Opowieści z Narnii. Ostatnia bitwa

Ostatni tom o Narnii.

Król Tirian jest ostatnim królem Narnii. Kiedy na rozkaz Aslana wszystkie drzewa są ścianane i zwierzęta umierają, Tirian postanawia pomścić swoich poddanych zabijając winowajców - postąpił słusznie, ale później stwierdził, że postąpił źle, skoro to było z rozkazu Aslana i oddaje się w niewolę.

W Narnii źle się dzieje - Aslan wprowadza swoje rządy, każe zwierzętom pracować, niszczy drzewa i do tego zaprosił Kalormenczykow. W imieniu Aslana, rządy sprawuje Krętacz, który co noc pokazuje zwierzętom ich przywódcę.

Z pomocą królowi przychodzi Eustachy i Julia (oboje pojawiają się w 4 tomie) i zaczynają odkrywać oszustwo Krętacza. Jednak to nie oznacza końca kłopotów a wprost przeciwnie , ponieważ nie wszyscy stają po stronie króla.

W ostatnim tomie, ujrzymy bohaterów z poprzednich tomów (poza Zuzanną) i dowiemy się więcej o losach bohaterów jak one się potoczyły. Co najciekawsze każdy z bohaterów miał dwa tomy i dalej nie mam pojęcia jaki wiek trzeba mieć, żeby dostać się do Narnii. Tego się już nie dowiem.

Te siedem tomów jest krótkie i spokojnie można je przeczytać na raz i szybko. Dodatkowo są obrazki. I nie wiem kto tak naprawdę był Arslanem, chociaż pozostaje mi się domyślać.

Zakończyłam serię o Narnii i jestem zadowolona. Co do bitwy to się jej nie spodziewajcie, bo tak naprawdę mało tego jest. Jednak książka opiera się na motywach biblijnych i nie jest brutalna i dzieci mogą bez obaw ją czytać.

Ostatni tom o Narnii.

Król Tirian jest ostatnim królem Narnii. Kiedy na rozkaz Aslana wszystkie drzewa są ścianane i zwierzęta umierają, Tirian postanawia pomścić swoich poddanych zabijając winowajców - postąpił słusznie, ale później stwierdził, że postąpił źle, skoro to było z rozkazu Aslana i oddaje się w niewolę.

W Narnii źle się dzieje - Aslan wprowadza swoje rządy,...

I tak oto kończy się ta piękna przygoda. Czytam tę serię w wieku 26 lat, a mimo to, otwierając każdą z książek, czuję, że Narnia istnieje naprawdę. Chyba jeszcze nigdy nie czytałam o krainie, w której istnienie tak bardzo bym wierzyła. Narnia istnieje.
Czytając pierwsze części, byłam lekko zawiedziona, że najstarsi królowie Narni już do niej nie wrocą. Trudno się pogodzić z tym, że dojrzewając, tracimy tę dziecięca iskrę. Ale ostatnie strony dały mi nadzieję, że może i mnie będzie kiedyś dane ujrzeć Narnię...
Kocham <3 Arcydzieło

I tak oto kończy się ta piękna przygoda. Czytam tę serię w wieku 26 lat, a mimo to, otwierając każdą z książek, czuję, że Narnia istnieje naprawdę. Chyba jeszcze nigdy nie czytałam o krainie, w której istnienie tak bardzo bym wierzyła. Narnia istnieje.
Czytając pierwsze części, byłam lekko zawiedziona, że najstarsi królowie Narni już do niej nie wrocą. Trudno się pogodzić...

To było... sama nie wiem, to jest moja comfort seria, która jednocześnie złamała mi serce
Kocham styl pisania C. S. Lewisa, tak wiele zostawia dla wyobraźni
Ale takiego zwrotu akcji na ostatniej stronie nikt nie mógł się spodziewać

To było... sama nie wiem, to jest moja comfort seria, która jednocześnie złamała mi serce
Kocham styl pisania C. S. Lewisa, tak wiele zostawia dla wyobraźni
Ale takiego zwrotu akcji na ostatniej stronie nikt nie mógł się spodziewać

ostatnia część , trochę mroczna, chociaż przyznam początek nie przypadł mi do gustu nie było jak dla mnie tej magii ale potem na szczęście magia wrócila

ostatnia część , trochę mroczna, chociaż przyznam początek nie przypadł mi do gustu nie było jak dla mnie tej magii ale potem na szczęście magia wrócila

