Dwanaście srok za ogon

Czy zdarza Ci się zamknąć oczy i wsłuchać w świergot ptaków (dłużej niż przez 10 sekund)? Lub zatrzymać się podczas spaceru, żeby wypatrzeć, co tak szeleści wśród gałęzi? I nie być wcale rozczarowanym, że to nie wiewiórka… Albo zadrzeć głowę i obserwować klucze na niebie zamiast ekranu smartfona? Niezależnie od udzielonej odpowiedzi, książka Stanisława Łubieńskiego pt. „Dwanaście srok za ogon” (wydawnictwo Czarne, 2016) jest właśnie dla Ciebie. I dla miłośników ptaków, montujących karmniki na balkonie, i dla tych, którzy wściekają się na ufajdane balustrady.
(…)
Książka zawiera dwanaście świetnie opowiedzianych historii, w których ptaki odgrywają niebagatelną rolę. Autor rozpościera swe pisarskie skrzydła i co chwila dotyka szponami innego tematu. Nauka, historia, ekologia, sztuka, kultura… Mogłoby się wydawać, że będzie po łebkach (a może nawet po ptokach). Okazuje się jednak, że można z sukcesem trzymać dwanaście srok za ogon. Szybujemy wraz z autorem przez lasy, miasta i wsie, ani na chwilę nie zbaczając z wytyczonego przez niego podniebnego szlaku: opowieści o pasji do birdwatchingu.
(…)
Autor pisze o pewnym angielskim pisarzu: „Bo Baker każe nam wąchać dźwięki, patrzeć na zapachy (…). Nie sądziłem, że można tak pisać o przyrodzie”. A ja już podejrzewam, kim się inspirował Łubieński. Bo o jego prozie także mogę powiedzieć: Nie sądziłam, ze można tak pisać o przyrodzie. I nie tylko ja, co poświadcza nagroda Nike Czytelników przyznana w 2017 roku. Rzeczowo, nie popadając w antropomorfizację, a przy tym angażująco – sprawiając, że czytelnik zatrzymuje się w codziennym pędzie i rozgląda ze zdziwieniem dookoła.

Cała recenzja dostępna tutaj:
https://annajesionek.pl/dwanascie_srok_za_ogon/

Czy zdarza Ci się zamknąć oczy i wsłuchać w świergot ptaków (dłużej niż przez 10 sekund)? Lub zatrzymać się podczas spaceru, żeby wypatrzeć, co tak szeleści wśród gałęzi? I nie być wcale rozczarowanym, że to nie wiewiórka… Albo zadrzeć głowę i obserwować klucze na niebie zamiast ekranu smartfona? Niezależnie od udzielonej odpowiedzi, książka Stanisława Łubieńskiego pt....

To naprawdę rewelacyjna książka. Czyta się przyjemnie a co najważniejsze po wyjściu z domu od razu zaczniesz gapić się w niebo i na najbliższe drzewa. Bardzo miło, że autor zahaczył o filmy z ptasimi motywami i książki - tu mały minus: ani wzmianki o "Ptaśku" Williama Whartona. Panie Stanisławie, jak można było nie wspomnieć!... A dka kochających śpiew kosa polecam płytę Kate Bush "Aerial" - w jednym z utworów Kate śpiewa z kosem [sic!] a okładka płyty to nic innego jak zapis dźwięku kosa :) Polecam książkę z całego serca.

To naprawdę rewelacyjna książka. Czyta się przyjemnie a co najważniejsze po wyjściu z domu od razu zaczniesz gapić się w niebo i na najbliższe drzewa. Bardzo miło, że autor zahaczył o filmy z ptasimi motywami i książki - tu mały minus: ani wzmianki o "Ptaśku" Williama Whartona. Panie Stanisławie, jak można było nie wspomnieć!... A dka kochających śpiew kosa polecam płytę...

Dla laika za dużo w tej książce nazw ptaków, a za mało ich zdjęć, rycin. Choćby człowiek bardzo chciał, trudno jest jednocześnie czytać i przeglądać atlas ptaków, nie skupiasz się wtedy na treści. A treść jest niezmiernie ciekawa. Autor pokazuje ile w naszym życiu ptaki robią rozgardiaszu. Wlatują na obrazy znanych malarzy, pakują się na kadry filmowe, mało nie doprowadziły do skandalu z Jamesem Bondem, są bohaterami wyczynów sportowych oraz inspiracją muzyków i niestety trafiają na nasze talerze.
Ale czy tak łatwo zrobić zdjęcie ptaka, który pokazuje Ci się tylko w locie lub słyszysz jego śpiew? Na źdźbło trawy możesz patrzeć godzinami i filmować je z różnych stron, na ptaka nie wystarczy czasem najszybsza migawka. Dbajmy o naturę.

Dla laika za dużo w tej książce nazw ptaków, a za mało ich zdjęć, rycin. Choćby człowiek bardzo chciał, trudno jest jednocześnie czytać i przeglądać atlas ptaków, nie skupiasz się wtedy na treści. A treść jest niezmiernie ciekawa. Autor pokazuje ile w naszym życiu ptaki robią rozgardiaszu. Wlatują na obrazy znanych malarzy, pakują się na kadry filmowe, mało nie doprowadziły...

