Szpital Filomeny

Lekki i prosty horror. Liczyłam na mocne wrażenia że będę bała się spać czy coś. A tu nic wielu rzeczy domyślałam się szybciej niż bohaterowie książki. Gdyby to był film to pewnie po 5 minutach bym zastanawiała się czy już nie widziałam go przewidywalne mocno.

Lekki i prosty horror. Liczyłam na mocne wrażenia że będę bała się spać czy coś. A tu nic wielu rzeczy domyślałam się szybciej niż bohaterowie książki. Gdyby to był film to pewnie po 5 minutach bym zastanawiała się czy już nie widziałam go przewidywalne mocno.

D....y nie urywa. Masterton to chyba już jest jak Mróz aby kasa sie zgadzała.

D....y nie urywa. Masterton to chyba już jest jak Mróz aby kasa sie zgadzała.

Kolejny dobry horror Mastertona, lecz mimo wszystko dużo słabszy od tych z przed lat.

Kolejny dobry horror Mastertona, lecz mimo wszystko dużo słabszy od tych z przed lat.

Pamiętam autora z książki 'Śpiączka' i pamiętam, że nie była to wybitna lektura.
Ta historia jest ciekawa, dobrze zarysowana i poprowadzona. Bohaterowie też nie irytują specjalnie, a zachowania mają całkiem logiczne. Długo zbierałam się do wystawienia tej opinii, bo mimo iż książka była w porządku (i tylko w porządku),czegoś mi brakło. I wreszcie wiem. Zabrakło mi emocji. Tego klimatu horroru, gdzie spinasz się, zastanawiając się, co będzie dalej. A tu choć sceny były obrazowe, opisy dobre, to tych emocji mi zabrakło. Nie czułam niepokoju, nie martwiłam się, co dalej się stanie. I o ile sama końcówka zrobiła na mnie wrażenie - to wszystko zasługa opisów, bo nadal nie potrafiłam się wczuć w bohaterkę i to, co się działo. Zatem z historii i klimatu średnia wychodzi średnia, jeśli wiecie o mi chodzi 🙃

Pamiętam autora z książki 'Śpiączka' i pamiętam, że nie była to wybitna lektura.
Ta historia jest ciekawa, dobrze zarysowana i poprowadzona. Bohaterowie też nie irytują specjalnie, a zachowania mają całkiem logiczne. Długo zbierałam się do wystawienia tej opinii, bo mimo iż książka była w porządku (i tylko w porządku),czegoś mi brakło. I wreszcie wiem. Zabrakło mi emocji....

Wciągająca, zaskakująca, choć zakończenie jest trochę zbyt proste i pośpieszne. Bawiłam się znakomicie, pochłaniałam z zapartym tchem. Wybitne dzieło to to nie jest, ale klimat ma dobry i wykorzystuje mitologię innej kultury, a to dla mnie wyznaczniki przyjemnej lektury. I nawet kilka razy wywołała we mnie mocne emocje. Więc polecam.

Wciągająca, zaskakująca, choć zakończenie jest trochę zbyt proste i pośpieszne. Bawiłam się znakomicie, pochłaniałam z zapartym tchem. Wybitne dzieło to to nie jest, ale klimat ma dobry i wykorzystuje mitologię innej kultury, a to dla mnie wyznaczniki przyjemnej lektury. I nawet kilka razy wywołała we mnie mocne emocje. Więc polecam.

Czemu ja to sobie robię? To jakaś forma czytelniczego masochizmu, poprzednie książki Mastertona były boleśnie słabe, niektórych nie doczytałam, a ja uparcie sięgam po nast��pną. Bo reklamy, bo recenzje, fajna okładka, bo 'mistrz horroru '.
Na początku pobrzmiewały mi tu echa dawnych powieści Mastertona, 'Manitou' - może dlatego że część powieści dzieje się w funkcjonującym szpitalu. Sam główny pomysł też był ciekawy.
A potem to już jak zwykle u 'mistrza' : za dużo, za bardzo, do granic absurdu i z bardzo słabym zakończeniem. Haaaaalo, może już emerytura?

Czemu ja to sobie robię? To jakaś forma czytelniczego masochizmu, poprzednie książki Mastertona były boleśnie słabe, niektórych nie doczytałam, a ja uparcie sięgam po następną. Bo reklamy, bo recenzje, fajna okładka, bo 'mistrz horroru '.
Na początku pobrzmiewały mi tu echa dawnych powieści Mastertona, 'Manitou' - może dlatego że część powieści dzieje się w funkcjonującym...

Ogłuszający krzyk.
Huk eskplozji.
Łoskot kroków uciekających ludzi.
„Byli popychani, szturchani, obijani, a Moses w pewnym momencie pośliznął się i zjechał kilka stopni na plecach"
Na murze uczepione uparcie pnącza wisterii, symbolu wiecznego życia.

Tak miało być nastrojowo, wytwornie w Szpitalu Filomeny. Tak bajecznie.
„W tak ogromnym pomieszczeniu, jakim był ten salon, wyglądała, jakby się skurczyła, zupełnie jak postać z filmu Alicja w krainie czarów"

Czy można komuś oddać swój ból?  Cierpienie może odpuścić przed agonią? Jak pogodzić się z losem, który okazał się pechowy jak życie kompletnie  przegrane? Żal utraconego małżeństwa i niespełnionego rodzicielstwa jest nieodwracalny po dwóch czy trzech precyzyjnych strzałach snajpera.

