Gniew i ruiny

Odzyskiwanie wiary w twórczość Armentrout ciąg dalszy! 🥰😇

„Gniew i Ruiny” to drugi tom trylogii The Harbinger. Trinity i Zayne muszą odnaleźć się w nowym układzie, który powstał między nimi. Dalej nie wiemy kim jest Zwiastun, ale nadprzyrodzona wojna zbliża się nieubłaganie.

Siadając do lektury byłam bardzo podekscytowana wizją tego, jak ta historia mogłaby się potoczyć. Czy spełniła wszystkie moje oczekiwania? Prawie. Na całe szczęście wiem już, że kwestie, które podawałam w wątpliwość, zostały rozwiane w finałowym tomie. Tak więc przymykam na nie oko (nie będę wam spoilerować, bo zepsułabym przyjemność z czytania)

Relacja Zayne’a i Trin przeobraziła się w coś naprawdę pięknego i niezmiernie cieszę się, że Jennifer właśnie w tą stronę poprowadziła ich wątek. Pojawiło się nawet parę intymnych scen, których szczerze mówiąc totalnie się nie spodziewałam (bo to książka +16),ale moim zdaniem tylko dodały życia relacji głównych bohaterów.

Fabuła nie jest może najwybitniejsza, ale tempo utrzymywane przez autorkę sprawia, że czytelnik pozostaje zaabsorbowany historią. Już nie wspominając ponownie o dialogach, w których Armentrout totalnie jest dla mnie mistrzynią👏

Plot Twisty były zaskakujące - przewidziałam tylko jeden 🫢 - więc kto lubi na pewno będzie zadowolony!

Ocena 4,5/5 ⭐️

Odzyskiwanie wiary w twórczość Armentrout ciąg dalszy! 🥰😇

„Gniew i Ruiny” to drugi tom trylogii The Harbinger. Trinity i Zayne muszą odnaleźć się w nowym układzie, który powstał między nimi. Dalej nie wiemy kim jest Zwiastun, ale nadprzyrodzona wojna zbliża się nieubłaganie.

Siadając do lektury byłam bardzo podekscytowana wizją tego, jak ta historia mogłaby się potoczyć....

Reread.
Troszkę gorsza niż Sztorm i furia głównie przez to, że przez pierwszą połowę Trinity była denerwująca i nie potrafiła zdecydować się czego chce. Końcówka natomiast wynagradza wszystko.

Reread.
Troszkę gorsza niż Sztorm i furia głównie przez to, że przez pierwszą połowę Trinity była denerwująca i nie potrafiła zdecydować się czego chce. Końcówka natomiast wynagradza wszystko.

W mojej opinii lepsza część niż poprzednia. Łatwiej i przyjemniej się ją czytało.

Polubiłam Zayna, okazał się naprawdę fajnym gościem. Miałam nawet momenty, że przypominały mi się słowa Orzeszka z poprzedniego tomu "tulicie się jak małe małpki", taki był uroczy. Był opiekuńczy i naprawdę miał momentami anielską cierpliwość do głównej bohaterki.

Doceniałam każde sceny z Rothem, duży plus za tą postać, jej brutalną szczerość i poczucie humoru.

Największym minusem była chyba sama główna bohaterka i jej ciągłe rozterki i problemy ze wzrokiem. Można było spokojnie część z tych scen wyciąć bez utraty na jakości całości. Wydaje mi się wręcz, że korzystnie wpłynęłoby to na ciągłość fabuły i akcji. Kilka patroli na których niewiele się działo te spokojnie można by odpuścić...

Może to kwestia mojej ciągłości, bo zamknęłam pierwszy tom i sięgnęłam na półkę po kolejny, ale drażniły mnie opisy i przypomnienia z poprzedniego tomu. Szczegóły charakterystyk zjaw, które miałam wrażenie co chwilę się powtarzały. Jasne, wprowadzenie w pierwszej części jest normalne, ale czułam się tymi zjawami i duchami zamęczona. Za dużo tego było.

Wątkiem, który działał mi na nerwy była zazdrość Trinity o Stacy. Temat był stanowczo zbyt napompowany. Główna bohaterka oskarżała Zayna o zachowywanie tej odrobiny prywatności, na którą swoją drogą zasłużył skoro wparowała mu z butami do mieszkania, a sama miała przed nim dużo większe tajemnice. Misha przecież też był jej bliski, też wiele ją z nim łączyło ale nie była to relacja romantyczna. Zayn wspominał że znają się od lat, a Trini i tak swoje...