Jednym z najbardziej zachwycających elementów tej serii jest sposób, w jaki Lewis wykorzystuje Narnię jako alegoryczną reprezentację biblijnego świata. Od stworzenia Narnii przez Aslana, który przypomina stworzenie świata przez Boga, po walkę dobra ze złem, odnajdujemy liczne paralele z biblijnymi opowieściami - dzieci Adama i Ewy, pokusy, syn marnotrawny, odkupienie winy przez niewinną ofiarę, zmartwychwstanie, innowierstwo, demoniczne byty, antychryst, apokalipsa etc. Przez całą serię, Lewis subtelnie wplata moralne przesłanie, ukazując siłę wiary, odwagi, miłości i przebaczenia.
Choć "Opowieści z Narnii" mogą być odczytywane jako alegoria chrześcijańska, są również pięknymi i uniwersalnymi opowieściami, które mogą przemawiać do czytelników o różnych przekonaniach. Opisane w nich emocje, przygody i wyzwania dotykają serca każdego czytelnika, niezależnie od jego wiary.
Wszystkie siedem książek w serii oferuje czytelnikom niezwykłą podróż przez lądy, wyspy i morze Narnii, zaskakującą różnorodność postaci oraz pełne napięcia przygody. Każda kolejna część dodaje nowe aspekty do świata stworzonego przez Lewisa, rozwijając historię i wprowadzając nowe wyzwania dla bohaterów.
Lewis zręcznie balansuje między pobożnym lękiem a zatrważającą trwogą.
Żałuję, że nie przeczytałam całości cyklu jako dziecko. Zastanawia mnie, czy zakończenie tej historii wybrzmiałoby tak samo gorzko jak odczuwam to teraz.

Jednym z najbardziej zachwycających elementów tej serii jest sposób, w jaki Lewis wykorzystuje Narnię jako alegoryczną reprezentację biblijnego świata. Od stworzenia Narnii przez Aslana, który przypomina stworzenie świata przez Boga, po walkę dobra ze złem, odnajdujemy liczne paralele z biblijnymi opowieściami - dzieci Adama i Ewy, pokusy, syn marnotrawny, odkupienie winy...

To ostatnia część Opowieści z Narni. Tym razem jesteśmy około 200 lat po księciu Rilianie. Ostatni król Narni, Tirian toczy ostatnią bitwę, i swoją, i ostatnią w historii Narni. Po tych wydarzeniach nastąpił... no właśnie co? Przekonajcie się sami! Warto przeczytać tę książkę, ponieważ jest ona o przyjaźni i przygodowa. Najbardziej podobało mi się... nie powiem co ;).

Michał (11 lat)

To ostatnia część Opowieści z Narni. Tym razem jesteśmy około 200 lat po księciu Rilianie. Ostatni król Narni, Tirian toczy ostatnią bitwę, i swoją, i ostatnią w historii Narni. Po tych wydarzeniach nastąpił... no właśnie co? Przekonajcie się sami! Warto przeczytać tę książkę, ponieważ jest ona o przyjaźni i przygodowa. Najbardziej podobało mi się... nie powiem co...

W końcu skończyłam. Przeczytałam serię z ciekawości i się zawiodłam. Ostatnia część to totalna nuda.

W końcu skończyłam. Przeczytałam serię z ciekawości i się zawiodłam. Ostatnia część to totalna nuda.

Najpiękniejszy opis Nieba, jaki do tej pory spotkałam.

Najpiękniejszy opis Nieba, jaki do tej pory spotkałam.

Co tu dużo pisać... C.S. Lewis był geniuszem.

Tak naprawdę aby to dostrzec, potrzebna jest znajomość Pisma Świętego. Gdy czytałem Opowieści z Narni jako dziecko, nie wychwyciłem tej bogatej symboliki, z której korzystał autor. Ukrył on tu wiele cennych skarbów. Przybliża prawdy o niebie, korzystając z pięknych ilustracji.
"Ostatnia bitwa" sprawiła, że spociły mi się oczy, zwłaszcza gdy zrozumiałem gdzie autor zmierza. To ostatnie przeniesienie się do Narni bohaterów, z którymi zdążyłem się zaprzyjaźnić. Ostatnie i ostateczne.

Czytajcie Narnię i dawajcie ją do czytania dzieciom - niech ten piękny, wartościowy świat, pobudza ich wyobraźnię i kształtuje serducha!

Co tu dużo pisać... C.S. Lewis był geniuszem.

Tak naprawdę aby to dostrzec, potrzebna jest znajomość Pisma Świętego. Gdy czytałem Opowieści z Narni jako dziecko, nie wychwyciłem tej bogatej symboliki, z której korzystał autor. Ukrył on tu wiele cennych skarbów. Przybliża prawdy o niebie, korzystając z pięknych ilustracji.
"Ostatnia bitwa" sprawiła, że spociły mi się...

Mam bardzo mieszane uczucia, co do tej książki, jak i całej serii. Zaczynając, liczyłem na dużo więcej. Zabrakło jak dla mnie jakiejś konkretniejszej bitwy, skoro jest to ostatnia, to można to było zrobić z większym rozmachem. Zakończenie trochę zaskakujące, aż dziwne jak na książkę dla dzieci. Kompletnie nie moje klimaty, no ale skoro zacząłem, to musiałem się przez całą historię przemęczyć.

Mam bardzo mieszane uczucia, co do tej książki, jak i całej serii. Zaczynając, liczyłem na dużo więcej. Zabrakło jak dla mnie jakiejś konkretniejszej bitwy, skoro jest to ostatnia, to można to było zrobić z większym rozmachem. Zakończenie trochę zaskakujące, aż dziwne jak na książkę dla dzieci. Kompletnie nie moje klimaty, no ale skoro zacząłem, to musiałem się przez całą...