Gwiazd naszych wina

O tej książce wiedziałam 2 rzeczy. Pierwszą, że jest to wyciskacz łez, z czym po części się zgodzę-momentami płakałam, ale było to bardziej uronienie kilku łez niż ich oceanu.
I drugą, że jest to dobra książka. Bliżej mi do tej opini. Przez pierwsze 200 stron byłam oczarowana.
Z innych plusów ksiązki podobało mi się, że autor zostawiał pole do przemyśleń. Czytając dobrze się bawiłam, a wydanie (ja mam to z 2023 roku) jest przepiękne. Autor dobrze przedstawił tematykę choroby nowotworowej pokazując codzienne życie osoby która się z nią zmaga. Jedyne do czego bym się jeszcze przyczepiła to nadmierne wspominanie o butli z tlenem na wózku. Ja wiem, że bohaterka chodzi z nią wszędzie, autor nie musi mi tego przypominać co 20 stron.

O tej książce wiedziałam 2 rzeczy. Pierwszą, że jest to wyciskacz łez, z czym po części się zgodzę-momentami płakałam, ale było to bardziej uronienie kilku łez niż ich oceanu.
I drugą, że jest to dobra książka. Bliżej mi do tej opini. Przez pierwsze 200 stron byłam oczarowana.
Z innych plusów ksiązki podobało mi się, że autor zostawiał pole do przemyśleń. Czytając dobrze...

Chcesz płakać? Płacz. Oceniam na 10 ponieważ książka jest dobra dla
1) osób młodych, które traktują ją jako "wyciskacz łez"
2) osób dla których relacje między ludzkie w książkach przedstawione są w dość oczywisty sposób (i takie właśnie lubią czytać)
3) tych którzy lubią płakać i przywiązują się do bohaterów
4) tych co lubią wątek chorób w książkach bo wiedzą z czym zazwyczaj wiąże się końcówka
5) osób z mocnymi nerwami chyba, że wolicie mieć potem dłuższą przerwę nim sięgniecie po coś innego.

Dwójka młodych ludzi, chorych, ale ciekawych świata i miłość.

Chcesz płakać? Płacz. Oceniam na 10 ponieważ książka jest dobra dla
1) osób młodych, które traktują ją jako "wyciskacz łez"
2) osób dla których relacje między ludzkie w książkach przedstawione są w dość oczywisty sposób (i takie właśnie lubią czytać)
3) tych którzy lubią płakać i przywiązują się do bohaterów
4) tych co lubią wątek chorób w książkach bo wiedzą z czym...

Nie sądziłam, że aż tak się popłaczę 😭😭😭

Nie sądziłam, że aż tak się popłaczę 😭😭😭

Piękna i poruszająca opowieść.

Piękna i poruszająca opowieść.

Jako nastolatka uwielbiałam ten film i bardzo dłuugo odkładałam przeczytanie książki. Cieszę się że w końcu to zrobiłam. To ten rzadki przypadek w którym książka i film świetnie się uzupełniają i istnieją w harmonii ze sobą nawzajem. Dzięki lekturze zyskujemy dodatkowe informacje na temat bohaterów i możemy jeszcze lepiej ich rozumieć.

Jako nastolatka uwielbiałam ten film i bardzo dłuugo odkładałam przeczytanie książki. Cieszę się że w końcu to zrobiłam. To ten rzadki przypadek w którym książka i film świetnie się uzupełniają i istnieją w harmonii ze sobą nawzajem. Dzięki lekturze zyskujemy dodatkowe informacje na temat bohaterów i możemy jeszcze lepiej ich rozumieć.

Na początku książka była ciekawa, przepełniona śmiesznymi tekstami. Gdy okazało się że nasz główny bohater zachorował coś się zmieniło, książka zrobiła się smutna. Jest idealna na wakacje. Polecam!

Na początku książka była ciekawa, przepełniona śmiesznymi tekstami. Gdy okazało się że nasz główny bohater zachorował coś się zmieniło, książka zrobiła się smutna. Jest idealna na wakacje. Polecam!