Narzucone pozycje po dwóch stronach barykady to nie uwznioślony slogan. „To jest nasza ziemia, nie wasza, i nie wolno pozwolić, byście kiedykolwiek o tym zapomnieli"
Każda ofiara zostanie pomszczona. „Kto zaaresztuje waszych zabójców i postawi ich przed sądem?„

Chcecie poczuć atmosferę tajemnicy?
„To... jest... puł... łapka"

„Szpital Filomeny" to miejsce niesamowite. Świat widziany przez gogle noktowizyjne nie jest piękny. On jest niewiarygodny jak ścieranie się fanatyzmu z posłuszeństwem dowódcom. Przeciętni ludzie w realnym świecie zachowują się jak marionetki.
„Szpital Filomeny" to doskonały horror mistrza tego gatunku. Graham Masterton osiągnął szczyt umiejętności literackich. W tej powieści fabuła została postawiona na trwałym fundamencie niepokoju światowego. Ta powieść jest po prostu niezwykła. Rekomendacja Stephena Kinga na okładce jest celna i dosadna. Gorąco ją polecam.

Ogłuszający krzyk.
Huk eskplozji.
Łoskot kroków uciekających ludzi.
„Byli popychani, szturchani, obijani, a Moses w pewnym momencie pośliznął się i zjechał kilka stopni na plecach"
Na murze uczepione uparcie pnącza wisterii, symbolu wiecznego życia.

Tak miało być nastrojowo, wytwornie w Szpitalu Filomeny. Tak bajecznie.
„W tak ogromnym pomieszczeniu, jakim był ten salon,...

Spodziewałem się więcej. Jest to typowy filmowy horror klasy b przeniesiony do książki. Tematem przewodnim jest klasyczny w swym rodzaju i widziany przez wszystkich miliony razy nawiedzony dom (w tym wypadku szpital). Koniec książki łatwy jest do przewidzenia, a sam poziom strachu niezbyt wysoki. Bohaterowie są przeciętni (łącznie z tym, że drugi bohater przez ostatnią część horroru w ogóle gdzieś zniknął). Głównej bohaterce można momentami zarzucić infantylność w jej działaniach. Także bohaterowie poboczni raz są raz ich nie ma pojawiają się co jakiś czas nagle i są bo są (równie dobrze główna bohaterka te wszystkie informacje mogłaby znaleźć w książce gdyby poszła do biblioteki). Policja zasadniczo jest po nic... No trochę tych wad jest, ale jest to wspólne również w horrorach klasy b. Największym plusem książki jest to, że łatwo wciąga.

Spodziewałem się więcej. Jest to typowy filmowy horror klasy b przeniesiony do książki. Tematem przewodnim jest klasyczny w swym rodzaju i widziany przez wszystkich miliony razy nawiedzony dom (w tym wypadku szpital). Koniec książki łatwy jest do przewidzenia, a sam poziom strachu niezbyt wysoki. Bohaterowie są przeciętni (łącznie z tym, że drugi bohater przez ostatnią...

Źródło tajemniczych zjawisk w opuszczonym szpitalu bardzo szybko jest wyjaśnione. Dlatego napięcie jest tylko w sposobie poradzenia sobie z tym, ale to za mało na interesującą fabułę w horrorze. Wszystko jest za bardzo wyraźne i określone, dlatego dwa światy ten- realny i i ten z innej rzeczywistości- toczą się równolegle i tylko niekiedy przecinają się w dziwny sposób . Za mało tu tajemnicy, kluczenia, niepewności...Po prostu fabuła zupełnie mnie nie zaciekawiła

Źródło tajemniczych zjawisk w opuszczonym szpitalu bardzo szybko jest wyjaśnione. Dlatego napięcie jest tylko w sposobie poradzenia sobie z tym, ale to za mało na interesującą fabułę w horrorze. Wszystko jest za bardzo wyraźne i określone, dlatego dwa światy ten- realny i i ten z innej rzeczywistości- toczą się równolegle i tylko niekiedy przecinają się w dziwny sposób ....

Bardzo dobry horror Mastertona w starym, klasycznym stylu znanym z jego wczesnych książek. Wprawdzie motyw nawiedzonego budynku nie jest niczym nowym, niemniej autor dokonał kilku, charakterystycznych dla niego zabiegów, sprawiając że jest to naprawdę dobra lektura. Motyw pradawnych wierzeń, tym razem zaczerpniętych został z egzotycznego kierunku, jaki niewątpliwie stanowi Afganistan. Świetny klimat, pełen nieustającego napięcia i zagrożenia doprawiony jest pojawiającymi się nagle i w ten sam sposób znikającymi, tajemniczymi postaciami. Współczesne wydarzenia mają bezpośrednie źródło w odległej, wojennej przeszłości. Temat wojny i towarzyszącego jej okrucieństwa i ludzkich dramatów oraz wynikającego z nich niewyobrażalnego bólu stanowi główną oś fabuły. Łączy się ona z nieustępliwą, chociaż momentami irytującą, postawą głównej bohaterki Lilian Chesterfield, nadzorującej proces adaptacji byłego wojskowego szpitala do celów luksusowego apartamentowca. Co okazuje się nie być tak prostym zadaniem, na jakie początkowo wyglądało. Całość daje bardzo dobrą, klimatyczną powieść grozy w stylu nawiązującym do najwyżej ocenianych książek Autora.

Bardzo dobry horror Mastertona w starym, klasycznym stylu znanym z jego wczesnych książek. Wprawdzie motyw nawiedzonego budynku nie jest niczym nowym, niemniej autor dokonał kilku, charakterystycznych dla niego zabiegów, sprawiając że jest to naprawdę dobra lektura. Motyw pradawnych wierzeń, tym razem zaczerpniętych został z egzotycznego kierunku, jaki niewątpliwie stanowi...