udziela "Magia. Pomiędzy zabobonem a zagrożeniem duchowym" – niewielka publikacja Wydawnictwa W drodze, która w prosty sposób wyjaśnia, rozwiewa wątpliwości oraz uczy rozeznawać...