Ogród

Sięgnęłam po książkę ze względu na wątki religijne, o których lubię czytać. Można powiedzieć, że w tej kwestii nie zawiodłam się całkowicie, bo autorka dosyć ciekawie poruszyła te moralne dylematy wynikające z bycia częścią kościoła, ale... Niestety ten temat został poruszony bardzo powierzchownie, liczyłam na większą dyskusję. Co do drugiego wątku, czyli samego bohatera i tego czego się o sobie dowiaduje, był dziwny? Również poruszony bardzo płytko i nie wniósł nic innego poza obrzydzeniem całej książki. Nie jestem w stanie do końca zrozumieć co autorka chciała wzbudzić w czytelniku.. U mnie to pozostawiło tylko niesmak.

Sięgnęłam po książkę ze względu na wątki religijne, o których lubię czytać. Można powiedzieć, że w tej kwestii nie zawiodłam się całkowicie, bo autorka dosyć ciekawie poruszyła te moralne dylematy wynikające z bycia częścią kościoła, ale... Niestety ten temat został poruszony bardzo powierzchownie, liczyłam na większą dyskusję. Co do drugiego wątku, czyli samego bohatera i...

Wrony wbiły mnie w fotel, więc nie mogłem nie przeczytać. Kolejny kontrowersyjny temat, kolejne pochylenie się nad człowiekiem. Jestem zachwycony sposobem, w jakim autorka opisuje najczulsze sfery życia, jej empatią, trwogą i jednocześnie zachwytem nad światem.

Wrony wbiły mnie w fotel, więc nie mogłem nie przeczytać. Kolejny kontrowersyjny temat, kolejne pochylenie się nad człowiekiem. Jestem zachwycony sposobem, w jakim autorka opisuje najczulsze sfery życia, jej empatią, trwogą i jednocześnie zachwytem nad światem.

Wolałabym nie mieć w ogóle takiego doświadczenia czytelniczego na koncie. Po zachwytem nad "Wronami" dałam szansę dwóm pozostałym książkom autorki. Na obu bardzo się zawiodłam. Mam wrażenie, że są niedopracowane, wątki pourywane, bezsensownie zaczęte. Niefajnie.

Wolałabym nie mieć w ogóle takiego doświadczenia czytelniczego na koncie. Po zachwytem nad "Wronami" dałam szansę dwóm pozostałym książkom autorki. Na obu bardzo się zawiodłam. Mam wrażenie, że są niedopracowane, wątki pourywane, bezsensownie zaczęte. Niefajnie.

Po zapoznaniu się z dwoma innymi tytułami od autorki przyszedł czas na ten. Słyszałam różne opinie na temat tej pozycji, czy było warto ją poznać?

Zmęczony swoim dotychczasowym życiem ksiądz odchodzi z kościoła i przeprowadza się do swojego domu rodzinnego. Jego pierwszym zajęciem po powrocie jest dbanie o ogród. Poznaje równocześnie sąsiadów zza płotu i próbuje znaleźć sobie pracę w szkole. Czy księdzu uda się ułożyć życie na nowo? I jakie czekają go rozterki w życiu po zrzuceniu sutanny?

Historia bardzo krótka, ale treściwa. Wstęp nie zapowiada tego, na co trafimy idąc wgłąb opowieści. Z pewnością jest to książka dla ludzi o mocnych nerwach i bez jakichkolwiek uprzedzeń.

'Czasami miewam wrażenie, że im bliżej raju człowiek się znajduje, tym bardziej mu do niego śpieszono.'

Pomimo wielu kontrowersji w treści nie uważam żeby to była zła historia. Niemniej ze względu na poruszaną tematykę nie mogę powiedzieć, że mi się podobała. Z początku nie wiedziałam w jakim pójdzie kierunku, jednak połączenie byłego księdza i małej dziewczynki może być tylko jedno. I skojarzenie, które się wam nasuwa jest niestety trafne. Nie uważam jednak, że przez pryzmat pedofilii książka nie jest warta poznania. Jednak zadecydujcie sami czy jesteście na nią gotowi.

Po zapoznaniu się z dwoma innymi tytułami od autorki przyszedł czas na ten. Słyszałam różne opinie na temat tej pozycji, czy było warto ją poznać?

Zmęczony swoim dotychczasowym życiem ksiądz odchodzi z kościoła i przeprowadza się do swojego domu rodzinnego. Jego pierwszym zajęciem po powrocie jest dbanie o ogród. Poznaje równocześnie sąsiadów zza płotu i próbuje znaleźć...

Jest to jedną z tych książek, którą trudno mi było jednoznacznie ocenić. Porusza ważny temat, ciekawy, ale sposób jego przedstawienia juz nie jest tak interesujący.
Nasz bohater to zagubiony były ksiądz, który po zrezygnowaniu z kapłaństwa uczy sie żyć na nowo. Przeprowadza sie do rodzinnego, zapuszczonego domu, który odzwierciedla jego nieuporządkowane życie. Po pewnym czasie zdaje sobie sprawę, że pociągają go dzieci, co budzi w nim odrazę i lek.
Tematyka osób zaburzonych, chorych jest bardzo ciekawa i możliwość wglądu w to, co myśli, co czuje i z czym się zmaga jest szalenie interesująca. Oczywiście, główny bohater budzi odrazę, ale budzi też współczucie. I tutaj właśnie jest mój zarzut do tej książki, że autorka nie poszła dalej. Nie mamy tutaj perspektywy możliwości rozwiązania problemu, co może zrobić bohater, do kogo się udać, jak wygląda proces terapeutyczny. Dużo jest tutaj takich wątków, które są tylko nadmienione, ale nie poddane refleksji. Zdecydowania jest to książka zbyt krótka i nie wyczerpująca tematu. W dodatku była też momentami nudna.
Szkoda, no temat ważny, ale wykonanie niestety średnie.