Lubię to książkę, bo trochę otworzyła mi oczy jak piękny i różnorodny jest ptasi świat. Język przyjemny, wątki ciekawe, chociaż czasami trochę urwane. Mi "brakowało" tylko ilustracji bohaterów, może kiedy kolejny raz po nią sięgnę to zaopatrzę się ptasi atlas :)

Lubię to książkę, bo trochę otworzyła mi oczy jak piękny i różnorodny jest ptasi świat. Język przyjemny, wątki ciekawe, chociaż czasami trochę urwane. Mi "brakowało" tylko ilustracji bohaterów, może kiedy kolejny raz po nią sięgnę to zaopatrzę się ptasi atlas :)

"Dwanaście srok za ogon" to nie poradnik ani atlas ptaków, ale zbiór 12 esejów, w których autor zaprasza nas do swojego świata i zaraża pasją ptasiarza.

Pisze o fotografowaniu ptaków, jakiej cierpliwości i skupienia ono wymaga i że "stuprocentowy profesjonalista ryzykuje własne zdrowie, bo komfort zwierzęcia (!) jest się niego najważniejszy."
Łubieński opisuje swoje przygody wolontariusza, wyprawy w celu podpatrywania rzadkich gatunków, ale również o zagrożeniu jakie stwarza człowiek. Znajdziemy tu również rozdziały dotyczące ptaków występujących w filmach, literaturze czy sztuce, opowiedziane w formie anegdot i ciekawostek, a nie suchych faktów.

Wiedza autora jest imponująca a książka niezwykle pouczająca i ciekawa. Brakowało mi jedynie ilustracji ptasich bohaterów, które sukcesywnie wyszukiwałam w internecie.

Książka otrzymała Nike Czytelników w 2017 roku.

"Dwanaście srok za ogon" to nie poradnik ani atlas ptaków, ale zbiór 12 esejów, w których autor zaprasza nas do swojego świata i zaraża pasją ptasiarza.

Pisze o fotografowaniu ptaków, jakiej cierpliwości i skupienia ono wymaga i że "stuprocentowy profesjonalista ryzykuje własne zdrowie, bo komfort zwierzęcia (!) jest się niego najważniejszy."
Łubieński opisuje swoje...

Zdecydowanie polecam, dużo historii z różnych dziedzin o ptakach. Polecam

Zdecydowanie polecam, dużo historii z różnych dziedzin o ptakach. Polecam

Przepięknym,bogatym językiem książka napisana. Treścią dotyka nie tylko ptaków,które są dla mnie bardzo interesujące.Ubolewam nad odstrzałem tych niebiańskich stworzeń...a książkę gorąco polecam.

Przepięknym,bogatym językiem książka napisana. Treścią dotyka nie tylko ptaków,które są dla mnie bardzo interesujące.Ubolewam nad odstrzałem tych niebiańskich stworzeń...a książkę gorąco polecam.

Książka o ptakach, a może bardziej o osobach które je leczą podglądają, fotografują. Ciekawa. Nie tylko dla przyrodników! Wartością jest też styl, autor płynnie operuje słowami.

Książka o ptakach, a może bardziej o osobach które je leczą podglądają, fotografują. Ciekawa. Nie tylko dla przyrodników! Wartością jest też styl, autor płynnie operuje słowami.

Najbardziej podoba mi się okładka. Tytuł okazuje się proroczy, bo książka jest chaotyczna, autor miota się od jednego tematu do drugiego, gdy tylko jeden mnie wciągnie, już jest porzucany na rzecz kolejnego. Trochę nieznanych mi ciekawostek było, lekkie pióro, ale zachwytu we mnie nie wzbudziła.

Najbardziej podoba mi się okładka. Tytuł okazuje się proroczy, bo książka jest chaotyczna, autor miota się od jednego tematu do drugiego, gdy tylko jeden mnie wciągnie, już jest porzucany na rzecz kolejnego. Trochę nieznanych mi ciekawostek było, lekkie pióro, ale zachwytu we mnie nie wzbudziła.

Książka Łubieńskiego to bodaj najpszyjemniejszy sposób by zrozumieć istotę "ptasiarstwa" bez konieczności wychodzenia w teren. Bo rzecz nie w tym, że brakuje nam książek o ptakach - jest ich bez liku. Brakuje nam jednak zdecydowanie publikacji opowiadających o pasji, jaką jest obserwowanie ptaków - którą Autor 12 srok - w ujmujący sposób analizuje na różnych poziomach, nie tracąc przy tym nic z wartkości swego barwnego wywodu, nie grzęznąc w dygresjach i anekdotkach, nie gubiąc się w meandrach naukowego żargonu. W książce tej - i słusznie - nie ma żadnych ilustracji ptaków - od tego są inne publikacje, atlasy, Internet. To nie praca o ornitologii, ale o fascynacji światem awiofauny, jaka przydarza się wielu ludziom. Tak, to książka na wskroś o nas, o człowieku i jego empatii wobec otaczając ego świata. Pozycja niezwykle ważna w naszej kulturze, gdzie niestety obserwacja ptaków ciągle jest postrzegana jako nieszkodliwe dziwactwo a śmieci wyrzucane do lasu jako coś oczywistego.

Książka Łubieńskiego to bodaj najpszyjemniejszy sposób by zrozumieć istotę "ptasiarstwa" bez konieczności wychodzenia w teren. Bo rzecz nie w tym, że brakuje nam książek o ptakach - jest ich bez liku. Brakuje nam jednak zdecydowanie publikacji opowiadających o pasji, jaką jest obserwowanie ptaków - którą Autor 12 srok - w ujmujący sposób analizuje na różnych poziomach, nie...