Drażniło mnie też przypominanie o dziewczynie, która widziała duchy z niższego piętra, a z którą zaprzyjaźnił się Orzeszek. Dlaczego ten wątek został przypomniany a nic się fabularnie nie ruszyło do przodu? Wystarczyło, żeby Trinity pojechała do niej windą, to ten sam budynek! Kiwałam głową z niedowierzaniem, bo czuję że ten temat jeszcze wróci, a ta dziewczyna okaże się bardzo istotną personą.

Orzeszek był zabawny przez te 5 sekund, które autorka poświęciła mu w tym tomie. No za mało mi go było, a to taki fajny duszek, który ma duży fabularny potencjał. Zastanawiałam się też, dlaczego nie pomaga Trinity na co dzień - przecież mógłby spokojnie wyjść z nią do parku, pomóc w znalezieniu drogi ... Jasne, nie uratuje jej przed wejściem pod samochód, ale mógłby się np. wydrzeć HEJ CZERWONE! .... co przecież byłoby w jego stylu.

Zostawiam 7 bo czytało mi się dosyć płynnie i lekko, ale mam też niedosyt bo zabrakło mi takich scen przy których szczęka by mi opadła, twistów fabularnych, których bym się nie spodziewała. Widziałam podobieństwa do Mortal Instruments i jakoś nie mogłam się ich wyzbyć.

I teraz co, okazuje się że 3 cześć już tylko po angielsku. Nie powiem, czuję się trochę wrobiona. No nic, najwyraźniej ostatni tom będzie się trochę dłużej czytało.

W mojej opinii lepsza część niż poprzednia. Łatwiej i przyjemniej się ją czytało.

Polubiłam Zayna, okazał się naprawdę fajnym gościem. Miałam nawet momenty, że przypominały mi się słowa Orzeszka z poprzedniego tomu "tulicie się jak małe małpki", taki był uroczy. Był opiekuńczy i naprawdę miał momentami anielską cierpliwość do głównej bohaterki.

Doceniałam każde sceny z...

I znów przepadłam w książce autorki. Niesamowita. Chcę tylko juz 3 część😭

I znów przepadłam w książce autorki. Niesamowita. Chcę tylko juz 3 część😭

Jeśli chodzi o ten tom, to miałam dużo wyższe oczekiwania po Sztormie i Furii. Kontynuacja nie była najgorsza, jednak całość ratuje głównie akcja z zakończenia. W połowie brakowało bardzo akcji i czegoś, co mogłoby zainteresować czytelnika. Ogólnie ta część mogłaby być na spokojnie krótsza o jakieś 200 stron i nie wpłynęłoby to znacząco na historię. Z plusów no to mamy dość intrygującą kontynuację tajemnicy, którą próbują rozwiązać Trinity i Zayan. Zakończenie jak zawsze w tego typu młodzieżówkach powoduje chęć czytania kolejnego tomu, ale znając tendencję do tłumaczenia spinn-off’ów Armentrout trzeci tom szybko się nie pojawi.

Jeśli chodzi o ten tom, to miałam dużo wyższe oczekiwania po Sztormie i Furii. Kontynuacja nie była najgorsza, jednak całość ratuje głównie akcja z zakończenia. W połowie brakowało bardzo akcji i czegoś, co mogłoby zainteresować czytelnika. Ogólnie ta część mogłaby być na spokojnie krótsza o jakieś 200 stron i nie wpłynęłoby to znacząco na historię. Z plusów no to mamy dość...

Mocno naciągane 7/10. Miałam dużo większe oczekiwania wobec tej książki. Tak właściwie ratują ją może 3-4 końcowe rozdziały. Zdecydowanie można było się obejść bez całej otoczki ich życia seksualnego.

Mocno naciągane 7/10. Miałam dużo większe oczekiwania wobec tej książki. Tak właściwie ratują ją może 3-4 końcowe rozdziały. Zdecydowanie można było się obejść bez całej otoczki ich życia seksualnego.

No dobrze, ja przepraszam bardzo, ale mam dwa pytania: po pierwsze gdzie jest trzeci tom przetłumaczony, bo ja potrzebuję na już! Po drugie jakim cudem ja dopiero teraz tu jestem i czemu narzekałam na pierwszy tom? To jest dokładnie ta Armentrout jaką kocham, w najlepszym wydaniu. Nie dość, że wciągnęło mnie to bez reszty, to jeszcze przecierałam oczy ze zdumienia, że ma taką objętość, bo w ogóle tego nie odczułam. Końcówka rozjebała system i cieszyłam się, że jednak jestem drużyną audiobooków, bo mogłoby się zdarzyć, że cisnęłabym książką przez pokój, no bo co to za zakończenie?! Co tam się w ogóle działo w tej książce, uff. Najwyższa nota poszła bez zawahania, bo to, ile radochy (i nerwów, i nerwów) sprawiła mi ta książka, to przekracza skalę po prostu.