Jest to jedną z tych książek, którą trudno mi było jednoznacznie ocenić. Porusza ważny temat, ciekawy, ale sposób jego przedstawienia juz nie jest tak interesujący.
Nasz bohater to zagubiony były ksiądz, który po zrezygnowaniu z kapłaństwa uczy sie żyć na nowo. Przeprowadza sie do rodzinnego, zapuszczonego domu, który odzwierciedla jego nieuporządkowane życie. Po pewnym...

Od początku ta książka zmierza w dokładnie wiadomym kierunku. Główny bohater niby nie zawinił czynem, a jednak wydaje się antypatyczny i nie wzbudza ani krzty empatii. Nie jest to jakaś łapiąca za gardło historia, przy której czytelnik będzie łkał, ale z braku innego pomysłu na lekturę można przeczytać.

Od początku ta książka zmierza w dokładnie wiadomym kierunku. Główny bohater niby nie zawinił czynem, a jednak wydaje się antypatyczny i nie wzbudza ani krzty empatii. Nie jest to jakaś łapiąca za gardło historia, przy której czytelnik będzie łkał, ale z braku innego pomysłu na lekturę można przeczytać.

We Wronach się zakochałam, Jestem głód uważam za jedną z gorszych książek jakie w życiu czytałam, a ta jest po prostu mdła i nijaka. Wynudziłam się jak mops, bardzo to niepotrzebnie ckliwe i usiłujące wzbudzić w czytelniku współczucie dla głównego bohatera (nie rozumiem z jakiej racji i po co). Dla mnie jest to książka z kategorii "nikt nie potrzebował i nie wiem po co została wydana". W dodatku ostatnia szansa na to, żeby ta książka miała głębszy sens, została na samym końcu zaprzepaszczona.

We Wronach się zakochałam, Jestem głód uważam za jedną z gorszych książek jakie w życiu czytałam, a ta jest po prostu mdła i nijaka. Wynudziłam się jak mops, bardzo to niepotrzebnie ckliwe i usiłujące wzbudzić w czytelniku współczucie dla głównego bohatera (nie rozumiem z jakiej racji i po co). Dla mnie jest to książka z kategorii "nikt nie potrzebował i nie wiem po co...

I'm actually speechless...
Historia uderzająca w nasze wartości, które posiadamy jako jednostki. Strach, obrzydzenie, niedowierzanie a potem.... współczucie. Chociaż wstyd to przyznać, ale tak, współczułam bohaterowi. Przepiękne opisy przyrody i genialny portret psychologiczny bohatera.
Zdecydowanie książka 18+ i tylko dla ludzi o mocnych nerwach. Ja sama musiałam kilka razy zatrzymywać audiobooka, bo robiło mi się słabo

I'm actually speechless...
Historia uderzająca w nasze wartości, które posiadamy jako jednostki. Strach, obrzydzenie, niedowierzanie a potem.... współczucie. Chociaż wstyd to przyznać, ale tak, współczułam bohaterowi. Przepiękne opisy przyrody i genialny portret psychologiczny bohatera.
Zdecydowanie książka 18+ i tylko dla ludzi o mocnych nerwach. Ja sama musiałam kilka razy...

Bardzo mieszane odczucia😵‍💫

Bardzo mieszane odczucia😵‍💫

Owszem, mocne.
Daję tej książce dużo punktów, bo rzeczywiście nie pozostawia czytelnika obojętnym i skłania do przemyśleń. Jednak nie podobało mi się to, że autorka poszła w obecnie modnym i mocno generalizującym kierunku - wybrała księdza na głównego bohatera, idąc za “chwytliwością” tematu, choć równie dobrze mógł to być ktokolwiek - nauczyciel, trener, ojciec dziecka zaprzyjaźnionego z twoim dzieckiem - osoby z opisanym w książce problemem znajdą się w wielu środowiskach. A ja generalizowania nie lubię.
Dobre było to, że Dvořáková prowokuje do przemyśleń i do przyjrzenia się ważnym sprawom - temu, jak formujemy swoje opinie o ludziach, jak reagujemy na czyjąś inność, gdzie jest granica zaufania, jaką możemy kogoś obdarzyć... Uświadamia, że w każdym z nas może drzemać nieuświadomione, bezwzględne zło.

Owszem, mocne.
Daję tej książce dużo punktów, bo rzeczywiście nie pozostawia czytelnika obojętnym i skłania do przemyśleń. Jednak nie podobało mi się to, że autorka poszła w obecnie modnym i mocno generalizującym kierunku - wybrała księdza na głównego bohatera, idąc za “chwytliwością” tematu, choć równie dobrze mógł to być ktokolwiek - nauczyciel, trener, ojciec dziecka...