Tomasz Karamon

Bardo Śląskie - mała miejscowość położona na Dolnym Śląsku w powiecie ząbkowickim, słynąca z sanktuarium maryjnego bazyliki Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny, w której znajduje się, wiekowa niemal, drewniana figurka Matki Boskiej Bardzkiej, będąca celem licznych pielgrzymek. Jak ustalono jest to najstarsza drewniana figura sakralna w Polsce. "Wyniki nie pozostawiają żadnych wątpliwości. Były również konsultowane w laboratorium w Seattle, które jest w tej dziedzinie czołową placówką na świecie." Z badań przeprowadzonych za pomocą izotopu węgla C14 ustalono, że "krzywa kalibracyjna wyników badań zaznacza datę około roku 1011, z tolerancją błędu +/- 26 lat, przy czym data ta nie odnosi się bezpośrednio do momentu powstania rzeźby, ale do czasu pozyskania materiału, czyli ścięcia drzewa. /.../ Bezsprzecznie można uznać datę 1060 roku za pierwszą możliwą do zaakceptowania." Co przez te niemal 1000 lat widziała Matka Boska Bardzka, dowie się czytelnik z tej bardzo wnikliwie opracowanej, opartej na licznych materiałach źródłowych i nader interesująco opowiedzianej monografii, która zawiera mnóstwo ciekawych faktów historycznych, opowieści opartych na wspomnieniach dawnych mieszkańców, zachowanych dokumentach, legendach, archiwaliach. Z opowieści o Bardzie Śl., zwanym kiedyś Warthą, dowiemy się, że było to miejsce znane z produkcji słynnych pierników, wielu karczm piwnych, browarów, których symbolem był heksagram (ciekawe informacje dot. pochodzenia i znaczenia heksagramu*),a przede wszystkim kultu maryjnego. Zagłębiamy się z każdą stroną w nieznaną historię miasta, która naznaczona była wieloma najazdami, wojnami, pożarami, epidemią tyfusu czy cholery, ciekawymi postaciami. Jestem pod ogromnym wrażeniem pracy, jaką włożył w napisanie tej swego rodzaju monografii Tomasz Karamon, pozycji niezmiernie wciągającej, niesztampowej, nie przynudzającej datami czy suchymi faktami. Czyta się jak bajkę, jakby się słuchało opowieści dziadków sprzed lat. Polecam. * Heksagram - gwiazda piwowarska, symbol piwowarów, tajemniczy amulet. W VIII wieku symbolizował połączenie pomiędzy mężczyzną i kobietą. Egipcjanie używali go do komunikacji ze zmarłymi. W świecie arabskim, z którego dostał się do Europy, był ornamentem w sztuce i symbolem alchemików. Browarnicy i alchemicy byli sobie podobni - jedni i drudzy mieszali w kotle, pracowali z ogniem i wodą i wytwarzając "napój". W średniowieczu haksagram stał się znakiem ochronnym, wierzono, że zabezpiecza przed pożarami, które często zdarzały się w browarach i warzelniach, chroniła przed demonami, które mogły zakłócić przebieg fermentacji, dlatego często wieszano go nad kadziami z piwem lub obok nich. Jako gwiazda piwowarska był swoistym manifestem alchemicznej wiedzy, niezbędnej w produkcji piwa.