No dobrze, ja przepraszam bardzo, ale mam dwa pytania: po pierwsze gdzie jest trzeci tom przetłumaczony, bo ja potrzebuję na już! Po drugie jakim cudem ja dopiero teraz tu jestem i czemu narzekałam na pierwszy tom? To jest dokładnie ta Armentrout jaką kocham, w najlepszym wydaniu. Nie dość, że wciągnęło mnie to bez reszty, to jeszcze przecierałam oczy ze zdumienia, że ma...

📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚

"Ból to składowa życia. Czasami pozostawia blizny zarówno fizyczne, jak i psychiczne. Czasami prowadzi do czegoś gorszego, ale niekiedy jest konieczny, aby umożliwić coś niesamowitego."

📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚

"Gniew i ruiny" to druga część serii The Harbinger autorstwa Jennifer L Armentrout. Poznajemy w niej dalsze losy Trinity oraz Zayna.

Muszę przyznać, że ta część bardzo mi się podobała. Tylko cały czas się zastanawiam czy to zasługa fabuły i postaci, czy większej ilości Rotha znanego nam z serii Dark Elements, i nie jestem w stanie dać jednoznacznej odpowiedzi😅. No cóż, w końcu to mój ulubieniec, a tutaj jest go naprawdę sporo i jak zawsze trzyma fason😁. Dobra koniec o nim, trzeba skupić się na reszcie🤭.

Trinity, wraz z nowym protektora Zeynem, muszą odkryć, kto odpowiada za zbliżającą się apokalipse, kto kryje się pod mianem Zwiastuna. Muszę przyznać, że tu mnie autorka zaskoczyła, zupełnie nie spodziewałam się, kto jest tym złym. Teraz jestem ciekawa co będzie w następnej części, bo zakończenie jest bardzo bolesne i zupełnie niespodziewane.

Trinity, będzie musiała podjąć wiele trudnych decyzji. Jedna z nich będzie czy złamać zasady i podda się uczuciu do Zayna, w końcu taki związek jest surowo zakazy. Tylko dlaczego? Tego już nikt nie mówi, może to tylko głupie zasady. O tym przekonają się sami. Sam Zayne, w tej części o wiele bardziej mi się podoba. Nawet da się go polubić.

Ta część jest o wiele bardziej dynamiczna. Cały czas coś się dzieje. Jak nie próbują odkryć, kto jest Zwiastunem, tak Roth urządza różne akcje. Kto to widział, żeby prawowita, czyli Trinity, zadawała się z demonami i jeszcze nie widziała w tym problemu. Mimo wpojonych zasad, Trinity, umie sama myśleć i wyciągać wnioski. Wie, że nie wszystko jest tylko czarne i białe, że są odcienie szarości, w których się obraca. Potrafi nawet przyjąć od nich pomoc. Jeżeli jeszcze nie mieliście okazji poznać tej serii, to pamiętajcie by najpierw przeczytać serię Dark Elements😊. Niby to oddzielne serię, ale lepiej ją poznać, wiele nam wyjaśnia. Z niecierpliwością czekam na kolejną część i mam nadzieję, że wydawnictwo nie będzie kazało nam za wiele na nią czekać. Polecam

📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚

"Ból to składowa życia. Czasami pozostawia blizny zarówno fizyczne, jak i psychiczne. Czasami prowadzi do czegoś gorszego, ale niekiedy jest konieczny, aby umożliwić coś niesamowitego."

📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚

"Gniew i ruiny" to druga część serii The Harbinger autorstwa Jennifer L Armentrout. Poznajemy w niej dalsze losy Trinity oraz Zayna.

Muszę przyznać, że ta...

Pierwsza połowa była dość nudna, ciągnęła się i nic tak naprawdę się nie działo. Jednak ostatnie 200stron było naprawdę ciekawe. Nie spodziewałam się przemowy, którą wygłosił Gabriel. Zakończenie było naprawdę fenomenalne i zaskakujące. Spodziewałam się czegoś w tym temacie dopiero w trzeciej części. Sprawiło to, że jeszcze bardziej czekam na ostatni tom.

Pierwsza połowa była dość nudna, ciągnęła się i nic tak naprawdę się nie działo. Jednak ostatnie 200stron było naprawdę ciekawe. Nie spodziewałam się przemowy, którą wygłosił Gabriel. Zakończenie było naprawdę fenomenalne i zaskakujące. Spodziewałam się czegoś w tym temacie dopiero w trzeciej części. Sprawiło to, że jeszcze bardziej czekam na ostatni tom.

Ksiazka cudowna, pochłonęlam ja w kilka dni. Historia cudowna, postacie chwytaja za serce ♡♡

Ksiazka cudowna, pochłonęlam ja w kilka dni. Historia cudowna, postacie chwytaja za serce ♡♡