Poruszająca opowieść, przeczytałam dwukrotnie. Napisana lekkim stylem, przez co połykało się kolejne strony. Jednak jak na tematykę śmierci, brakowało mi opisu emocji, przeżyć, uczuć gnieżdżących się we wnętrzu głównych bohaterów. Dostali od życia wyrok, a tego się "nie czuło" czytając. John Green nie wnikał za bardzo w psychikę i nie pozwoliło mi to utożsamić się z bohaterami.

Poruszająca opowieść, przeczytałam dwukrotnie. Napisana lekkim stylem, przez co połykało się kolejne strony. Jednak jak na tematykę śmierci, brakowało mi opisu emocji, przeżyć, uczuć gnieżdżących się we wnętrzu głównych bohaterów. Dostali od życia wyrok, a tego się "nie czuło" czytając. John Green nie wnikał za bardzo w psychikę i nie pozwoliło mi to utożsamić się z...

Po przeczytaniu czuję niedosyt, wszystko skończyło się za wcześnie... Tyle niedopowiedzeń... Poruszająca, piękna historia życia ludzi, w oczekiwaniu na śmierć i czerpaniu pełną garścią, na szybko, z tego co zostało.
Straszna to choroba, przerażająca, bohaterzy mimo to starali się "żyć najlepiej jak potrafili".

Po przeczytaniu czuję niedosyt, wszystko skończyło się za wcześnie... Tyle niedopowiedzeń... Poruszająca, piękna historia życia ludzi, w oczekiwaniu na śmierć i czerpaniu pełną garścią, na szybko, z tego co zostało.
Straszna to choroba, przerażająca, bohaterzy mimo to starali się "żyć najlepiej jak potrafili".

Dwóch śmiertelnie chorych zakochanych w sobie nastolatków. Taka historia to istny samograj. Powinna chwytać za serce, wzruszać i zmuszać do przemyśleń... tymczasem okazała się być nijaka. Przeczytałam, ale bez wyjątkowego zaangażowania i nadmiaru emocji. Liczyłam na coś wyjątkowego, a to po prostu zwykła książka z ciekawym pomysłem na fabułę. Raczej literatura młodzieżowa niż dla dorosłych.

6/10 - dobra

Dwóch śmiertelnie chorych zakochanych w sobie nastolatków. Taka historia to istny samograj. Powinna chwytać za serce, wzruszać i zmuszać do przemyśleń... tymczasem okazała się być nijaka. Przeczytałam, ale bez wyjątkowego zaangażowania i nadmiaru emocji. Liczyłam na coś wyjątkowego, a to po prostu zwykła książka z ciekawym pomysłem na fabułę. Raczej literatura młodzieżowa...

Co mogę powiedzieć… Wyciskacz łez. Chociaż książkę czytałam naprawdę dawno - to tak jak gdzieniegdzie już wspomniałam - oprócz premier chciałabym zamieścić tutaj też recenzję książek, które były dla mnie ważne w jakimś okresie czasu lub od których zaczęłam swoją pasję do książek. Ta młodzieżówka właśnie jest jedną z nich, wydanie z 2014 roku więc … 10 lat temu.. A jakby to było wczoraj. Sam wątek choroby jest dość ciężki.. Bo czym może być choroba dla dwójki młodych ludzi, którzy dopiero poznają świat miłości i pożądania w obliczu choroby będącej wyrokiem. To zdecydowanie książka, która obrazuje miłość bez szans na bycie na zawsze z zakończeniem pt “i żyli długo i szczęśliwie”. A jednak autor pokazuje, że ona może trwać do końca. Na koniec jeszcze…. Jeżeli ktoś jakimś cudem nigdy jej nie czytał… to myślę, że naprawdę warto.

Tak teraz patrzę… i uświadomiłam sobie, że aktor z filmu jest mega podobny do mojej pierwszej niespełnionej miłości. Aż mam ochotę obejrzeć ten film jeszcze raz.. Ale chyba najpierw przygotuję paczkę chusteczek.

Co mogę powiedzieć… Wyciskacz łez. Chociaż książkę czytałam naprawdę dawno - to tak jak gdzieniegdzie już wspomniałam - oprócz premier chciałabym zamieścić tutaj też recenzję książek, które były dla mnie ważne w jakimś okresie czasu lub od których zaczęłam swoją pasję do książek. Ta młodzieżówka właśnie jest jedną z nich, wydanie z 2014 roku więc … 10 lat temu.. A jakby to...